شعار سال: سپیده صادقی از جمله مشاورانی است که در ایام قرنطینه به نوعی شاهد تعارض خانوادهها و مشکلاتشان در نگهداری و آموزش فرزندانشان بود. او معتقد است که رسانه ملی در ایام قرنطینه کرونایی سعی نکرد تا در قالب ویدئوهای آموزشی، شبکهای را برای سرگرمی و آموزش کودکان جهت مقابله با این ویروس اختصاص دهد و میگوید: ما نتیجه نبود محتوای مؤثر در رسانه ملی را در تعارضهای والدین و فرزندان میدیدیم. به همین دلیل معتقدم رسانه تصویری باید با زبان کودکانه یا همان زبان بازی و قصه، یکسری ایدههای جذاب و متنوع را جمع و بهترین آنها را عملی میکرد تا والدین بتوانند در ایام قرنطینه با فرزندانشان رفتار درست داشته باشند. این در حالی است که نبود چنین امکاناتی در رسانه ملی سبب شده تا منبع والدین صفحات و کانالهای شبکههای اجتماعی شود که بیشتر به فکر افزایش فالووراند تا ارائه اطلاعات علمی و درست.
سپیده صادقی در بیان ارزیابی عملکرد صداوسیما در تهیه برنامههایی برای آموزش کودکان درباره کرونا ویروس به شفقنا رسانه میگوید: وقتی از کلمه «کودک و تلویزیون» یا «کودک و رسانه» در کنار هم اسم میبریم به نوعی باید شناخت لازم درباره آسیبهای رسانه به کودک و فایدههای آن داشته باشیم. فرض کنید یک مخاطب هستم و نمیدانم در ایام قرنطینه چگونه فرزند خودم را سرگرم کنم و میخواهم این شناخت را از رسانه ملی کسب کنم. خب به عنوان یک مخاطب وقتی تلویزیون را روشن میکنم متوجه میشوم که تولید محتوای مناسبی برای من وجود ندارد. به نوعی رسانه ملی در این ایام سعی نکرد در قالب ویدئوهای آموزشی شبکهای را برای سرگرمی و آموزش کودکان در ایام قرنطینه کرونایی جهت مقابله با این ویروس اختصاص دهد. ما نتیجه نبود محتوای مؤثر در رسانه ملی را در تعارضهای والدین و فرزندان میدیدیم.
او ادامه میدهد: طبق آمار سازمان بهزیستی، تعداد تماسهای دریافتی از مراجعین با سامانه ۴۰۳۰، بیش از ۷۵ هزار تماس در طی شبانه روز بوده است که در دو لاین پزشکی و روانشناسی سوال داشتند و عمده سؤال والدین این بود که چگونه به فرزندانشان پیشگیری از این ویروس را در خانه و بیرون از خانه یاد دهند. متأسفانه در دو ماه اخیر شاهد چنین تولید محتوای مؤثری در رسانه ملی نبودیم و معتقدم زیرساخت لازم برای آن وجود نداشت.
با این حال یک رسانه تصویری عملکردش باید به چه صورت باشد که بتواند آموزشهای پیشگیرانه را به زبان کودکانه پخش کند. صادقی پاسخ میدهد: زبان کودک زبان بازی و قصه است. به عبارتی کودکان توانایی تفکر انتزاعی را ندارند و نمیتوانند همانند بزرگسالان شناختی فکر کنند. به همین دلیل وقتی به فرزند گفته میشود: «خدا رحم کند با این کرونا» یا «نرخ دلار بالا میرود و ما بدبخت میشویم» برداشت این کودک از جمله والدین این است که «خدا رحم ندارد و کرونا خیلی بیرحم است» یا «ما الان بدبخت شدیم». بنابراین، چون کودکان با نگاهشان تقویت میشوند، رسانه تصویری بهتر است که یک اتاق فکر با ایدههای جذاب و متنوع برای کودکان راه بیندازد تا ایدههای عملیتر را انتخاب و بر روی آن برنامهریزی و سرمایهگذاری صورت بگیرد؛ بنابراین رسانه تصویری باید با زبان کودکانه یا همان زبان بازی و قصه، یکسری ایدههای جذاب و متنوع را جمع و بهترین آنها را عملی کند تا والدین بتوانند در ایام قرنطینه با فرزندانشان رفتار درست داشته باشند.
