بی‌مرزی‌های اخلاقی جامعه ما...

یکی از چاله‌های بزرگِ روابط زن و مرد در ایران ضعف در موقعیت شناسی است. در یک جامعه انسانی وقتی قوانین و عرف با علایق و سبک زندگی مردم تضاد شدید دارد عدم شناخت موقعیت اتفاق عجیبی نیست. این موقعیت نشناسی باعث می‌شود مردان و زنان زیادی مرز بین معاشرت اجتماعی و لاس زدن را بدرستی تشخیص ندهند.

شعار سال: بسیاری از ما ایرانیان معاصر توانایی پذیرش یک زن یا مرد را بدون جنبه‌های جنسی او نداریم. ممکن است کمی تند و زننده به نظر برسد، ولی به گمان من به حقیقت جاری در جامعه نزدیک است. البته در سال‌های اخیر اوضاع بهبود اندکی داشته، ولی موضوع، تربیت اجتماعی و آماده سازی کودک برای نحوه برخورد اجتماعی با جنس مقابل است.

یک انسان مدرن در دنیای امروزی باید مهارت‌های اجتماعی کافی کسب کرده باشد. مهارت‌هایی که یکی از مهمترین آن‌ها مهارت برقراری ارتباط و تشخیص حد و مرز روابط مخصوصا با جنس مقابل است. تشخیص اینکه ما تا چه حد اجازه نزدیک شدن به حریم یک زن یا مرد را داریم وحد و مرز نوع شوخی و موضوعاتی که با او مطرح می‌کنیم کجاست؟ البته باید پذیرفت حتی در جوامعی که مهارت‌های اجتماعی به خوبی آموزش داده می‌شود باز هم ناهنجاری‌های اخلاقی وجود دارد.

یکی از بدترین نوع از این ناهنجاری‌ها شکارِ دختران زیر سن قانونی توسط مردانِ بزرگسال و قدرتمند است. مردانی که در نقش استاد و الگو به‌راحتی قابلیت اغوای دختران تازه بالغ را دارند. ریحانه پارسا به تازگی از تعرض سیاوش اسعدی به خودش در سن شانزده سالگی حرف زده است. در قانونمند‌ترین جوامع هم افرادی وجود دارند که هیچ عاملی توانایی بازداشتن آن‌ها از انجام اعمال مجرمانه و غیر اخلاقی را ندارد. اما حداقل کاری که می‌شود کرد بالا بردن مهارت اجتماعی و استاندارد‌های اخلاقی شهروندان در مواجهه با این موضوعات است. حجم زیاد توهین‌ها و شوخی‌های زشت جنسی با ریحانه پارسا پس از این افشاگری به حد غم انگیزی بالاست. او یک زن بالغ و بزرگسال نبوده که مسئولیت رفتارش بر عهده خودش باشد. یک دختر شانزده ساله را براحتی نمی‌شود به اغوا کردنِ یک مرد کارکشته متهم کرد.

انگار ولادیمیر ناباکوف با نوشتن رُمان لولیتا گزک به دست آدمیان داده تا لرزیدن دل یک پیرمرد شصت ساله نسبت به یک دختر چهارده ساله را هم توجیه کنند. توجیهی که این روز‌ها به درد مردِ تنهای بی آبرو نخواهد خورد. البته در هر داستانِ رسوایی می‌شود جای قربانی و شکارچی را تغییر داد، امّا وقتی یکی از طرفین زیر سن قانونی است این کار یاوه سرایی است. در وقایعی که مردان قربانی زنان هستند معمولا هر دو طرفِ قصه بزرگسالند.

رسول اسدزاده

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال برگرفته از کانال تلگرامی جامعه شناسی