شعار سال: چندی است که از رد استفساریه مستثنی کردن شهردار تهران از قانون ممنوعیت به‌کارگیری بازنشستگان می‌گذرد ولی با وجود این، هم افشانی و هم شورای شهر از تلاش خود برای ابقای این مدیر بازنشسته دست برنمی‌دارند.

سخنگوی شورای شهر تهران اخیراً در گفتگویی اعلام کرد: «همچنان از ظرفیت‌های قانونی برای حفظ افشانی در سمت شهردار تهران استفاده خواهد شد و در صورتی‌که در هر مقطعی از فرآیند انتخاب شهردار جدید، پیگیری‌ها در مجلس منجر به نتیجه شود، شورا این فرآیند را متوقف خواهد کرد.»

از سوی دیگر فرآیند انتخاب شهردار تهران از ۷ آبان‌ماه با ارائه لیست بلند و بالایی آغاز شد و قرار است در ۱۲ آبان‌ماه رأی‌گیری مخفی برای انتخاب ۵ گزینه صورت بگیرد و ۲۰ آبان با حضور ۵ منتخب در صحن و ارائه نقطه نظرات و رأی‌گیری برای انتخاب دو نفر و ۲۲ آبان ماه نیز رأی‌گیری نهایی برای انتخاب شهردار انجام شود.

البته چند نکته در این خصوص قابل ذکر است که برخی از رسانه‌ها در چند روز اخیر به آن پرداخته‌اند و جمع‌بندی آن چیزی نبود جز عدم وحدت رویه، تزلزل در آرا و توجه به منافع حزبی و گروهی به‌جای مصالح مردم تهران که به قول روزنامه کیهان «شهرداری تهران معطل قحط‌الرجال در شورای شهر است.»

البته عملکرد شورای شهر در مدت عمر چندین‌ماهه خود در خصوص انتخاب یک شهردار صلاحیت‌دار برای تهران چنگی به دل نمی‌زند ولی با این‌حال مشخص نیست چرا از نحوه انتخاب دو شهردار قبلی تجربه‌ای نیندوخته‌اند و با وجودی که انتخاب شهردار باید با کمترین تنش و بیشترین بینش صورت بگیرد راه خطا را مجدد می‌پیمایند.

لیست عریض و طویل اعلام‌شده اخیر از سوی شورای شهر تهران شامل افرادی است که در سن بازنشستگی قرار دارند و یا به‌زودی بازنشسته خواهند شد و موضوع قابل‌توجه این‌که سخنگوی شورا هم این موضوع را قبول نداشته و معتقد است، این افراد شامل مصادیق منع به‌کارگیری بازنشستگان نیستند و در موارد استثنا قرار می‌گیرند.

نگاه اجمالی به سن و سال افرادی که در لیست ۳۰ نفره نامزدهای شهرداری قرار دارند بیانگر آن است که از میان این لیست، حدود یک‌سوم آنان ۶۰ سال و بیشتر دارند؛ به‌عنوان نمونه می‌توان از علی‌اصغر احمدی ۶۲ ساله، غلامرضا انصاری ۶۲ ساله، عباس آخوندی ۶۱ ساله و یا علی ربیعی ۶۳ ساله نام برد.

در این میان نام وزیری که به دلیل ناکارآمدی از سوی مجلس برکنار شد و یا وزیر دیگری که از ترس استیضاح و عدم جلب اعتماد نمایندگان خانه ملت، خود از سمتش کناره‌گیری کرد هم به چشم می‌خورد.

مگر نه این‌که به قول محمدرضا عارف، رئیس فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی، مسئولین می‌بایست امروز مهم‌ترین دغدغه‌شان خدمت به مردم باشد و ملاک انتخاب شهردار هم چیزی جز کارآمدی، پاکدستی، آشنایی با مدیریت شهری، تعامل با همه نهادهای حاکمیتی و داشتن برنامه مدون برای اداره شهر نباشد، پس اگر اعتقاد عارف به عنوان یکی از سران جریان اصلاحات بر این منوال است، چگونه می‌توان باور کرد که نام وزیر مستعفی که بارها از استیضاح مجلس جان سالم به‌در برده بود از منظر نمایندگان شورای شهر تهران به عنوان یک گزینه صلاحیت‌دار مطرح می‌شود؟

وزیر مذکور اگر استعدادی برای مدیریت مسئولیت محوله به خود را داشت نباید فضا را برای تورم ۸۲ درصدی مسکن در تهران طی یک‌سال گذشته فراهم می‌کرد؛ البته اشاره‌ای به نحوه پاسخگویی‌اش به افکار عمومی نسبت به عملکردش نمی‌کنیم زیرا خاطره برخورد زننده‌اش با یک خبرنگار زن در حیاط پاستور همچنان زبانزد عام و خاص است.

از سوی دیگر نام رئیس شورای شهر هم در این لیست به چشم می‌خورد، شوراییانی که در بدو ورود به شورای شهر تهران طبق میثاق‌نامه‌ای عهد کردند که تا پایان چهار سال در شورا بمانند و به رأی مردم پایبند باشند چرا باید یکی از اعضایشان را برای شهردار شدن کاندیدا کنند؟

البته اگر این عدم‌ پایبندی ناشی از توجه به منافع مردم و یک نگاه فراجناحی است که امیدواریم این‌گونه باشد از آن استقبال کرده و حمایت می‌کنیم.

در هر حال انتخاب شهردار مسئولیت مهمی است که نباید محملی برای سوار شدن بر موج منافع سیاسی و حزبی باشد و در عوض حفظ شهر و عمران و آبادانی آن و خدمت به مردم و شهر باید سرلوحه کار قرار گیرد و هر کسی هم که در این مسئولیت قرار می‌گیرد باید بداند که وظیفه‌اش جز خدمت خلق نیست.

امیدواریم این‌بار شعار مصلحت مردم جایگزین مصلحت‌اندیشی نشود.

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری دانشگاه آزاد اسلامی تاریخ انتشار 10آبان 97، کدمطلب: 322098، www.ana.ir