شعار سال:  وانگهی براساس نقشه های ژئوتکنیک زمین شناسی، شهرستان دیّر و علی الخصوص شهر دیّر بر روی گسل قرار دارد و اتفاق افتادن زلزله و سونامی در این منطقه موضوع دور از ذهنی نیست. در عجبم در عصر خرد و دانایی که بهاء دادن و توجه به انسان از اولویت های هر تمدن و جامعه ای محسوب می شود، در این گوشه از دنیا هر چه که بیشتر فریاد زده شود، کمتر شنیده می شود و عجب حافظه تاریخی کوتاهی داریم.

نیک واقفیم که سیل سال ۶۵ با منطقه بردخون چکار کرد اما چند سال بعد از سیل، دقیقا در همان منطقه بی آب و علف و لم یزرع شروع می کنیم به پرورش آهو تحت عنوان منطقه حفاظت شده مند و دستی دستی هزار و چهارصد راس آهو را در سال ۹۵ تقدیم سیل می کنیم!

در دهه اول ماه مبارک رمضان تیرماه ۹۴، تعداد ۱۹ شناور دریایی در اسکله دیّر طعمه آتش می شود و عکسها و مطالب آن تیتر رسانه ها می شود اما چیزی عاید دریاداران دیّری اهم از سفّاران و صیّادان که بدون شک یکی از مستضعف ترین اقشار جامعه هستند، نمی شود حتی از آنها دلجویی هم نشد. دو سه روزی فریادهای احساسی و عاطفی بلند می شود و بعد از آن دیگر هیچ....

از آنجا که قاطبه مردم این منطقه یا دریانورد (اهم از صیّادی و سفّاری) هستند یا کشاورز، در سال ۹۵ شاهد بحران کشاورزی در منطقه بودیم که متاسفانه در نهایت کشاورز تنها ماند با گرفتاری ها و بدهکاری هایی که متوجه او و خانواده اش شده است.... بعد از سی سال از سیل ۶۵، در روز چهارشنبه ۲۷ بهمن ماه ۹۵ دّیر دچار سیل و خرابی می شود که متاسفانه نه تنها دولت کمکی نمی کند بلکه باید با دولت هم مساعدت کرد، حال تصور بفرمایید در سال ۶۵ با آن وضعیت و بحران و جنگ، چگونه مردم آرام شدند و از آنها دلجویی شد و آنها مورد تفقد قرار گرفتند.

باری، در ابتدای سال ۹۶، طغیان آب دریا که اگر به جای سیش نام آن را سونامی هم بگذاریم به اشتباه نرفته ایم، نوروز مردم را تلخ میکند، مردم را عزادار می کند، به بیش از ۸۰ منزل مسکونی آسیب می رساند، صدها وسیله نقیله را نابود یا به کام امواج می کشاند، قریب به ۲۰۰ قایق که تمام زندگی و وجود یک صیاد است نابود می کند، دهها شناور بزرگ کشتی و لنج را تخریب می کند، بافت مدیریت شهری نوار ساحلی شهر را ویران میکند آنگاه مسئولین بیان می دارند؛ اندکی آب وارد شهر شده و سریعا برگشته! درد آورترین جای این قصه آنجاست که این حال و روز مردمانی است که در ایران کوچک یعنی پایتخت انرژی ایران زندگی می کنند و ثروت یک کشوری را فراهم می نمایند یعنی بر روی گنج نشسته اند اما با زبان رنج سخن می گویند!

علی ایحال این اتفاق از چند منظر قابل تامل و بررسی می باشد:

۱. عدم پيش بيني وقوع طغیان امواج با وجود امکان برآورد جزر و مدّ دریا توسط اداره هواشناسي كه اين ضعف جدي، نشان از بروز نبودن تجهيزات و ناكارامدي سيستم فعلي هواشناسی این منطقه می باشد.

٢. عدم همراهي و همدردي مناسب مسئولان و مديران محلي و ملي در جهت التيام الام و درد مردمان خسارت ديده از اين واقعه طبيعي

۳. ناکارامدی سیستم مدیریت بحران و کمبود امکانات، که مدیریت بحران را با مشکل مواجه می نماید.

۴. ارائه گزارش ها و آمارهاي غلط و غير واقعي مسئولان بعد از وقوع حادثه و پاک کردن صورت مساله بطوریکه انگار چنین حادثه بزرگ و قابل تاملی رخ نداده است!

