شعار سال: فعالان اقتصادی در صنعت پوشاک کشور می‌گویند که پنج سال پیش رییس جمهور شهر پوشاک را کلنگ‌زنی کرد، شهر پوشاک منطقه ویژه مخصوص پوشاک بود که مسئولیت آن به شهرک‌های صنعتی سپرده شده بود، اما تاکنون این پروژه پیش نرفته است. افتخاری عضو هیات مدیره اتحادیه تولیدکنندگان پوشاک تهران بیان می‌دارد که در کرونا نیز بخش خصوصی کار خود را رها کرد و به مشکلات پیش آمده مانند تامین ماسک، لباس بیمارستان و ... پرداخت، ولی در مقابل جنس درجه دو و سه از چین وارد کردند و همه این شبکه را از بین بردند. موانع تولید هر روز رو به افزایش است اگر حمایتی هم وجود د اشته، ناخواسته و به خاطر شرایط حاصل از تحریم‌ها بوده است. صنعت پوشاک مشکل مواد اولیه گران (۲۰-۳۰ درصد گران‌تر از ترکیه)، قطعی برق بدون حساب و کتاب، مناطق آزاد واقعا رها شده و متمایل به واردات، کم حمایتی دولت برای ورود صنعت پوشاک ایرانی به کشور‌های ثالث، قاچاق گسترده پوشاک تا سرحد ۹۰ درصد، کم توجهی به اجرای محور‌های سند راهبردی صنعت پوشاک شامل تاسیس شهرک‌های پوشاک در پنج منطقه، توسعه زیرساخت‌های زنجیره ارزش و برندینگ و مواردی همانند است.

افتخاری با اشاره به آمار اعلام شده از طرف ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز مبنی بر کاهش میزان قاچاق از ۱.۸ میلیارد به ۶۰۰ میلیون دلار گفت: حجم بازار شامل تولید و واردات است که واردات نیز به دو بخش رسمی و قاچاق تقسیم می‌شود، واردات رسمی امروزه ممنوع است و آنچه می‌ماند تولید و قاچاق است. اگر واقعا میزان قاچاق به یک سوم کاهش پیدا کرده است باید تغییری در اشتغال دیده می‌شد، این تغییر کجا است؟ آقای مویدی خود غیرعلمی صحبت می‌کنند برای مثال می‌گویند ببینید پوشاک‌های خیابان جردن چگونه است در حالی که خیابان جردن ۲۰ سال پیش بورس پوشاک بود و امروز کل واحد‌های فروش پوشاک در این خیابان به قدر یک طبقه یک مال نیز نیست. اگر قاچاق یک سوم شده چرا آن را در اشتغال نمی‌بینیم هر کسی که در مقابل این صحبت‌ها می‌ایستد، می‌گویند این‌ها کارشناس نیستند و برخی به جای برداشتن مانع‌ها آن را پنهان کردند. واقعا غیر از اینکه به چند مغازه اخطار دهیم چه کاری کرده‌ایم؟ برآورد من این است که امسال نسبت به چهار سال اخیر با میزان قاچاق بیشتری نیز مواجه باشیم.

جواد حسین‌پور، عضو هیئت‌مدیره اتحادیه پوشاک مشهد، مدعی است که آمار‌های رسمی می‌گوید ایران فقط ۵۰میلیون دلار صادرات دارد. درحالی‌که آمار‌های غیررسمی می‌گوید ۱۰۰میلیون دلار صادرات دارد. اما بحث بر سر این است که کشور همسایه ما ترکیه حداقل ۲۰میلیون دلار صادرات پوشاک دارد لذا اصلاً قابل مقایسه نیستیم. این صادراتی هم که ما داریم فقط به دو کشور افغانستان و عراق است آن‌هم فقط تریکو! اگر منظور شما از صادرات پوشاک تی‌شرت و تریکو است بله ۵۰میلیون دلار صادرات داریم آن‌هم توسط صادرات بازاریان سنتی یا به‌اصطلاح چمدانی! طبق مستندات در سال ۱۳۹۵، ۶۳ درصد پوشاک ایران به عراق، ۲۲ درصد افغانستان، ۳ درصد قرقیزستان، ۳ درصد ترکمنستان و ۲ درصد آذربایجان صادر شده است. در سال گذشته چین، ترکیه، هند، ایتالیا و انگلیس اصلی‌ترین صادرکنندگان پوشاک به ایران بوده‌اند. در سال‌های قبل از آن نیز کشور‌هایی مانند امارات، آلمان، بلژیک، ایتالیا، سوئیس، اسپانیا، امارات متحده عربی نیز در جدول صادرکنندگان عمده پوشاک به ایران جای گرفته‌اند.

ابوالقاسم شیرازی رئیس وقت اتحادیه تولید کنندگان و فروشندگان پوشاک تهران مدعی است که ۳ هزار از ۲۰ هزار نفر فعال در صنعت پوشاک دچار مشکلات شدید اقتصادی هستند و حتی قادر به تامین مایحتاج اولیه زندگی خود نیستند. تولید کنندگان صنعت پوشاک در شرایط فعلی اقتصاد با مشکلات بسیاری مواجهند و به علت کاهش ارزش پولی ملی، سرمایه کلی آن‌ها ذوب شده و ارزش خود را از دست داده و لذا به شدت با مشکل تامین سرمایه در گردش مواجهند و همچنین با توجه به محدودیت واردات مواد اولیه و مشکلات ثبت سفارش و تخصیص ارز از سوی بانک مرکزی با مشکل تامین مواد اولیه مواجهند. این وضعیت در حالی است که صنعت پوشاک یک صنعت پر اشتغال است و در مقایسه با سایر صنایع با کمترین هزینه و سرمایه می‌توان در این بخش اشتغال ایجاد کرد.

ضمن اینکه صنعت پوشاک، صنعتی ارز آور به شمار می‌رود و حتی در شرایط فعلی که قیمت ارز افزایش یافته و پیرو آن قیمت ارز و قیمت تمام شده افزایش یافته است، اما باز هم قیمت پوشاک تولیدی ایران نسبت به بسیاری از جا‌های دیگر ارزان‌تر است و لذا از قدرت رقابت پذیری در بازار‌های جهانی برخوردار است. اگرچه یکی از دلایل اعمال ممنوعیت‌های وارداتی مواد اولیه تولید پوشاک حمایت از صنایع نساجی است، اما نکته حائز اهمیت آن است که صنایع نساجی فقط می‌توانند ۳۰ درصد از مواد اولیه مورد نیاز صنایع پوشاک را تامین کنند.

اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، برگرفته از منابع گوناگون