سیاست‌های اشتباه و گرانی قیمت مسکن

میانگین قیمت مسکن در شهر تهران به بیش از ۲۷ میلیون تومان در دی ماه امسال رسیده که حاکی از شدیدترین دوره تورمی چند دهه اخیر است. بر اساس شاخص‌های متداول هرچند نمی‌توان حباب قیمتی مسکن را تأیید کرد، اما قدرت خرید خانوار به پایین‌ترین میزان خود در سه دهه اخیر رسیده‌است. این شرایط را می‌توان ناشی از سیاست‌های ناکارآمدی دانست که نه تنها به بهبود وضعیت بازار مسکن منتج نشده بلکه بر ابعاد بحران نیز افزوده است.

شعار سال، بر اساس آخرین آمار رسمی، میانگین قیمت مسکن در تهران به بیش از ۲۷ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان در دی ماه امسال رسیده‌است. قیمت مسکن در فروردین سال ۹۶ حدود چهار میلیون و ۳۰۰ هزار تومان بود که حاکی از رشد بیش از ۶.۳۳ برابری در کم‌تر از چهار سال است.

شدیدترین دوره تورمی در حالی رقم خورده که قدرت خرید خانوار در بازار مسکن به پایین‌ترین سطح در سه دهه اخیر رسیده‌است. شاخص دسترسی بیانگر تعداد سال‌هایی است که با فرض ثبات قیمت مسکن، خانوار با پس‌انداز تمام درآمد خود می‌تواند یک خانه ۷۵ متری بخرد. این شاخص در حالی به بیش از ۱۸ رسیده که پیش از این بالاترین رقم آن در سی سال اخیر حدود ۱۴ بوده‌است. تمام شواهد بیانگر آن است که شاید خرید خانه برای بسیاری از خانوار‌ها به آرزوی محال تبدیل شده‌باشد

آنچه که در بازار مسکن می‌گذرد نتیجه کاهش ارزش پول ملی است. میانگین قیمت دلاری مسکن در شهر تهران طی ۲۰ سال گذشته حدود ۱۱۶۰ دلار به ازای هر مترمربع بوده‌است. در دی ماه با فرض دلار ۲۴ هزار تومانی، قیمت هر مترمربع مسکن در شهر تهران به حدود ۱۱۴۱ دلار رسیده‌است؛ بنابراین شاید در قیمت‌های فعلی دلار، صحبت در مورد حباب قیمتی مسکن دور از انتظار باشد

بنابراین از یکسو قدرت خرید خانوار به پایین‌ترین سطح رسیده‌است و از سوی دیگر نمی‌توان به طور قطع از حباب قیمتی مسکن صحبت کرد. تکرار سیاست‌های ناکارآمدی همچون طرح مسکن ملی و عدم انتشار قیمت‌ها در پلتفرم‌های آنلاین نیز نتوانسته از شدت بحران بکاهد. آنچه که شرایط کنونی را رقم زده نتیجه سیاست‌های اشتباه و تحمیل تورم به اقتصاد کشور است.

مسئله‌ای که با توجه به لایحه بودجه سال آینده و همچنین سیاست‌های تورم‌زایی همچون طرح جهش تولید و تأمین مسکن مجلس ادامه خواهد داشت.