همچنین پیشنهاد می گردد با عنایت به مراتب ذیل ضمن دلجویی از عزادارن و آسیب دیده گان حادثه یاد شده، با مردم مساعدت لازم صورت پذیرد:

۱. بنا به اصل ۱۳۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران دولت می تواند در موارد تخریب هاي گسترده ناشی از حوادث غیرمترقبه فوراً ستاد راهبري بازسازي را مشابه مصوبه ۱۳۸۲/۱۰/۲۸، هیأت وزیران تشکیل دهد و اختیاراتی را به کمیسیونی مرکب از وزیران مربوط واگذار نماید. همچنین، ستاد راهبري بازسازي موضوع این بند مکلف است همانند مصوبات ستاد مذکور را در ارتباط با تأمین زیرساخت هاي مورد نیاز مناطق آسیب دیده و جبران خسارت هاي وارده به اموال مردم و مجروحان و خانواده متوفیان حوادث مذکور و ایجاد امکانات لازم براي پیشگیري از هر گونه حوادث غیرمترقبه و بحران احتمالی، حسب مورد تصویب و پس از تأیید رئیس جمهور اعمال کند.

۲. بر همین اساس مصوب است که می توان به هر واحد صنفی تولیدي ـ خدمات فنی، کارگاه ها و کارخانه هاي آسیب دیده حداکثر مبلغ سیصد میلیون ریال و هر واحد صنفی توزیعی ـ خدماتی، حداکثر مبلغ دویست میلیون ریال تسهیلات با پایین ترین کارمزد تسهیلات صنف مربوط و بیشترین زمان تنفس ممکن با معرفی سازمان صنعت، معدن و تجارت استان و تأیید فرماندار مربوط پرداخت گردد.

۳. بنا به اذعان نماینده دولت در استان و تاکید و اعتراف ایشان به وارد شدن بیشترین خسارت سیل به شهرستان دیّر، انتظار می رفت کمک های بلاعوض با عنایت به بیشترین مبلغ از اعتبار تخصیصی قریب به ۲۰۰ میلیارد تومان جهت آسیب از محل سیل به این شهر اختصاص داده شود و در این حادثه ( سیش) نیز انتظار می رود علاوه بر کمک بلاعوض، جبران خسارت تسهیلات بدون بهره هم حق مردم خسارت دیده و التیامی بر آلام غیر قابل جبران ناشی از خسارات وارده بر شهر و مردمی است که حتی یک مسئول کشوری هم حاضر نشد زحمت حضور فیزیکی جهت بازدید میدانی مصیبتهای وارده به مردم را هم به خود بدهند و در بین مردم حاضر شود. بر همین اساس انتظار می رود، مسئله بیکاری و بیمه بیکاری بیش از ششصد نفر صیّاد و طبیعتا هزار و هشتصد نفر تحت تکفل به تبع شغل صیادی و موضوع جبران هزینه بالغ بر دویست قایق صیّادی در دستور کار دولت و عوامل آن قرار گیرد.

۴. بازگرداندن پایگاه امداد هوایی شهرستان دیّر که متاسفانه بدون تحلیل و عاقبت اندیشی به منطقه دیگری از استان منتقل شده است چرا که به جهت موقعیت دریایی شهرستان دیّر و باریکه ساحلی ۱۷ مایلی مطاف و در خطر قرار گرفتن شناورهای دریایی در این راه مواصلاتی دریایی و همچنین بروز چنین حوادثی که سبقه تاریخی نیز دارد و از آن سخن رفت، می تواند به این شرایط بحرانی کمک شایان نماید.

۵. موضوع ایجاد و توسعه دیوار ساحلی شهر با نگاه توریستی و بازاریابی و بصورت پله کانی بطوریکه هم چشم انداز شهری در نظر گرفته شود و هم محافظ فضای ساحلی شهری باشد، در دستور کار مدیریت شهری با مشارکت سازمان بنادر و کشتیرانی قرار گیرد.

۶. تقویت و بهینه سازی تعامل و ارتباط بین اداره شیلات، تعاونی صیّادان و تعاونی لنجداران بطوریکه ماحصل آن، ارتباط موثر با سازمان بنادر و کشتیرانی در راستای توسعه، تجهیز و ایمن سازی اسکله های بزرگترین بندر صیّادی کشور باشد.

در پایان، از تلاش مسئولین حاضر در صحنه حادثه فوق و مساعدت و ابراز همدردی شهرستانهای همجوار تشکر و قدردانی بعمل می آید.