پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
دوشنبه ۱۷ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 06
کد خبر: ۳۸۹۸۱۸
تاریخ انتشار : ۰۶ تير ۱۴۰۲ - ۱۴:۲۳
هر حکومتی که بتواند چنین رفاه و آسایش و آرامش و سروری جهانی در حوزه اقتصاد برای مردمش فراهم کند اگر در پاره‌ای مسائل هم سخت گیری کند کسی ککش نمی‌گزد و اساسا متوجه چنین سخت گیری نمی‌شود و یا آن را در ازای رفاه و آسایشی که دارد نادیده می‌گیرد. این‌ها البته به معنی بی نقص بودن چین نیست و اساسا هدف از این نوشته تعریف و تمجید از چین و نکوهش ایران و مسئولان خودی نیست، بلکه صرفا توصیه به یادگیری و رعایت انصاف در سخن گفتن با مردم و شاهد مثال آوردن برای آن‌ها است.

شعارسال: اخیرا برخی از آقایانِ مسئول ارجاعاتی به چین می دهند که نشان دهنده عدم شناخت دقیق آنها از این کشور است. طرح موضوعاتی از قبیل این‌که ما در ایران مردمی مثل چین نداریم که به دو وعده غذا در روز قانع باشند از همین دست ارجاعات ناصواب است. یا مثلا آقای دیگری گفته بود باید مثل چین همه دسترسی ها به فضای مجازی را ببندیم و چنین و چنان کنیم. این دوستان عزیز، یا همانگونه که گفتم شناخت دقیقی از چین ندارند یا اینکه خود را به تجاهل زده و چیزی را می‌بیند و چیز دیگری را نمی‌بیند. می‌بینند که چین سخت گیری‌هایی در حوزه دسترسی عمومی به فضای مجازی دارد، اما این را نمی‌بینند یا نمی‌خواهند ببینند که همان دولت سخت گیر توانسته درآمد سرانه ملی این کشور را به بالاترین سطح و هم ردیف سرانه ملی آمریکا و در آستانه رسیدن به دوازده هزار دلار برساند. همان دولت، فقر را در کشوری با بیش از یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر ریشه کن کرده، نه به این معنی که به آن‌ها صدقه می‌دهد بلکه درآمد سرانه هر چینی را به بیش از ده هزار دلار رسانده و بالاترین سطح از رفاه اجتماعی را برای مردمش پدید آورده است.

سخن از کدام چین است؟

خب می‌بینید دوستان ما هیچگاه از چنین چینی برای ما سخن نمی‌گویند؛ در حالیکه طبیعی است هر حکومتی که بتواند چنین رفاه و آسایش و آرامش و سروری جهانی در حوزه اقتصاد برای مردمش فراهم کند اگر در پاره‌ای مسائل هم سخت گیری کند کسی ککش نمی‌گزد و اساسا متوجه چنین سخت گیری نمی‌شود و یا آن را در ازای رفاه و آسایشی که دارد نادیده می‌گیرد. این‌ها البته به معنی بی نقص بودن چین نیست و اساسا هدف از این نوشته تعریف و تمجید از چین و نکوهش ایران و مسئولان خودی نیست، بلکه صرفا توصیه به یادگیری و رعایت انصاف در سخن گفتن با مردم و شاهد مثال آوردن برای آن‌ها است.

سخن از کدام چین است؟


راستش یکی از دلایلی که کتاب «رؤیای چینی؛ پیرامون ساخت جامعه‌ای انسانی با آینده‌ای مشترک» را ترجمه کردم نشان دادن نوع و مدل سخن گفتن رئیس جمهور چین با مردم خود و دنیا بود. این کتاب در برگیرنده اندیشه و چشم انداز وسیع شی جینپینگ برای حزب، مردم چین و کشور چین است، ولی اساس همه آن‌ها بر اقتصاد استوار شده است. در واقع سنگ بنای چشم انداز شی، «رویای چینی» است که دو ستون اصلی دارد که به آن‌ها اهداف دو سده‌ای یا دو صد سالگی می‌گویند. هدف اول، تبدیل شدن چین به یک «جامعه نسبتاً مرفه» تا صدمین سالگرد تأسیس حزب کمونیست و دوبرابر کردن درآمد سرانه چینی‌ها به ده هزار دلار نسبت به آنچه در سال ۲۰۱۰ بود است که در سال ۲۰۲۱ با جشن و پایکوبی بسیار، دست یابی به این هدف را جشن گرفتند.

هدف بعدی این است که چین در صدمین سالگرد تأسیس جمهوری خلق در سال ۲۰۴۹ به یک کشور سوسیالیستی مدرن تبدیل شود که مرفه، نیرومند، دموکراتیک، پیشرفته ازنظر فرهنگی و هماهنگ در همه زمینه‌ها و جهات باشد. هسته مرکزی رویای چینی شی جینپینگ، اقتصاد بوده است. از نظر شی و حزب کمونیست تا زمانی که چین نتواند رشد اقتصادی بالایی را برای دهه‌های آینده حفظ کند، قدرت ملی آن تضعیف می‌شود، استاندارد‌های زندگی کاهش و بیکاری افزایش می‌یابد و پیامد‌های بالقوه ناگواری برای مشروعیت حزب در چشم مردم ببار خواهد آورد؛ لذا می‌بینید که چنین چینی با چنان چینی که از آن در کشور ما سخن گفته می‌شود هیچ سنخیتی ندارد. از این رو لازم است دوستان ما در مسئولیت‌های مختلف به درک درستی از چین امروزی برسند. حتی اگر معتقدند که چین دوران مائو مد نظر آن‌ها بوده یا هست، باید بدانند که چین دوران مائو ماحصلی جز مرگ و نابودی بیش از سه میلیون چینی نداشت و عرصه چنان تنگ شد که هم او خود به این درک رسید که کشورش نیازمند گشایش است و چنین کرد. ما باید تکلیف خودمان را روشن کنیم و حتی اگر محور سیاست خارجی ما شعار «نگاه به شرق» است، صادقانه در برخی از موضوعات از جمله شکوفایی و رشد اقتصادی از این چین و حتی سایر کشور‌های محور شرق الگو بگیریم و بپذیریم که مردم ما بعد از چهار دهه سزاوار این فشار اقتصادی و این وضعیت آشفته نیستند و یاد بگیریم چطور چین مردم خود را از حضیض ذلتِ فقر و گرسنگی و درماندگی به عزیزی و سروری رسانده است.

کوین راد، نخست وزیر سابق استرالیا در کتاب «جنگ قابل اجتناب» می‌گوید: رونق اقتصادی مستمر، بخش مهمی از یک قرارداد اجتماعی نانوشته بین حزب کمونیست و مردم چین است. آن‌ها دریافته اند مادامیکه رشد اقتصادی و رفاه بر جامعه حاکم است، مشروعیت حزب کمونیست تضمین شده است، اما اگر رشد کاهش یابد، این قرارداد تحت فشار شدید قرار خواهد گرفت. به همین دلیل است که حزب در مورد تضمین رشد اقتصادی کافی، حفظ استاندارد‌های بالای زندگی، اشتغال و ثبات اجتماعی در طولانی مدت نگران است. شی جینپینگ همچنین می‌پذیرد که اساس تمام قدرت ملی کشور در نهایت بر قدرت اقتصادی استوار است.

شعارسال با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری خبرآنلاین، تاریخ انتشار: 5تیر1402، کدخبر: 1782530، www.khabaronline.ir

اخبار مرتبط
خواندنیها و دانستنیها
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین
پرطرفدارترین