شعار سال: همانگونه که می دانیم، حوزه آبخیز محدوده ای است با توپوگرافی مشخص که بارش های جذب شده را به صورت جریان های سطحی و زیر زمینی از یک خروجی زهکشی می کند.

در این محدوده بر اساس شرایط اقلیمی، زمین شناختی، ژئو مرفولوژیکی و خاک، اکوسیستم مختلف جنگل و مرتع، بیابان، شهری و .... واقع شده و تمامی فعالیت های بشری داخل هر اکوسیستم استقرار یافته است و انسان در آن زیست کرده و فرآیند تولید را از نظر اقتصادی رقم زده است.اما علم و مهارتی که مدیریت و بهره وری بهینه و یکپارچه و هماهنگ و یا بهتر بگویم قانونمند در زمینه منابع طبیعی، کشاورزی و رفاه آبخیز نشینان را با تلاش در جهت اقتصادی کردن و مصرف بهینه سرمایه های اصلی یعنی منابع ارزشمندی همچون خاک و آب و پوشش گیاهی دنبال می کند و همواره زبانزد خاص و عام بوده است همانا علم آبخیزداری است.

بدون شک هر نوع تغییر و دست کاری در طبیعت عواقبی را به دنبال دارد که بسیاری از کارشناسان متخصص همواره به آن اشاره می کنند، اما مسائلی چون افزایش جمعیت، صنعتی شدن و ... تغییراتی که انسان به طور آشکار و گریز ناپذیر اعمال می کند.

آبخیزداری به عنوان شناخته شده ترین و همگام ترین عملیات مدیریتی اجرایی با طبیعت توان آن را دارد که ضمن حفظ سرمایه های اصلی یعنی آب و خاک و گیاه معیشت مطلوب و پایدار ساکنین را رقم بزند.

می توان گفت به منظور دستیابی به اهداف مهمی همچون کنترل رواناب، افزایش نفوذ پذیری، پخش سیلاب و تغذیه آب های زیر زمینی و تامین آب کافی و مورد نیاز در پائین دست و بهبود کیفیت آب و کنترل فرسایش و تولید گیاهان دارویی و مرتعی بایستی به توسعه عملیات آبخیزداری اقدام کرد.

بنده به عنوان کارشناس منابع طبیعی معتقدم احترام به طبیعت و استعدادهای ذاتی حوزه های آبخیز و برنامه ریزی بر اساس خواسته ها و نه داشته ها شرایط حال حاضر ما را رقم زده است.اکنون بیش از آنکه نگران تغییر اقلیم باشیم بایستی نگران تغییر رفتار خود باشیم ؛ رفتاری که نه ریشه در تمدن کهن ما و نه در دین دارد. چنانچه در زمینه کارکردها و دست آوردهای منابع طبیعی ژرف اندیش باشیم و از انجام کارهای نابخردانه خودداری کنیم با وجود همه محدودیتها منابع ملی ساماندهی شده و در سایر زمینه ها همچون امنیت غذایی و استقلال و ... دچار مشکل نخواهیم شد.امروزه چاه های لبریز از خاک، چشمه ها و نهرهای خشکیده و درختان نیمه جان نه تنها داستانهای تلخی بلکه تصویر آشنایی از روستاهای کرمان است.

وقتی به قلعه های بزرگ و کارونسراهای متعدد و وسیع در قلب استان کرمان می نگریم حضور تمدن پر رونق گذشته و درختانی که سالهاست برگی بر تن سوخته شان نروییده است یادآور حضور آب در گذشته های نه چندان دور در این سرزمین است.اکنون چند سالی است که مسائل و مشکلات حوزه منابع طبیعی و محیط زیست ملموس تر شده و صحبت از بحران است؛ بحران آب، بحران ریز گرد، خشک شدن تالاب ها و دریاچه ها و ... امروز ما خانه های بزرگتر داریم اما خانواده کوچکتر، مدارک تحصیلی بالاتر اما قدرت تجزیه و تحلیل کمتر، تنوع غذایی بیشتر اما تغذیه ناسالم تر و ... بهتر است که عدم موفقیت خود را ابتدا در خود ببینیم و پیش از آنکه دیگر فرصتی برای جبران نباشد با گرایش به سمت مدیریت جامع حوزه های آبخیز دست در دست هم دهیم به مهر و بر مبنای این جمله که «پدید آوریم از آب و خاک/به نام خداوند دادار و پاک» بر مشکلات فائق آئیم.

با اندكي تلخيص و اضافات برگرفته از خبرگزاري ایسنا، تاریخ انتشار: 23 آذر 1395، کد مطلب: 82344607:www. isna.ir