شعار سال : در کلاس باز شد و مدیر اومد تو. گفت: " ا شما اینجا هستین؟ "
گفتم: " بله داشتم برای بچه ها توضیح می دادم که دلیل تحصنم چیه و چرا نمیام کلاس. "
یهو مدیر رنگش عوض شد و گفت خانم رضوی چون بچه ها در جریان نیستن بیاین یه چند دقیقه بیرون با هم صحبت کنیم.
گفتم ولی می دونن، حتی اگرم ندونن، باید در جریان قرار بگیرن که دلیلش مشخص بشه براشون.
مدیر رو کرد به بچه ها و گفت شما در جریانین؟
همه دانش آموزان گفتن: بله هستیم، توی تلگرام پره از این خبر.
خلاصه مجددا مدیر رو به من کرده و گفت: بیاین یه صحبتی با هم داشته باشیم.
از بچه ها خداحافظی کردم و رفتم بیرون.
اولین حرفی که مدیر زد این بود که بچه ها نمی فهمن ...
بماند که دیگه چه چیزهایی گفته شد در مورد تحصن، الآن فقط می خوام توجهمونو بذاریم روی همین جمله که "بچه ها نمی فهمن".
چرا فکر می کنیم بچه ها نمی فهمن؟
کی قراره بفهمن؟ یعنی دانش آموزی که یازده، دوازده سال توی سیستم آموزشیمون بوده هنوز اینقدر از نظر فکری نابالغه؟ پس توی مدیر و من معلم باید از خودمون بپرسیم، چکار می کردیم تا حالا.ّ
وقتی وظیفه اصلی معلم رو فقط فرو کردن یه سری محفوظات توی سر دانش آموز بدونیم و ملاک رتبه بندی مدارس، میزان قبولی در کنکوری باشه که هی می گیم می خوایم برش داریم چون ناکاراست ( ناخودآگاه یاد ضرب المثل "دم خروس رو قبول کنم یا قسم حضرت عباس رو" افتادم ).
چرا بچه هامون که دبیرستانو تموم می کنن اینقدر احساس بی کفایتی می کنن؟ چرا منتظرن یکی دستشونو بگیره ببره پشت یه میز بشونه؟
چرا ارتباطات سالم اینقدر ضعیفه؟
و هزاران چرای دیگه از همین قبیل میشه گفت ولی جوابش شاید در همین یه جمله مدیر خلاصه بشه که خیلیا مثه ایشون فکر می کنن که بچه ها نمی فهمن و باید بهشون فهموند اما چیا رو؟
اینکه طول رود می سی سی پی چقدره؟
اینکه در چه سالی فلان اتفاق افتاد؟
و ... ( همه اینا و خیلی بیشتر از اینارو با گوشیش از اینترنت درمیاره).
یا اینکه باید مهارتهای زندگی رو به بچه ها یاد بدیم که بدونه اگه مسئله ای براش پیش اومد باید چطور حلش کنه؟ یا خشمشو چطور کنترل کنه و ...
یا اینکه یاد بدیم جلوی هر چیزی که می شنوه علامت سوال بذاره و بررسیش کنه و با دلیل بپذیره؟
یا اینکه یاد بدیم که چه حقوق شهروندی  داره؟
یا اینکه نیاز نیست برای ارزشمند شدن حتما دکتر و مهندس بشه بلکه فقط باید انسانی هدفمند، باپشتکار و خلاق و مهربان باشه، در هر موقعیت و کسوتی که هست؟
افکار اون مدلی که بر این پایه است که بچه ها نمی فهمن این سیستم اجتماعی رو ایجاد می کنه که انگار قحط الرجاله و آقایون مسئولین حاضر نیستن کارا رو به دست بچه ها بدن و هر یکیشون چند تا چند تا سمت و مسئولیت و در پی اون حقوق و مزایای چندگانه دارن.

بچه ها الآن خیلی چیزا رو بهتر از من و شما می دونن گرچه بعضیاشون خودباوری لازمو ندارن و در بعضی مواردم باید کنارشون باشیم ولی بدونیم که می تونن.

شعار سال، بااندکی اضافات و تلخیص از کانال از اخبار فرهنگیان