- چرایی وجود حاشیه ها در تشریفات دیدار مقامات ایرانی با مقامات روسی + توضیحات
- بستن تنگه هرمز به همین آسانی ها هم نیست برادر حسین
- برگزاری نشست دورهای شورای امنیت درباره قطعنامه ۲۲۳۱ و برجام ۲۸ آذر
- هشدار چین:ناتو از مرزهای جغرافیایی و حدود اختیارات خود تجاوز نکند
- پارلمان اروپا ارتباط مستقیم خود را با جمهوری اسلامی ایران «تا اطلاع ثانوی» قطع کرد
- نماینده مجلس: وزیر کشور و فرماندهی انتظامی، باید پاسخگوی رفتار لباسشخصیها باشند
- تصویب سومین قطعنامه ضد ایرانی توسط شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی علیه ایران
- محمودوند و زیر سوال بردن ۲۲۷ نماینده امضا کننده بیانیه محارب خواندن معترضان+ قطع میکروفن
- هشدار فیاض به احتمال افزایش خودکشی و ضرورت ترویج فراگیر هنر
- جای رئیسی بودم تجدید نظر ویژه می کردم
- آشنایی با کتاب شبکه های خشم و امید + فایل خلاصه
جمعه ۰۷ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 26 
از سیاست چه می‌فهیم؟
همه ماسیاسی هستیم، کم یا زیاد؛ حتی همه آن‌هایی که هیچ مقام سیاسی را نمی‌شناسند و در هیچ کمپین سیاسی مشارکت نکرده‌اند؛ به احتمال قوی سیاسی هستند. این‌ها حرف‌های آلن دوباتن است.
شعار سال: او ادامه می‌دهد: «تقریبا همه ما گرایش‌های شدید سیاسی داریم؛ فقط در مورد خودمان چنین تصویر نداریم»!
او به سخنرانی پریکلس در جنگ پلوپونزی آتن اشاره دارد وقتی او در مورد زیبایی‌های آتن، در مورد اخلاق مردمان، شکوه این شهر، تاریخ پرافتخارش صحبت می‌کند و این که جنگیدن برای این خوبی‌ها ارزش دارد. در حقیقت هر کس به جمع، هویت جمعی و زندگی جمعی فکر می‌کند و دل در گرو آن دارد، در حقیقت به امر سیاسی علاقمند است.
این که ماسیاستمداران را دوست نداریم، شاید دروغ‌گویی‌ها و فریب‌کاری‌های آنان را؛ دلیل آن نیست که ما سیاسی نیستیم. بلکه همین که زندگی جمعی برایمان اهمیت دارد و برای آن گاه احساس مسوولیت داریم یا برای آن حاضریم بزرگترین فداکاری‌ها را انجام دهیم؛ کافی است برای آن‌که فردی سیاسی باشیم.
از سرچشمه‌های زندگی
دوباتن البته پا را فراتر از علاقه به سیاست می‌گذارد. او به معنای زندگی می‌پردازد و سرچشمه‌هایی که زندگی را معنادار می‌کنند را برمی‌شمارد؛ مانند عشق که یکی از مهمترین سرچشمه‌های زندگی ماست و با آن ما خوشحال یا غمگین می‌شویم؛ مثل کار که بخش عمده‌ای از هویت ما را نیز شکل می‌دهد.
سیاست هم یکی از همین سرچشمه‌های زندگی است. یکی از اندک سرچشمه‌های زندگی و در ردیف عشق، دوستی، کار، خانواده و ...
بخش عمده‌ای از شادی‌ها و دلخوشی‌های زندگی به این ترتیب با زندگی جمعی ما پیوند خورده است. این که در کجای این جهان زندگی می‌کنیم؛ این که تا چه آزادی لازم برای زندگی کردن را داریم یا این‌که تا چه اندازه می‌توانیم به کاری که دوست داریم مشغول باشیم. همه این موارد که زندگی را برای ما تحمل‌پذیر یا تحمل‌ناپذیر می‌کند به زندگی جمعی وابسته است و زندگی جمعی همان سیاست است.
برای زندگی
زندگی ما و تقریبا تمامی آن چیز‌هایی که می‌تواند ما را شاد یا ناشاد کند؛ با سیاست پیوند خورده است و شاید در کشور‌هایی مانند ایران این پیوند بیش‌تر و قوی‌تر از جوامع دیگر است.
اگر قرار است زندگی جمعی ما با سیاست پیوند خورده باشد؛ و حتی مهاجرت نیز نتواند ما را از این زندگی جمعی رها کند؛ چه چاره‌ای داریم؟
برگردیم به سایر سرچشمه‌های زندگی؛ اگر عشق عامل مهمی در کیفیت زندگی ماست، پس سعی می‌کنیم به آن اهمیت دهیم، سعی می‌کنیم بهترین بازی خود را انجام دهیم.
