شعار سال: کرونا در ایران شکل و شمایل متفاوتی به خود گرفته است. بعد از شیوع این ویروس در چین، دیگر دولت های جهان با اتخاذ تدابیر باز دارنده تلاش کردند تا ورود این بیماری واگیردار به محدوده مرزهای خود را مدیریت کنند. در این میان برخی کشورها چون ایران با ساده انگاری و بی برنامه گی مرزهای خود را در مقابل این بیماری باز نگه داشتند. همان مدیریتی که منجر به ورود این بیماری به داخل ایران شد طی نزدیک به یک ماهی که از ورود کرونا به ایران می گذرد با  ناکارآمدی تمام نه تنها نتوانست ویروس را در یکی دو استان ابتدایی محدود کند بلکه امروز با گسترش کرونا در وسعت ایران مواجه هستیم. تقریبا تمام کشور را کرونا فراگرفته است و آنچیزی که منجر به افزایش فراگیری و مرگ و میرهای ناشی از شیوع کروونا می شود، سومدیریت مدیران کشورمان است. چه بسیار بیمارستانهایی که مدیران آن پرسنل و بخصوص پرستاران را از زدن ماسک منع کرده اند تا به خیال  خود ترس به بیماران منتقل نشود!

این برخوردهای غیر مسولانه نه تنها از سوی مدیران برخی بیمارستان ها بلکه از سوی راس هرم بهداشت و درمان کشور نیز دیده می شود. در حالی که تمامی پزشکان و صاحب نظران اذعان می کنند که مراقبت های بهداشتی و رعایت توصیه های اولیه و ماندن در خانه بهترین راه برای جلوگیری از شیوع بیماری است، سعید نمکی در جدیدترین اقدام خود از طرح قلع و قمع کرونا سخن به میان آوررده است. او طی سخنانی در یکشنبه هفته جاری گفت که  از روز سه شنبه سیزدهم اسفند ماه ۳۰۰ هزار اکیپ درمانی با همکاری بسیج با حضور خانه به خانه طرح غربالگری بیماران کرونا را آغاز خواهند کرد. در حالیکه مسولان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بهتر از دیگران می دانند که کرونا دوره چند روزه پنهان و نهفته دارد، معلوم نیست بر اساس کدام منطق وزارت بهداشت در پی اجرای این طرح برآمده است. از سوی دیگر در دو هفته ای که از اعلام رسمی شیوع کرونا می گذرد هنوز متولیان بهداشت و درمان کشور از تهیه ماسک و ژل ضدعفونی عاجز هستند، چگونه می توانند نسبت به غربالگری اقدام کنند؟ در کنار این سوالات صدهها و بلکه هزاران توئیت ، پست و اعلام نظران کاربران فضای مجازی نشان می دهد که مردم نیز این اقدام را باور نکرده و حاضر به همکاری با وزارت بهداشت درمان وآموزش پزشکی نیستند. با همه اینها چرا وزارت بهداشت بر اجرای این طرح اصرار دارد؟

دکتر مصطفی اقلیما جامعه شناس در این باره نظر جالبی دارد. او در پاسخ به سوال خبرنگار «پیام نو»تاکید کرد که این طرح عملیاتی و شدنی نیست بکه یک اقدام تبلیغاتی برای کاهش فشارها به دولت است.

او که ریاست انجمن علمی مددکاری ایران را عهده دار است، خاطرنشان کرد: طرح خانه به خانه درکل دنیا برای جلوگیری از وقوع یک پدیده است نه اینکه بعد از ورود یک بیماری واگیردار نسبت به اجرای آن اقدام کنیم.

این استاد دانشگاه ادامه داد: از آنجا کرونا واگیردار است و دوره نهفته دو تا هیجده روزه را دارد با اجرای این طرح امکان دارد که ماموران وزارت بهداشت به انتقال دهنده های ویروس تبدیل شوند و نه تنها خود نیز آلوده شوند بلکه دیگران را نیز آلوده کنند.

وی اضافه کرد: ممکن است با مراجعه به منزل شخصی مورد معاینه علایم کرونا نداشته باشد ، اما او مبتلا بوده باشد و بعد از چند روز علایم آن خود را نشان دهد. بنابراین مشاهده می کنیم اینکار عملا بی فایده است و هیچ تضمینی وجود ندارد که با اینکار همه افراد مبتلا به کرونا شناسایی شوند

اقلیما در ادامه تصریح کرد: فرض کنید که بعد از غربالگری به ۱۰ هزار مورد مبتلا به کرونا برخورد کردند، به من پاسخ بدهند که آنها را می خواهند کجا ببرند؟ مگر امکانات بیمارستانی و درمانی ما برای اینکار کافی است؟

وی در عین حال خاطرنشان کرد: واقعیت این است که وزارت بهداشت به تنهایی توانایی مقابله با این بیماری را ندارد و باید هر چه زودتر نیروهای مسلح وارد عمل شوند و علاوه بر کمک به دولت، با ایجاد بیمارستان های صحرایی بیماران کرونایی را از دیگر بیمارستان ها جدا کنند تا درمان بهتر و سریع تر و بدون اخلال دردیگر امور پزشکی انجام شود.

سایت شعار سال،  با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته  از سایت مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران، تاریخ انتشار ------، کد خبر:   -----، www.socialwork2015.ir