شعارسال: جناب آقای دکتر قادری

نماینده مردم محترم شیراز در مجلس شورای اسلامی

متاسفانه موضع‌گیری‌های شما در مورد دو موضوع طرح معیشتی و افزایش حقوق کارمندان، موجب رنجش بسیاری از شهروندان به‌ویژه کارمندان دولت و قشر کم درآمد شده‌است.

به‌تازگی اعلام نموده‌اید که:

«در قبر افزایش حقوق هیچ مرده‌ای وجود ندارد که بخواهیم بر سر آن گریه کنیم. با کسری بودجه ۳۵۰ هزار میلیارد تومانی امسال، بهتر است که دولت در جهت کاهش حقوق گروه‌های بالاتر از متوسط اقدام کند.»

جناب آقای قادری

با بخش اول فرمایش شما به‌شدت مخالف هستم هرچند بخش دوم آن قابل تأمل است، اما تجربه نشان داده که نه شما و نه هیچ مجلس دیگری توان و اراده کاهش حقوق‌های گروه‌های مورد نظر شما را ندارید؛ و در نهایت، هدف شما فقط توقف افزایش حقوق گروه‌های زیر خط فقر است که امکان اعتراض به تصمیمات شما را ندارند.

از کارمندانی که بیش از بیست سال است میزان افزایش حقوق آنان کمتر از نرخ تورم بود و طی این بیست سال، بیش از هشتاد درصد سفره خود را از دست داده‌اند، چه انتظاری خواهید داشت؟

این فرآیند و چنین نگرش ناعادلانه‌ای نمی‌تواند به نتیجه مطلوبی منتج شود و نگران ادامه این نگاه مولد فقر و فلاکت هستیم.



کردی تجلی بی‌نقاب، تابان‌تر از صد آفتاب
ما را فکندی در حجاب، از ابر استدلال‌ها

بنابه وظیفه شهروندی، لازم می‌دانم تا دلیل شما برای مخالفت با طرح معیشتی که قبلا اعلام کردید و افزایش حقوق کارمندان را به چالش کشیده و نکاتی را یادآوری نمایم.

دلیل مخالفت شما با طرح معیشتی چنین بود.

با توجه به شرایط فعلی که دولت کسری بودجه دارد، اجرای چنین طرح‌هایی کار سخت و دشواری است و مشکلات حوزه اقتصاد را تشدید می‌کند؛ بنابراین من موافق این طرح نیستم.

به دلایل مختلف، بر این تصور بودم که نمایندگان اقتصادی در این مجلس، باید استدلالشان در تمام زمینه‌های اقتصادی، یکسان باشد، اما ظاهراً مبانی اقتصاد این عزیزان به فراخور شرایط، تغییر می‌کند و در برخی مواقع به جای مبانی علم اقتصاد، پای استدلالشان لنگ شده و یا ترجیح به سکوت دارند.

وقتی مورد اختلاف سفره مردم باشد، تمام نکات بودجه‌ای، تورم‌زا و درآمدی در اقتصاد خرد و کلان در ذهن‌شان رژه می‌روند و همه آن‌ها بدون کم‌وکاست باید اجرایی شونداما در بسیاری مواقع دیگر، حتی الفبا فارسی را عمدا هم فراموش می‌کنند. با استدلال‌های دوگانه چنین نمایندگانی، هیچ امیدی به بهبودی شرایط فعلی نداریم، همان شرایطی که جنابتان در رد طرح معیشتی مطرح نموده‌اید.

ظاهراً فقط زمانی که نوبت مردم می‌شود، یادتان به دانسته‌های علمی و آکادمیک افتاده و هشدار می‌دهید که پول دادن به مردم، باعث تشدید کسری بودجه شده، بار مالی دارد و موجب تورم می‌شود.

پای استدلال‌شان در چنین مواقعی کاملا محکم و علمی شده و طبل کسری بودجه و بالا رفتن تورم، صدایی زیباست و علم استنتاج را یارای مقابله با آن نیست.

