با این که خبرهای خوشی مثل اعزام ٢ گزارشگر زن از سوی رادیو ورزش به گوش می‌رسید، خبر اصلی تلخ بود. گزارشگران اعزامی به اندونزی بدون آی دی کارت و بدون این که هماهنگی جهت پوشش بازی‌های آسیایی داشته باشند، خودشان را به جاکارتا رساندند. آنها بعد از استقرار در هتل دچار سردرگمی عجیبی شده و با مسئولان کمیته ملی المپیک تماس گرفتند تا شاید راهی برای ورودشان به استادیوم‌ها و سالن‌های محل برگزاری بازی‌ها پیدا شود؛ اتفاقی که ما را به یاد جام جهانی ٢٠١٨ می‌انداخت. گزارشگران صداوسیما در طول جام جهانی هم در خیابان یا از روی سکوهای تماشاگران در ورزشگاه گزارش تهیه می‌کردند!

بی‌برنامگی صداوسیما با وجود هزینه‌ای که برای اعزام گزارشگران به اندونزی کرده، کاملا توی ذوق می‌زند. یکی، دو روزی است وقتی خبرنگاران صبح‌ها برای پوشش خبری بازی‌ها در مرکز رسانه‌ای حاضر می‌شوند، با چهره‌های درهم گزارشگران مواجه هستند که به دنبال راهی برای ورود هستند. البته مسئولان کمیته ملی المپیک، خبرنگاران و حتی مسئولان تیم‌های رشته‌های مختلف نهایت تلاش را برای کمک به این گزارشگران انجام دادند. از پادرمیانی یک رئیس فدراسیون برای ورود گزارشگران رادیو به سالن گرفته تا قرض دادن آی دی کارت خبرنگاران به گزارشگران تلویزیونی برای ورود به مرکز رسانه‌ای. آن طور که پیداست حق پخش بازی‌های آسیایی هم مثل جام جهانی به صورت کامل خریداری نشده و به همین دلیل گزارشگران امکان ورود به ورزشگاه‌ها را ندارند. این اتفاق را به نوعی می‌توان بی‌احترامی به گزارشگران اعزامی دانست که بعد از ورود به کشور میزبان در تورنمنت‌های مختلف با مشکلات زیادی مواجه می‌شوند و حتی کوچکترین حق یک گزارشگر که ورود به ورزشگاه است را هم ندارند. به نظر می‌رسد مسئولان صداوسیما باید توضیح مفصلی درباره این اتفاقات بدهند؛ موضوعی که بعد از جام جهانی هم منتظرش بودیم.»

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری ایسنا، تاریخ انتشار 30 مرداد 97، کدمطلب: 97053016192،www.isna.ir