علاوه بر خوراک رسانهای مناسب، نحوه آموزش والدین برای مصرف رسانهای درست کودکانشان در فضای مجازی موضوع مهمی است که نباید از آن غافل شد. فکر میکنید رسانهها چقدر به این مسئله توجه داشتند؟ او پاسخ میدهد: ضعیفترین بخشی که در مسئله آموزش صورت گرفته، آموزش به والدین بوده است. کودک هم همانند بزرگسالان دچار اضطراب میشود و ممکن است آن را به شکلهای مختلفی مثل شب ادراری، خشم و گوشهنشینی بروز دهد. وقتی والدین نتوانند این ترسها را مدیریت کنند برای سرگرم کردن فرزندان مجبور به غرق کردنشان در بازیهای موبایلی و فضای سایبری میشوند. این در حالی است که ممکن است محتوای آنها مناسب سن کودک نباشند و آسیبزا باشند. در این دوران تعامل والد، رسانه و کودک بسیار پایین بوده است در حالی که انتظار میرفت رسانه ملی یکسری برنامهها را بهصورت ثابت در یک شبکه مجزا برای کرونا تهیه و پخش کند و به والدین نحوه مدیریت استرس خود و فرزندانشان و آموزشهای لازم برای گذراندن ایام قرنطینه را بدهد. این کار سبب میشود احساس خودکفایی و اطمینان والدین هم بالا برود. نبود چنین امکاناتی در رسانه ملی سبب شده تا منبع والدین صفحات و کانالهای شبکههای اجتماعی باشد که بیشتر به فکر افزایش فالوور باشند تا ارائه اطلاعات علمی و درست.
او به اهمیت توجه به دوران پسا کرونا برای کودکان اشاره میکند و توضیح میدهد: روزانه ۷۵ هزار تماس به کلینیک مشاوره ما صورت میگیرد و این رقم نشان میدهد که والدین توانایی انعطافپذیری را ندارند. به همین دلیل نیاز است تا در دوره پسا کرونا به آموزش مهارتهای زندگی، حل تعارض، انعطافپذیری بیشتر، نحوه بازی با کودکان توجه شود. چرا باید یک مادر با مربی مهدکودک تماس بگیرد و بگوید که «من نمیتوانم فرزندم را تحملکنم، امکان بازگشایی مهدکودک نیست؟» بنابراین رسانه میتواند با استفاده از نظرسنجیهایی، از مشکلات و نیازهای والدین در رابطه با فرزندانشان در دوره قرنطینه بپرسد و بر اساس یافتهها شروع به تولید محتوا کند. در اینجاست که تولید محتوا مؤثر است. توجه داشته باشید که تلویزیون تولید محتوا دارد، ولی مؤثر نیست. به همین دلیل والدین ترجیح میدهند بجای تماشای برنامههای تلویزیون به سراغ شبکههای مجازی بروند. علاوه بر این رسانه باید مدیریت حل تعارضهای بین زن و شوهر را آموزش دهد چراکه چنین تعارضهایی در ایام قرنطینه به کودکان ضربه میزند.
صادقی تأکید میکند: رسانه میتواند از قشر روانشناس به دلیل تجربیات و مراجعه بالای مردم در ایام قرنطینه استفاده کند و یا با کمک اقتصاددانها به بررسی تأثیرات اقتصادی بر روی خلقیات خانوادهها بپردازد. علاوه بر آن میتوان از دانش و تجربیات متخصصان مهدکودک، متخصصان سلامت و روان کودک و خانواده هم استفاده کرد.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری شفقنا ، تاریخ انتشار 21 اردیبهشت 99، کد خبر: 496246، www.shafaqna.com