شعار سال: کوفه آن شب، شب آرامی را آغاز کرده بود، اما کسی از انتهای شومی که پیش رو داشت، خبرنداشت. تقدیر پایان آن شب را تنها جان شیفته‌ای حس می‌کرد که ازخیلی قبل بار سفر آخرت بسته و شتر تیزرو حیات را پیشاپیش در جاده‌هاى آن به حرکت آورده بود! در انتهای تاریکی آن شب و در آستانه افقی دیگر، آن هنگام که مسجود ملائک به نماز ایستاد، شمشیر کین با بازوى جهل فراز رفت و با کینه بدر واحد بر فرق عدالت نشست و از پس آن ندایى ملکوتى در محراب مسجد کوفه پیچید: «فزت و رب الکعبه» به‌راستى کدام جانی این گونه مطمئن، پایان زندگى دنیایى را آغاز رستگارى و فلاح مى داند و بر این باور سوگند یاد مى کند! او کیست و چگونه زیسته که در پایان عمر این‌گونه سخن مى گوید! این جان شیفته چه کسی می‌تواند باشد جز علی(ع) ! همو که خانه زاد کعبه، اول مرد مسلمان، شاهکارخلقت و تنها کسی است که رسول خدا در وصفش فرمود: «على مع الحق و الحق مع على». سرمکتومی که چشم بشریت دربرابر حقیقت وجودش خیره مانده و ارواح و عقول بشری از عظمت و بزرگی روحش در حیرت است. یگانه‌ای که صفاتش جهانیان را خیره کرده و درک واقعی وجودش مجهول مانده است. رادمردی که با فداکاری‌های خود پرچم عدل و داد را در اقصی نقاط گیتی به اهتزاز درآورد و ماندگاری رسم مروت و معرفت مدیون اوست.هرگز به کوچکترین گناهی آلوده نشد و نظیرش را جهان بشری سراغ ندارد و در پایان حیات در محراب عبادت به شهادت رسید. نام امیرالمؤمنین علی(ع) با «عدالت» درآمیخته است، ازاین رو از آن حضرت با عنوان «شهید عدالت» یاد می‌شود. عدالت یکی از آرمان‌های بنیادین و متعالی بشر است که ریشه در فطرت انسان دارد و این گرایش از درون او سرچشمه می‌گیرد. یکی از نشانه‌های بارز عدالت، «اعتدال» است که زمینه ساز «اتحاد» است. در منطق علی(ع) اساس دین متکی بر توحید و قیام به قسط وعدل بوده و لازمه آن نیز دعوت به عدالت و قرار دادن نوع انسان در مسیر برنامه‌ای برای اداره زندگی در راستای اهداف توحیدی است. عدل در تبیین آن حضرت، بیانگر مفهومی گسترده است که موجب رشد و اعتلای جامعه می‌شود و آحاد جامعه را در مدار رشد و تعالی قرار می‌دهد و از جمله جنود عقل است که هستی براساس آن استوار است. در نگاه علی(ع)، عدالت هم ناظر به درون انسان است که نتیجه آن، تقوا و پاکی است و هم ناظر به بیرون است که حاصل آن جامعه‌ای متعادل، همدل و متحد است. همچنین از مجموعه تعالیم مولای متقیان علی(ع) برمی‌آید که عدالت از نیت و قصد درونی انسان سرچشمه می‌گیرد و راهی از میان افراط و تفریط گشوده و با تحقق اعتدال، زمینه را برای کمال جامعه فراهم می‌کند. بدین سان عدالت سیری از «خود» به «اجتماع» است، یعنی تا ملکه عدالت در درون افراد مستقر نشده باشد، شکل‌گیری جامعه‌ای عادل امکانپذیر نیست. به عبارت دیگر، عدل دارای دو چهره است؛ چهره‌ای درونی و چهره‌ای بیرونی که بازتاب چهره درونی است. عدالت در چهره شهودی و درونی خود، ابتدا فرد را متحول می‌کند، آن‌گاه در اجتماع فرصت می‌یابد تا برای کمال جامعه ظرفیت‌سازی کند. امام خمینی(ره) یکی از پیروان راستین مولای متقیان علی(ع) با راهبردهای مبتکرانه و با هوشمندی، ظرفیت‌های مردمی را تبدیل به سرمایه‌های اجتماعی نموده و با پشتوانه این سرمایه، شاخص‌های عدالت طلبی و در نتیجه همدلی ملی را توسعه داد. امام(ره) با رهبری نهضتی مردمی به فضای عدالت طلبی دامن زد و مشارکت عمومی در شکل‌گیری هنجارهای اجتماعی را فراگیر و در جامعه نهادینه کرد.

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه ایران ، تاریخ انتشار ------، کدمطلب: 469645 ، www.iran-newspaper.com