پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۳۱۴۰۹۵
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار : ۰۷ آذر ۱۳۹۹ - ۲۳:۰۷
بخش کشاورزی باید بتواند از اندوخته دانشی دانش‎آموختگان کشاورزی به‎عنوان شتاب‌دهنده‌های دانشی بخش کشاورزی، منتفع شود و عملاً در سطح واحد‌های کشاورزی ردپای مهندسین کشاورزی به شکل قوی، اثرگذار و پایدار شکل گیرد به‎گونه‎ای که حرکت‎های بعدی برای استفاده از سرمایه‎های دانشی در ادامه ردپای مثبت پیشین باشد تا نفوذ واقعی دانش در بخش کشاورزی با کمترین اصطکاک و هزینه و حداکثر روانی مبتنی بر فرایند اعتمادسازی نهادینه شود و این سرمایه اثرات تکاثری و فزاینده‎ای را بر ستاده‌‎های کشاورزی داشته باشد.
شعار سال:دانشگاه‎ها و مؤسسات آموزشی در حوزه آموزش یک وظیفه محوری بر عهده دارند و آن آموزش و تربیت نیروی کارشناسی بخش کشاورزی (با نگام عام) متناسب با نیازها و مسئله‎های فراروی کشاورزی و فعالیت‎های مختلف آن است اما آن روی سکه، دو نهاد بزرگ جهادکشاورزی با تمام مجموعه‎های تحت مدیریت و سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی با مأموریت‌های مشخص تعریف و ترسیم‌شده قانونی قرار دارند که وظیفه استفاده از دانش و مهارت حرفه‎ای انباشت شده در دانش‎آموختگان کشاورزی و هدایت این ذخایر دانشی را به سمت بنگاه‌ها، مؤسسات و واحدهای کشاورزی (مزرعه) بر عهده دارند. به‎بیان‎دیگر، در امتداد آموزش‎های دانشکده‎های کشاورزی، این دو نهاد باید به وظایف محوری خود بر اساس قانون عمل نمایند تا دانش ذخیره و انباشت شده در مجموعه عظیم دانش‎آموختگان کشاورزی بتواند از حالت بالقوه به بالفعل تبدیل و سرمایه دانشی در بخش کشاورزی سرمایه‎گذاری شود و به‌نوعی در آن فرود آید تا آثار این نهاده با ارزش بالای تأثیرگذاری در تولید در ترکیب با سایر نهاده‎ها در سطح واحدهای کشاورزی، به ارتقای بهره‎وری کشاورزی از یک‌سوی و از دیگر سوی ارتقای ارزش‌افزوده و سودآوری آن‎ها منجر شود که این مهم می‎تواند به دو شکل استفاده مستقیم از این سرمایه و یا بسترسازی لازم برای استفاده از آن در سطح مزرعه عملیاتی شود. به‎بیان‎دیگر، ردپای کارکردهای سرمایه دانشی- مدیریتی مهندسین کشاورزی در سطح مزرعه ظهور و بروز نماید به‎گونه‎ای که سرمایه‎گذاری در آموزش‎های کشاورزی و به‎تبع آن استفاده از سرمایه دانشی در سطح مزرعه در حداقل زمان از توجیه اقتصادی بالا برخوردار باشد. چنین فرایندی از شکل‎گیری ردپای مهندسین کشاورزی در سطح واحدهای کشاورزی می‎تواند منشأ تحولات بزرگ در بخش کشاورزی باشد و زمینه‎های پویایی بخش کشاورزی را به جهت پذیرش انواع فناوری‎های جدید، فرار از فقر اقتصادی شکل‌گرفته در گذر زمان و تأمین امنیت معیشتی بهره‎برداران کشاورزی و در نهایت تأمین امنیت پایدار غذایی فراهم آورد.

 به نظر می‎رسد تاکنون این مهم در سطح واحدهای کشاورزی و در کل، در بخش کشاورزی به‎طور جد مورد توجه نبوده و عملاً ردپای قابل‌مشاهده پایدار و اثرگذاری از مهندسین کشاورزی در سطح واحدهای کشاورزی شکل نگرفته است. سؤال این است که با همه تأکیدات موجود در قوانین مرتبط با مأموریت‎های این دو نهاد، چرا بر بسترسازی، استفاده و عملیاتی‎سازی سرمایه‎ دانشی در سطح مزرعه توجه جدی نشده است و بیشتر حرکت‎ها در این حوزه پیرو تابع سینوسی کم اثر بوده است؟

به نظر نویسنده چند دلیل عمده دارای اولویت بالا در ایجاد وقفه برای مدیریت سرمایه دانشی و ایجاد ردپای پایدار و اثرگذار مهندسین کشاورزی در سطح مزرعه وجود دارد که عبارت‎اند از:

1.  وجود انبوه مسئله‎های کشاورزی فراروی بخش کشاورزی در سطح وزارت جهادکشاورزی به‎گونه‎ای که بخش عمده مدیریت عالی بخش درگیر آن‎ها است.

2.  چسبندگی مدیریت جهادکشاورزی در مدیریت سنتی و دشواری خروج از چنین فضای شکل‎گرفته در ساختارهای قدیم در گذر زمان.

