شعار سال: حمله موشکی ایران به مواضع داعش، درست چند روز بعد از عملیات تروریست ها در تهران، هم خرسندی مردم را به دنبال داشت و هم حس همدلی ملی -که بعد از عملیات تروریستی در تهران ایجاد شده بود- را تقویت کرد.
با این حال، اظهار نظرهای خامی که از سوی برخی مسوولان مطرح شد، شیرینی این اقتدار را به کام ملت تلخ کرد.
اگر مردم ایران شلیک به داعشی ها را تأیید کردند و از آن خوشحال شدند، به این دلیل بود که این "اقدام خوب" را یک "اقدام ملی" می دانستند، کما این که واقعاً هم یک اقدام ملی بود و مگر می شود برای انجام یک عملیات برون مرزی که دارای ابعاد بین المللی وسیعی نیز هست، تنها یک بخش از نظام رأساً تصمیم بگیرد و رأساً اجرا کند؟!
منازعات در خصوص شلیک موشک ها به داعش، نشان داد که برخی افراد استعداد عجیبی دارند که حتی از "وفاق ملی" نیز یک "نزاع جناحی" درست کنند و این، یک "خطر ملی" است، خطری به مراتب خطرناک تر داعش.
قرار بود این عملیات، اقتدار و همدلی ما را به رخ جهانیان بکشد اما گویا عده ای در داخل، هنوز معنای اقتدار و وحدت ملی را متوجه نیستند و با گفته ها و نوشته های خود می خواهند به جهان بگویند ما آنقدر با خودمان درگیر هستیم که سر 6 تا موشکی که به داعش زدیم هم با هم دعوا می کنیم!
وقتی آمریکا به سوریه حمله موشکی کرد، همه جا گفتند "آمریکا" به سوریه موشک زد. پنتاگون برای خودش ادعا نکرد که کار ما بود، نیروی دریایی نگفت که نه خیر، موشک ها از روی ناوهای ما بود، سیا داد نزد که اطلاعات هدف را ما جمع کرده بودیم، کاخ سفید بیانیه نداد که کار کار ترامپ بود و لاغیر؛ همه گفتند "آمریکا" به سوریه حمله موشکی کرد.
اینجا نیز، فارغ از تقسیم کاری که طبیعتاً برای چنین اقدامات بزرگی می شود، این "ایران" بود که به مقر داعشی ها موشک زد تا انتقام خون شهروندانش را از تروریست ها بگیرد.
سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری تحلیلی خبرآنلاین ، تاریخ انتشار 1تیر 96، کدمطلب: 679273 ، www.khabaronline.ir