شعار سال: زودتر از زمانی که فکر می‌کردیم به سر جای اولمان بازگشتیم. آمار کشته‌ها و مبتلایان به کرونا به وضعیت خطرناک ابتدای موج اول این بیماری بازگشته است. آمار مرگ بر اثر کرونا نیز سه رقمی شده و تعداد استان‌هایی که در وضعیت قرمز هستند، مدام در حال افزایش است.

به گزارش «الف»، آنطور که فخری لاری، سخنگوی وزارت بهداشت اعلام کرده است، ظرف ۲۴ ساعت منتهی به ۲۸ خرداد، بیش از دو هزار و ۶۰۰ نفر به تعداد مبتلایان به ویروس کرونا اضافه شده اند.

در همین بازه زمانی ۲۴ ساعته، ۱۲۰ نفر بر اثر ابتلا به کرونا، جان باخته اند. با این حساب، آمار کلی بیماران مبتلا به کووید-۱۹ در ایران از مرز  ۱۹۵ هزار نفر، گذشته است و تاکنون نیز بیش از ۹ هزار و ۱۸۵ نفر بر اثر ابتلا به کرونا در ایران، جان باخته اند.

در این بین، طبق آمار‌های وزارت بهداشت، افزایش ابتلا و مرگ و میر بر اثر کرونا در ۱۰ استان کشور تا یک‌ماه آینده ادامه خواهد داشت. استان خوزستان، آذربایجان شرقی و غربی، خراسان رضوی، لرستان، کرمانشاه، گلستان، هرمزگان، کردستان و سیستان و بلوچستان در وضعیت قرمز کرونا قرار گرفته اند. در این ۱۰ استان حداقل تا یک ماه آینده، وضع به همین وخامت خواهد بود.  

مجموع این آمار‌های نگران کننده در نهایت موجب شد که وزارت بهداشت و نمایندگان جامعه پزشکی از رئیس جمهوری بخواهند که محدودیت‌های دوران کرونا دوباره بازگردد. در نامه‌ای که به امضای محمدرضا ظفرقندی، مصطفی معین و ایرج فاضل رسیده، از حسن روحانی، رئیس جمهوری درخواست شده است که با توجه به اوج‌گیری مجدد بیماری و افزایش مناطق قرمز در کشور، محدودیت‌های چند ماه قبل دوران کرونا بازگردد. آن‌ها هشدار داده اند که علاوه بر آسیب جانی و سلامت مردم، تداوم شرایط موجود موجب هدر رفتن زحمات جامعه پزشکی کشور و فرسودگی کادر درمان خواهد شد.

در نهایت نیز رئیس جمهوری در پاسخ به درخواست نمایندگان کادر درمان دستور داده است که اختیارات بیشتری به مسئولان استان‌های با وضعیت قرمز اعطا شود تا در صورت تشخیص و صلاحدید مسئولان استانی، محدودیت‌های بیشتری در استان‌های پرخطر اعمال شود.

محدودیت تردد؛ پیش شرط محدودیت‌های استانی 

با توجه به اینکه هم اکنون منع رفت و آمد در بین استان‌های کشور وجود ندارد و هر کسی می‌تواند با خودروی شخصی خود از هر استانی به استان دیگر برود، بنابراین اصلا دور از انتظار نیست که وضعیت قرمز در یک استان به استان دیگر منتقل شود؛ بنابراین اگر محدودیت تردد بین استانی برقرار نشود، اعمال محدودیت‌های استانی نیز بی فایده خواهد بود.

حتی در محدوده استان‌های پرخطر هم باید منع تردد بین شهر‌ها برقرار شود تا خطر سرایت ویروس از یک شهر به شهر دیگر کاهش پیدا کند. در صورت اتخاذ چنین تدابیری، می‌توان به کاهش آمار مبتلایان به کرونا در استان‌های پرخطر، امیدوار بود.

چرا تعداد استان‌های پرخطر، بیشتر شده است؟

عوامل متعددی وجود دارد که موجب شده است در طی چند هفته اخیر بر آمار استان‌های پرخطر، افزوده شود.

ایرج حریرچی، معاون کل وزارت بهداشت به عمده دلایل افزایش آمار استان‌های پرخطر اشاره می‌کند و می‌گوید: «متاسفانه از اواخر اردیبهشت ماه به‌دلیل عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی و فاصله‌گذاری اجتماعی از سوی شهروندان، در ۱۰ استان کشور شاهد افزایش آمار مبتلایان و تعداد فوتی‌های کرونایی بوده ایم. در صورت تداوم این سهل‌انگاری‌ها، این وضعیت تداوم خواهد داشت. حضور در اماکن پرتردد، تجمعات و برگزاری مراسم عروسی و ختم در خانه‌باغ‌ها و پارکینگ‌ها، دلیل اصلی افزایش آمار مبتلایان و فوتی‌های کرونایی در کشور است.»

