شعار سال: اوضاع و احوال این روز‌های جامعه ایران خوب نیست، اما همین جامعه تمام‌قد جلوی تجزیه‌خواهان ایستاده، زخم‌های خود را فریاد می‌زند، اما فریاد تجزیه‌طلبی اجنبی را پذیرا نیست. اگرچه در وقایعی، چون دو ماه گذشته این فریاد جامعه چندقطبی شده، برخی از سر ندانم کاری با غریبِگان و تجزیه‌طلبانی در هزاران کیلومتر دورتر همصدا شدند، ولی درهرحال بسیاری از مردم پی بردند که نه برلین خیر مردم ایران را می‌خواهد، نه آن رسانه‌های لندن‌نشین و سعودی که سهم گزافی از بودجه دولت آمریکا و عربستان را برای تحدید و تشدید تحریم‌های ایران دریافت می‌کنند. اما این دانستن چیزی از نارضایتی مردم کم می‌کند؟ مردم دانستند که آن سوی مرز‌ها هیچ‌کس دلش برای ایران نه می‌سوزد، نه به رحم می‌آید. این دانستن چیزی از واقعیت موجود در جامعه را تقلیل نمی‌دهد، چون انباشتی از زخم‌ها، نارضایتی‌ها و... از دولت‌ها بر تن جامعه برجای مانده که اگر الان هم بر آن‌ها سرپوش گذاشته شود، شاید در مجالی دیگر با شدتی بیش از امروز و دیروز دهان باز کند. سرپوش نگذاشتن اولین اقدام دولت فعلی بر این نارضایتی‌هاست، هرچند خود متولی و سرمنشا بسیاری از این نارضایتی‌ها نباشد. بر نارضایتی که سرپوش گذاشته نشود، باب گفتگو شکل می‌گیرد، گفت وگویی که در آن مسئولان شرایط کشور و مسیر ترسیم شده برای تغییرات را با مردم در میان می‌گذارند. البته هر گفتگو شرایط مکانی و زمانی خاص خود را می‌طلبد. در این روز‌ها که میانه آبان است و هنوز کف دانشگاه‌ها خالی از التهاب نشده و ابعاد امنیتی قضایای اخیر، بیش از پیش آشکار می‌شود، گفتگو معنای متفاوت‌تری با گفت‌وگوی چهار ماه پیش یا شش ماه پیش پیدا کرده. از این‌رو، گفتگو این روز‌ها بیش از آنکه بیان شود، باید با تغییر سیاستگذاری‌ها نشان داده شود. البته نقش گفت‌وگوی لسانی قابل کتمان نیست، اما چنانچه شرایطی خاص بر این روز‌ها حاکم است، تغییر مدیران ناکارآمد و اصلاح سیاست‌ها و تصمیم‌های بیشتر برای مردم ملموس‌تر و قابل‌قبول‌تر است. امروز اصلاح سیاست‌ها و تصمیمات باید از مواردی، چون رفع فیلتر بستر‌های گفتگو در اینترنت و مشارکت آغاز شود، چراکه اینترنت تنها بستر همه‌گیری است که اکثریت جامعه به‌واسطه آن می‌توانند صدای خود را به مسئولان برسانند. دولت و مجلس اگرچه فکر می‌کنند تحدید اینترنت و پلتفرم‌های خارجی، امنیت بیشتر برای مردم به‌همراه خواهد داشت، اما بسیاری از کارشناسان معتقدند اینترنت تنها حقی فردی نیست و بستر دستیابی به بخش مهمی از حقوق اجتماعی است. از این‌رو، اغلب کارشناسان هرگونه محدودیت در اینترنت را محدود کردن حق و ابراز اعتراض دانسته و این محدودیت اعتراض داخلی را به ضرر امنیت ملی می‌دانند. از این‌رو، دولت و مجلس با خارج کردن محدودیت اینترنت و پلتفرم‌های خارجی از دستورکار خود می‌توانند تاحد بسیاری اعتماد مردم را جلب کنند. به غیر از مساله اینترنت، در دو ماه اخیر مسائل دیگری نیز وجود داشته که البته از اهمیت بالایی برخوردار بود، اما چندان به آن توجه نشد. مثلا تغییر وزرایی با عملکرد نامناسب یا کم‌کارکرد اگرچه از اهمیت بالایی برخوردار است، اما طی دوماه اخیر دولت یا مجلس به آن توجه نکرده. دو مصداق بارز این مساله، سیدرضا فاطمی‌امین، وزیر صمت و رستم قاسمی، وزیر راه و شهرسازی است. اگرچه سیدرضا فاطمی‌امین بنا بود استیضاح و جایگزین شود، اما طی کش‌وقوس‌های فراوان در مجلس، دیروز مجددا رای اعتماد گرفت و تغییر او منتفی شد. در این بین اما، استیضاح یا اصلاح عملکرد وزیر راه‌وشهرسازی روزنه امیدی برای مردم خواهد بود چراکه مجلس، وزیری را که در وعده‌های خود ناصادق بوده استیضاح کرده. در ادامه به‌طور تفصیلی به بسیاری از مواردی که در اینجا اشاره کردیم، خواهیم پرداخت که در گزارش می‌خوانید.

مردم چشم‌انتظار گشایش مسکنی را مسکّن لازم است‌

اهمیت مساله کیفیت اظهارنظر مقام مسئولی در جایگاه اسماعیلی زمانی جدی‌تر می‌شود که بدانیم مجموعه وزارتخانه فرهنگ، ابزار‌هایی دراختیار دارد که علاوه‌بر عامه مردم، می‌تواند نخبگان و روشنفکران را هم در اوج التهابات نه‌تن‌ها به آرامش دعوت کند، بلکه به مروجان آرامش تبدیل کند. ابزار‌هایی ایجابی در حوزه فرهنگ و هنر که هریک به‌تن‌هایی می‌تواند نشان‌دهنده دست پر دولت در آن زمینه‌ها باشد.