گفتگو، حلقه گم شده ایرانیان

که ما گفتگو کردن را نیاموخته‌ایم و در آن ضعیف هستیم و تازمانی که نتوانیم فارغ از اختلاف سلیقه و گرایش‌های عقیدتی و سیاسی گفتگو کنیم و از آن بالاتر در کنار هم کار کنیم، فارغ ازاینکه چه جریانی در اقلیت یا اکثریت است حاکم یا اپوزیسیون باشد نمیتوان چشم به معجزه‌ای برای بهتر شدن وضعیت کشور و زندگی اجتماعیمان داشته باشیم.

شعار سال: مهدی محمودیان: اوایل که استفاده از وایبر بین مردم رواج پیدا کرده بود گروه‌های زیادی تشکیل شد و افراد مختلف با گرایش‌های مختلف در گروه‌های بی‌شمار درموضوعات مختلفی به بحث و گفتگو و جدل می‌پرداختند و همه خوشحال بودند که بین جریانات مختلف گفتگو شکل گرفته است، این نوع گفتگو حتی با فیلتر وایبر و کوچ اجباری به تلگرام نیز نه فقط ادامه یافت بلکه با توجه به عدم نمایش شماره تلفن‌ها افزایش نیز یافت، و کسانی که از نظر فکری کیلومتر‌ها با هم فاصله داشتند و در این گروه‌ها با هم گفتگو می‌کردند در جلسات و گعده‌های حضوری نیز در کنار هم حضور پیدا کرده و عکس‌های یادگاری می‌گرفتند.

اما هرچه زمان گذشت دامنه و تنوع حاضرین در این گروه‌ها نیز کاهش پیدا کرد و گفتگو بین جریانات و افراد مخالف هم جای خود را به گروه‌های همفکر و کانال‌های خبری داد. به نحوی که این روز‌ها به زحمت می‌توان گروه‌هایی را پیدا کرد که حتی گروه‌های همفکر بدون چالش جدی بتوانند مدت زیادی در کنار هم به بحث و گفتگو ادامه بدهند.

با ظهور فضا‌های جدیدی مثل اسپیس و کلاب هاوس دوباره این امید ایجاد شده بود که بتوان با گفتگو‌های رو در رو سرمایه‌های اجتماعی را تقویت کرد و تساهل و تسامح را نهادینه نمود.

اما از آنجا که نتوانسته بودیم یک آسیب‌شناسی دقیق از رفتار‌های مجازی مان در وایبر، تلگرام و حتی توییتر داشته باشیم از ابتدا می‌بایست می‌دانستیم که بعد از فروکش کردن فضای هیجانی حاصل از امکان صحبت کردن چند دقیقه‌ای در جمع‌های چند صد و یا چند هزار نفره، این اپلیکیشن نیز تبدیل به اپلیکیشن‌هایی مثل تلگرام و توییتر شود.

این روز‌ها که کم کم از فضای هیجانی حضور در یک اپلیکیشن جدید می‌گذریم بر خلاف اوایل تشکیل اتاق‌های گفتگو، اتاق‌های جذاب که افرادی از جریانات مختلف در حال گفتگو با یکدیگر بودند به شدت کاسته شده است و بجای آن اتاق‌های خصوصی و نیمه خصوصی و یا محدود با حضور افراد غالبا همفکر به سرعت در حال افزایش است.

واقعیت این است که ما گفتگو کردن را نیاموخته ایم و در آن ضعیف هستیم و تازمانی که نتوانیم فارغ از اختلاف سلیقه و گرایش‌های عقیدتی و سیاسی گفتگو کنیم و از آن بالاتر در کنار هم کار کنیم، فارغ ازاینکه چه جریانی در اقلیت یا اکثریت است حاکم یا اپوزوسین باشد نمی‌توان چشم به معجزه‌ای برای بهتر شدن وضعیت کشور و زندگی اجتماعی‌مان داشته باشیم.

هیچ جریانی در کشور نمی‌تواند به تنهایی و یا بدون در نظر گرفتن همه ایران و همه ایرانیان کشور را به سمت ریل توسعه و رفاه هدایت کند.

البته ناگفته پیداست که ادامه روند فعلی، کلاب هاوس و دیگر پلتفورم‌های مشابه نیز به منبر‌هایی با گوینده گان ثابت و پا منبری‌هایی همفکر تبدیل خواهد شد و بازهم مردم و جامعه ایرانی از این فرصت‌ها نمی‌تواند بهره‌ای ببرد.

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال برگرفته از امتداد