دوباتن البته پا را فراتر از علاقه به سیاست می‌گذارد. او به معنای زندگی می‌پردازد و سرچشمه‌هایی که زندگی را معنادار می‌کنند، برمی‌شمارد؛ مانند عشق که یکی از مهمترین سرچشمه‌های زندگی ماست و با آن ما خوشحال یا غمگین می‌شویم؛ مثل کار که بخش عمده‌ای از هویت ما را نیز شکل می‌دهد.
سیاست هم یکی از همین سرچشمه‌های زندگی است. یکی از اندک سرچشمه‌های زندگی و در ردیف عشق، دوستی، کار، خانواده و ...
بخش عمده‌ای از شادی‌ها و دلخوشی‌های زندگی به این ترتیب با زندگی جمعی ما پیوند خورده است. این که در کجای این جهان زندگی می‌کنیم؛ این که تا چه حد آزادی لازم برای زندگی کردن را داریم یا این‌که تا چه اندازه می‌توانیم به کاری که دوست داریم مشغول باشیم. همه این مواردی که زندگی را برای ما تحمل‌پذیر یا تحمل‌ناپذیر می‌کند؛ به زندگی جمعی وابسته است و زندگی جمعی همان سیاست است.
برای زندگی
زندگی ما و تقریبا تمامی آن چیز‌هایی که می‌تواند ما را شاد یا ناشاد کند؛ با سیاست پیوند خورده است و شاید در کشور‌هایی مانند ایران این پیوند بیش‌تر و قوی‌تر از جوامع دیگر است.
اگر قرار است زندگی جمعی ما با سیاست پیوند خورده باشد؛ و حتی مهاجرت نیز نتواند ما را از این زندگی جمعی رها کند؛ چه چاره‌ای داریم؟
بگذارید برگردیم به سایر سرچشمه‌های زندگی. اگر عشق عامل مهمی در کیفیت زندگی ماست، پس سعی می‌کنیم به آن اهمیت دهیم، سعی می‌کنیم بهترین بازی خود را انجام دهیم. سعی می‌کنیم برایش وقت بگذاریم. سیاست هم همین است؛ البته اول از همه باید تعریف سیاست را تغییر دهیم. یعنی باید از سیاست همان فهم زندگی جمعی را داشته باشیم.
سپس باید سیاست را فارغ از سیاستمداران دنبال کنیم و این همان چیزی است که اخبار به ما نمی‌دهد! دنبال کردن سیاست و روند‌های سیاسی فارغ از سیاستمداران همان چیزی است که باید به آن فکر کرد. باید به خواسته‌های زندگی جمعی فکر کرد و در مورد آن کنش داشت؛ فراتر از آن که سیاستمداران چه کسانی هستند!
امیر ناظمی، معاون وزیر ارتباطات و رییس سازمان فناوری اطلاعات ایران
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از ویرگول، تاریخ انتشار:۱۹ فروردین ۱۴۰۰، کد خبر:۱۴۰۰۰۱۱۹، www.virgool.io
او به سخنرانی پریکلس در جنگ پلوپونزی آتن اشاره دارد وقتی او در مورد زیبایی‌های آتن، در مورد اخلاق مردمان، شکوه این شهر، تاریخ پرافتخارش صحبت می‌کند و این که جنگیدن برای این خوبی‌ها ارزش دارد. در حقیقت هر کس به جمع، هویت جمعی و زندگی جمعی فکر می‌کند و دل در گرو آن دارد، در حقیقت به امر سیاسی علاقمند است.
این که ماسیاستمداران را دوست نداریم، شاید دروغ‌گویی‌ها و فریب‌کاری‌های آنان را؛ دلیل آن نیست که ما سیاسی نیستیم. بلکه همین که زندگی جمعی برایمان اهمیت دارد و برای آن گاه احساس مسوولیت داریم یا برای آن حاضریم بزرگترین فداکاری‌ها را انجام دهیم؛ کافی است برای آن‌که فردی سیاسی باشیم.
از سرچشمه‌های زندگی
دوباتن البته پا را فراتر از علاقه به سیاست می‌گذارد. او به معنای زندگی می‌پردازد و سرچشمه‌هایی که زندگی را معنادار می‌کنند را برمی‌شمارد؛ مانند عشق که یکی از مهمترین سرچشمه‌های زندگی ماست و با آن ما خوشحال یا غمگین می‌شویم؛ مثل کار که بخش عمده‌ای از هویت ما را نیز شکل می‌دهد.