3.  پیچیدگی و بزرگی ساختار اداری- مدیریتی جهادکشاورزی که مانع از تحرک‎های تحول‎آفرین مبتنی بر چابکی است.

4.  نفوذ نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی در پیله وظایف برون‎سپاری و واگذار شده از سوی جهادکشاورزی و نبود عزم و اراده مدیریتی لازم برای رشد، دگردیسی و پوست‎اندازی منتج به شکاف در پیله محتوی وظایفی که یک شرکت کشاورزی خصوصی می‎تواند آن را به بهترین شکل و با هزینه کمتر مدیریت نماید.
5.  نبود نظام برنامه‎ریزی جامع کشاورزی در سطح این دو نهاد برای انتقال سرمایه دانشی به سطح مزرعه در چارچوب‎های مختلف با استفاده از ابزارهای سیاستی به‎منظور زمینه‎سازی لازم برای توسعه بخش کشاورزی و در واقع قرارگیری در نظام برنامه‎ریزی جزیره‎ای.

6.  عدم زمینه‎سازی برای ایجاد قالب‎های جدید از سوی مراکز تحقیقاتی در بخش کشاورزی به‎گونه‎ای که ردپای مهندسین کشاورزی در آن شکل گیرد و نقش پایدار ایجاد کند.

7.  عدم توجه به این نکته که می‎توان با استفاده از سرمایه دانشی دانش‎آموختگان کشاورزی و شبکه مشورتی متخصصین و نخبگان کشاورزی بر بسیاری از چالش‎های فراروی کشاورزی در کوتاه‌ترین زمان و با حداقل هزینه فائق آمد.

8.  نبود برنامه زمان‌بندی‌شده در چارچوب مدیریت سازمانی برای بازگشت به وظایف و مأموریت‎های بنیادی و مهم تعریف‌شده برای نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی در سطح بهره‎برداری‎های کشاورزی (تصریح‌شده در قانون تأسیس) برای استفاده از ظرفیت بزرگ دانش‎آموختگان کشاورزی با هدف نفوذ دانش به سطح مزرعه.

9.  نبود اعتقاد و باور ذهنی و عملیاتی جدی و جهادی در بخشی از مجموعه مدیریتی آن‎ها به‌گونه‌ای که تلاش دارند بر مدار قدیم حرکت و هزینه کرد داشته باشند و به حداقل‎های ستاده‎ای در چارچوب رفتارهای سنتی و ظرفیت‎های درون‎سازمانی قانع‎اند.

10. عدم توجه جدی به نوسازی بدنه مدیریتی و کارشناسی در بخش کشاورزی و اعتقاد به این‌که در شرایط بسیار متغیر جدید، گرایش به سرمایه دانشی نوین شرط لازم و کافی برای گذار از کشاورزی سنتی به کشاورزی دانش‎مدار است.

11. عدم توجه جدی و نظام‎مند به ساختارسازی‎های جدید مدیریتی و نهادی برای استفاده حداکثری از ظرفیت‎های زیرساختی و پشتیبانی موجود برای ریل‎گذاری‎های جدید و هدایت واحدهای کشاورزی به‌سوی بهره‎مندی از دانش تضمین‎کننده افزایش تولید و کاهنده بسیاری از چالش‎های فراروی واحدها با مدنظر قرار دادن ملاحظات لازم.

12. توجه مستقیم به استفاده از ظرفیت‎های درون‎سازمانی در فرایند پاسخگویی به مسئله‎های کشاورزی و مدیریت ریسک‎های ناشی از این‎ رویکرد.

امید این‎که دو نهاد بزرگ تأثیرگذار به‎ویژه سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی به دلیل برخورداری از پشتیبانی سرمایه اجتماعی بزرگ مهندسین کشاورزی و خدمات آن‎ها و نیز مأموریت ویژه تعریف‌شده برای آن در سطح بهره‎برداری‎های کشاورزی، به مجموعه موارد پیش‎گفته توجه داشته و آن‎ها را با هدف کم‎رنگ‎سازی و حذف در دستور کار قرار دهند تا بخش کشاورزی بتواند از اندوخته دانشی دانش‎آموختگان کشاورزی به‎عنوان شتاب‌دهنده‌های دانشی بخش کشاورزی، منتفع شود و عملاً در سطح واحدهای کشاورزی ردپای مهندسین کشاورزی به شکل قوی، اثرگذار و پایدار شکل گیرد به‎گونه‎ای که حرکت‎های بعدی برای استفاده از سرمایه‎های دانشی در ادامه ردپای مثبت پیشین باشد تا نفوذ واقعی دانش در بخش کشاورزی با کمترین اصطکاک و هزینه و حداکثر روانی مبتنی بر فرایند اعتمادسازی نهادینه شود و این سرمایه اثرات تکاثری و فزاینده‎ای را بر ستاده‌‎های کشاورزی داشته باشد.

محمد قربانی. استاد دانشگاه فردوسی مشهد
 

اختصاصی پایگاه تحلیلی- خبری شعار سال
اخبار مرتبط
خواندنیها و دانستنیها
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۰:۴۵ - ۱۳۹۹/۰۹/۰۸
0
0
مهندسین کشاورزی اگر بتونن در این زمینه با تسهیلات ویژه شروع به کار کنن میتونیم اینده خوبی در این زمینه داشته بشیم
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین
پرطرفدارترین