خانم‌ها و آقایان نماینده مجلس به‌ویژه نمایندگان اقتصاددان و علی‌الخصوص نماینده مردم شیراز در مجلس شورای اسلامی؛ لطفا به سوالات زیر پاسخی دقیق، علمی و روشن ارائه داده یا در غیر این‌صورت در زمان بررسی سفره مردم مدنظر است، مانند زمان پاسخ به این سوالان، سکوت کنید.

 

 

۱. حضور ایران در خارج از مرز‌ها (به هر دلیلی)، دقیقا چه مقدار در رشد کسری بودجه و تورم داخلی موثر است؟

۲. شعار‌های ایدئولوژیک حاکمیت، در رشد کسری بودجه و تورم تأثیری دارد یا خیر؟ آبشخور آن شعار‌ها کجاست؟

۳. مگر نمی‌دانید که «هرچه شعار‌های ایدئولوژیک بلندتر و پرطمطراق‌تر باشد، سفره مردم کوچک‌تر خواهد شد»؛ علم اقتصاد در این باره، دقیقا چه می‌گوید؟

۴. هزینه‌های قبل و بعد از برگزاری انتخابات از قبیل هزینه‌های تبلیغات میلیاردی، حقوق و مزایای چند ده میلیونی و هزینه‌های دفاتر و کارمندان مجلس، چه میزان در کسری بودجه و تورم دخالت دارد؟

۴. دلیل افزایش قیمت دلار از ۲۶۵۰ تومان به ۳۲۰۰۰ تومان در دوره هفت ساله ریاست‌جمهوری روحانی، دقیقا چیست و این افزایش قیمت چه تاثیری در تورم و رشد کسری بودجه کشور دارد؟

۵. علم اقتصادی که شما خوانده‌اید، درباره افزایش ۴۵۰،۰۰۰ درصدی ارزش دلار طی چهل سال اخیر، چه نظری دارد و دلایل آن را چه می‌داند؟

کاهش ۹۹.۹۸% ارزش پول ملی در مدت چهل سال را چگونه تفسیر می‌کنید؟ آیا تمام این کاهش ارزش پول ملی، دلیلش طرح‌های معیشتی مردم بوده‌است یا سیاست‌های غلط شما و دیگر متولیان امور؟!

۶. سیاست خارجی کشور و اولویت‌های روابط با کشور‌های چین و روسیه، تاثیری در تورم ندارد؟ آیا نمی‌توانستیم با اتخاذ سیاست‌های درست و منطقی، از این همه خسارت پیشگیری کنیم؟

۷. حضور در کشور‌های یمن، لبنان، فلسطین، ونزوئلا، عراق، افغانستان، برخی کشور‌های آفریقایی و جلوگیری از سقوط حکومت سوریه (به ادعای برخی متولیان داخلی) و طبیعتاً هزینه‌های این حضورها، تاثیری در ایجاد تورم سالیان اخیر و رشد کسری بودجه داشته است یا خیر؟ میزان این تأثیر دقیقا چقدر بوده است؟

۸. تأثیر کدام یک از اختلاس‌های صورت گرفته در کشور، از این طرح معیشتی کمتر است؟

 

 

۹. حتما از آن یک میلیارد و سیصد میلیون دلار که قرار بوده با آن دارو وارد شود با خبر هستید و این‌که نه دارویی وارد شد و نه خبری از آن دلارهاست ... یک‌میلیارد و سیصد میلیون دلار چه میزان در نرخ تورم و رشد کسری بودجه دولت موثر است؟

۱۰. اگر طرح معیشتی ذکر شده را برای سه دهک کم درآمد جامعه که درآمدی کمتر از یک میلیون و دویست هزار تومان دارند، در چهار سال دوره نمایندگی شما اجرا کنیم، کمتر از یک میلیارد دلار بودجه لازم است. برای اجرای طرح معیشتی و کمک به ۲۶،۰۰۰،۰۰۰ نفر ایرانی، سالانه حدود ۲۳۵ میلیون دلار لازم است. اگر از وضع معیشتی ساکنان خیابان مجاور دفتر نمایندگی خود بی‌اطلاع هستید، فقط لازم است یک نیمه روز در خیابان مجاور قدم بزنید، البته به تنهایی و ناشناس.