سیاست هم یکی از همین سرچشمه‌های زندگی است. یکی از اندک سرچشمه‌های زندگی و در ردیف عشق، دوستی، کار، خانواده و ...
بخش عمده‌ای از شادی‌ها و دلخوشی‌های زندگی به این ترتیب با زندگی جمعی ما پیوند خورده است. این که در کجای این جهان زندگی می‌کنیم؛ این که تا چه آزادی لازم برای زندگی کردن را داریم یا این‌که تا چه اندازه می‌توانیم به کاری که دوست داریم مشغول باشیم. همه این موارد که زندگی را برای ما تحمل‌پذیر یا تحمل‌ناپذیر می‌کند به زندگی جمعی وابسته است و زندگی جمعی همان سیاست است.
برای زندگی
زندگی ما و تقریبا تمامی آن چیز‌هایی که می‌تواند ما را شاد یا ناشاد کند؛ با سیاست پیوند خورده است و شاید در کشور‌هایی مانند ایران این پیوند بیش‌تر و قوی‌تر از جوامع دیگر است.
اگر قرار است زندگی جمعی ما با سیاست پیوند خورده باشد؛ و حتی مهاجرت نیز نتواند ما را از این زندگی جمعی رها کند؛ چه چاره‌ای داریم؟
برگردیم به سایر سرچشمه‌های زندگی؛ اگر عشق عامل مهمی در کیفیت زندگی ماست، پس سعی می‌کنیم به آن اهمیت دهیم، سعی می‌کنیم بهترین بازی خود را انجام دهیم.
دوباتن البته پا را فراتر از علاقه به سیاست می‌گذارد. او به معنای زندگی می‌پردازد و سرچشمه‌هایی که زندگی را معنادار می‌کنند، برمی‌شمارد؛ مانند عشق که یکی از مهمترین سرچشمه‌های زندگی ماست و با آن ما خوشحال یا غمگین می‌شویم؛ مثل کار که بخش عمده‌ای از هویت ما را نیز شکل می‌دهد.
سیاست هم یکی از همین سرچشمه‌های زندگی است. یکی از اندک سرچشمه‌های زندگی و در ردیف عشق، دوستی، کار، خانواده و ...
بخش عمده‌ای از شادی‌ها و دلخوشی‌های زندگی به این ترتیب با زندگی جمعی ما پیوند خورده است. این که در کجای این جهان زندگی می‌کنیم؛ این که تا چه حد آزادی لازم برای زندگی کردن را داریم یا این‌که تا چه اندازه می‌توانیم به کاری که دوست داریم مشغول باشیم. همه این مواردی که زندگی را برای ما تحمل‌پذیر یا تحمل‌ناپذیر می‌کند؛ به زندگی جمعی وابسته است و زندگی جمعی همان سیاست است.
برای زندگی
زندگی ما و تقریبا تمامی آن چیز‌هایی که می‌تواند ما را شاد یا ناشاد کند؛ با سیاست پیوند خورده است و شاید در کشور‌هایی مانند ایران این پیوند بیش‌تر و قوی‌تر از جوامع دیگر است.
اگر قرار است زندگی جمعی ما با سیاست پیوند خورده باشد؛ و حتی مهاجرت نیز نتواند ما را از این زندگی جمعی رها کند؛ چه چاره‌ای داریم؟
بگذارید برگردیم به سایر سرچشمه‌های زندگی. اگر عشق عامل مهمی در کیفیت زندگی ماست، پس سعی می‌کنیم به آن اهمیت دهیم، سعی می‌کنیم بهترین بازی خود را انجام دهیم. سعی می‌کنیم برایش وقت بگذاریم. سیاست هم همین است؛ البته اول از همه باید تعریف سیاست را تغییر دهیم. یعنی باید از سیاست همان فهم زندگی جمعی را داشته باشیم.
سپس باید سیاست را فارغ از سیاستمداران دنبال کنیم و این همان چیزی است که اخبار به ما نمی‌دهد! دنبال کردن سیاست و روند‌های سیاسی فارغ از سیاستمداران همان چیزی است که باید به آن فکر کرد. باید به خواسته‌های زندگی جمعی فکر کرد و در مورد آن کنش داشت؛ فراتر از آن که سیاستمداران چه کسانی هستند!
امیر ناظمی، معاون وزیر ارتباطات و رییس سازمان فناوری اطلاعات ایران
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از ویرگول، تاریخ انتشار:۱۹ فروردین ۱۴۰۰، کد خبر:۱۴۰۰۰۱۱۹، www.virgool.io
برگزیده ها