جدای از اینکه مردم دیگر مثل اسفند و فروردین، پروتکل‌های بهداشتی را رعایت نمی‌کنند، باید این نکته را هم در نظر داشت که تعداد آزمایش‌های تشخیصی کرونا نیز به نسبت روز‌های اول شیوع بیماری، افزایش پیدا کرده است. بر اساس آمار‌های وزارت بهداشت، تاکنون یک میلیون و ۳۲۰ هزار تست تشخیص کرونا در ایران انجام شده و این آمار نیز روز به روز در حال افزایش است. هرچقدر تعداد تست‌ها بیشتر شود و انجام آزمایش‌های تشخیصی کرونا با سهولت بیشتری در دسترس باشد، به همان میزان هم می‌توان انتظار داشت که آمار مبتلایان به کرونا افزایش پیدا کند.  

تصور کنید در کشوری که مردم به آزمایش‌های دقیق تشخیص کرونا دسترسی نداشته باشند یا دسترسی محدود وجود داشته باشد، آمار پایین مبتلایان به کرونا اصلا جای تحسین و افتخار ندارد. البته این حرف به این معنی نیست که افزایش آمار مبتلایان به کرونا در ایران، صرفا به دلیل افزایش دسترسی به تست‌های تشخیصی است. درواقع می‌توان گفت افزایش تعداد کیت‌های تشخیصی و سهولت دسترسی به تست‌های کرونا در ایران از عوامل افزایش آمار مبتلایان به کرونا است.

روایتی تکراری از غم نان

 برای بسیاری از مردم که کارشان روزمزد است، ماندن در خانه و کار نکردن مثل مرگ تدریجی است. اغلب آن‌ها اندوخته‌ای ندارند که قرار باشد از جیب بخورند. توصیه به ماندن در خانه برای این گروه اجتماعی، نوعی شعار دادن و ندیدن واقعیت‌های زندگی آنهاست.  

مثلا در نظر بگیرید که قرار بود دولت برای کاهش تبعات کرونا، حدود ۲۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان کمک نقدی به دستفروشان، کارگران فصلی و افراد بدون درآمد پرداخت کند. در این برنامه قرار بود دولت به حدود سه میلیون شهروند کم بضاعت ایرانی، کمک مالی ۲۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومانی پرداخت کند.  

جدای از اینکه هنوز این تعهدات دولت به طور کامل انجام نشده است، سوال مهم‌تر اینجاست که مبلغ ۲۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان، چه دردی از مردم دوا می‌کند؟ آیا پرداخت این مبلغ می‌تواند خانواده‌های فقیر را به ماندن در خانه ترغیب کند؟

این روز‌ها مردم هر روز با موج تازه‌ای از تورم، دست و پنجه نرم می‌کنند. بر اساس آمار‌های تورم اردیبهشت ماه که مرکز آمار ایران منتشر کرده است، تورم مواد غذایی در اردیبهشت امسال حدود ۸۳ درصد بوده است. یعنی اگر تورم سهمگین در بازار‌های مسکن، ارز، طلا و خودرو را نادیده بگیریم و فقط همان تورم مواد غذایی را محاسبه کنیم، طبقات فقیر جامعه حتی نمی‌توانند افزایش چند برابری قیمت خوراکی‌ها در طی همین چهار ماه اخیر را تحمل کنند.  

واقعیت این است که نمی‌توان با بخشنامه‌های پشت میزی و اعمال محدودیت‌های کرونایی، واقعیت‌های کف جامعه را دور زد و طبقات فقیر جامعه را به ماندن در خانه تشویق کرد. تجربه همین چهار ماه اخیر هم نشان داده است که زور غم نان از زور هر پروتکل بهداشتی و محدودیت‌های قانونی، بالاتر است.  

به همین دلیل است که کارشناسان اعتقاد دارند تا وقتی فکری به حال معیشت خانواده‌های فقیر نشود و برای در خانه ماندن آن‌ها حمایت مالی در نظر گرفته نشود، هر طرح محدودیت کرونایی در نهایت با شکست مواجه خواهد شد.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری الف، تاریخ انتشار: ۳۰ خرداد ۱۳۹۹، کد خبر: ۳۹۹۰۳۳۰۰۰۹، www..alef.ir