توصیه می‌کنم مقداری نان هم در صندوق عقب ماشین دناپلاس خود، به همراه داشته باشید تا زیاده شرمنده مردم نشوید.

با یک ماشین حساب معمولی هم می‌توان دریافت که مبلغ اختلاس ۶.۷ میلیارد یورویی در پتروشیمی، برای سی سال اجرای این طرح کافی‌است، یعنی تاثیر سی سال اجرای این طرح که بیست و شش میلیون نفر از ایرانیان کم‌درآمد را هدف گرفته، کمتر از تاثیر اختلاس پتروشیمی است.

اقتصاددانان محترمی که عضو مجلس شورای اسلامی بوده یا هستند، اجازه دهید که هیچ یک از ادعا‌های علمی شما را باور نکنیم!
‌
نمی‌دانم مقایسه دو مصوبه اقتصادی و بودجه‌ای نمایندگان مجلس شورای اسلامی یازدهم، در پنج ماه اول آغاز به کار مجلس یازدهم را طنز و فکاهی بنامم یا نابه سامانی در حاکمیت و بی‌توجهی به شرایط بحرانی معیشت مردم.

 

 

۱. جهت تأمین مسکن، اجاره دفتر، خودرو و برخی خدمات دیگر، برای هر یک از نمایندگان حدود یک میلیارد تومان مصوب شد.

۲. برای سه دهک محروم جامعه، هر خانواده ۵ نفری، ماهانه ۱۲۰ هزار تومان یعنی هر نفر ایرانی کم‌درآمد ۲۴ هزار تومان.

مصوبه اول بلافاصله بعد از تصویب (شاید قبل از تصویب) اجرا و پرداخت شد.

دومین مصوبه، اما در حال طی مراحل برای تایید، کمیسیون اقتصاد، کمیسیون بودجه، شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام، تأمین اعتبار، تخصیص اعتبار، شناسایی کم‌درآمدها، راستی‌آزمایی درآمد، تعیین لیست کم‌درآمد‌ها و انشالله پرداخت است. *

در نهایت، با آن همه سوال بی‌پاسخ که ذهن مردم را به خود مشغول کرده‌است، سوالات را هم اضافه کنید که درد دل شخص نویسنده است و هیچ پشتوانه علمی ندارد:

۱. برای معیشت کم‌درآمدها، تورم شصت درصدی هم بشود شصت‌وسه درصد، چه ایرادی دارد؟

۲. برای معیشت کم‌درآمدها، کسری بودجه هم از ده میلیارد دلار بشود ده‌ونیم میلیارد، چه ایرادی دارد؟

۳. برای معیشت کم‌درآمدها، انباشته صندوق توسعه ملی از ۱۱۰ میلیارد دلار بشود ۱۰۹.۵ میلیارد دلار، چه ایرادی دارد؟

۴. بگذارید عده‌ای از هم‌وطنان نان خالی بر سفره داشته باشند، چه ایرادی دارد؟

۵. برای معیشت کم‌درآمدها، باز هم ما تاوان تورم و کسری بودجه را با کمال میل می‌پذیریم، چه ایرادی دارد؟ مانند تاوان تمام کار‌های دیگرتان که مردم دادند و شما خیال مبارکتان را مکدر نکنید.

میان گریه می‌خندم که، چون شمع اندر این مجلس
زبان آتشینم هست، لیکن در نمی‌گیرد

شعارسال، بااندکی تلخیص و اضافات برگرفته از صدای معلم، تاریخ انتشار: ۲ مرداد ۱۴۰۰، کدخبر: ۲۱۳۲۵، sedayemoallem.ir.