شعارسال: تحلیل نتایج امتحانات نهایی نشان می‌دهد که نمرات دانش‌آموزان در بازه زمانی ۴ ساله یعنی از سال ۹۸ تا ۱۴۰۲ با اُفت همراه است؛ میانگین کشوری نمرات دانش‌آموزان علوم انسانی در امتحانات نهایی خرداد سال گذشته در حدود ۸.۷۵ بوده است! رئیس مرکز ارزشیابی و تضمین کیفیت نظام آموزش و پرورش در سال ۱۴۰۲ با اشاره به اینکه در امتحان نهایی امسال فقط یک دانش‌آموز پسر رشته تجربی در کشور موفق به کسب معدل ۲۰ شد، گفته بود در مجموع اُفت نمرات دانش‌آموزان را شاهد بودیم، سال ۱۴۰۱ میانگین نمرات در شاخه نظری ۱۱.۶۲ و سال ۱۴۰۲ به ۱۰.۰۲ رسید.
هرچقدر هم بخواهیم انکار واقعیت نموده و آزمون و معلم و مدرسه و دانش اموز را مقصر بدانیم عذر بدتر از گناه مرتکب شده ایم.

بنظر می‌رسد مواردی نظیر ضعف نظام اموزش رسمی خصوصا ضعف نظام ارزشیابی توصیفی در سال‌های اولیه مدرسه، ناامیدی جوانان از دانشگاه بدلیل انواع سهمیه‌های کیلویی و غیرکیلویی موجود (شورای امنیت ملی باید با قید فوریت به بازنگری سهمیه بندی‌ها و تقلیل ان به میزان حداکثر ۲۵ درصد کل ظرفیت ورودی رشته‌ها و دانشگاه‌ها، اقدام عاجل کند. در غیر این صورت کشور دچار مشکل امنیتی در بحث نابودسازی استعدادها، متاثر شدن نظام اشتغال با حضور افراد کم توان، عادت به تن پروری و متوقع بودگی در بخشی از اقشار سهمیه‌ای، افزایش نارضایتی عمومی از عملکرد نظام، ایجاد نگاه تنفری و دوقطبی سهمیه ای- غیر سهمیه‌ای کاهنده سرمایه اجتماعی و آسیب‌هایی همانند خواهد شد)، فشار اقتصادی و ایجاد این پنداره عمومی که اشتغال نیازی به تحصیلات ندارد (توسعه اشتغال غیر مولد و دلالی) و ...، باعث ایجاد این چالش در کشور شده است.
چالش در کشوری که در سال‌های نه چندان دور، صاحب سبک در اخذ رتبه در انواع المپیاد‌های علمی بود. کشوری که دنیا به دنیال جذب مهاجران متخصصان ان بود. کشوری که کادر متخصص کارشناسی و مدیریتی اش، از توان بالا برای مهندسی معکوس برخوردار بوده و در برخی از رشته‌ها، در لبه علم و فناوری در حال حرکت بود.

به گفته برخی معلمان و نیز والدین، بسیاری از دانش‌آموزان مقاطع مختلف، علاقه چندانی به ادامه تحصیل ندارند و تنها به خاطر فشار خانواده‌ها به درس خواندن ادامه می‌دهند، زیرا ورود هرچه سریع‌تر به دنیای کار را عاقلانه‌تر می‌دانند. به عبارتی از منظر عوامل برون نظام آموزشی، آن‌ها عاقبت چندان خوشی برای تحصیل در مدارج بالا متصور نیستند و به قول خودشان همین که بتوانند دیپلم بگیرند برایشان کافی است. این مسئله در مورد استان‌های کم برخوردار مثل سیستان و بلوچستان متفاوت‌تر است چرا که بسیاری از دانش‌آموزان در این استان حتی به مرحله اخذ دیپلم هم نمی‌رسند. کمبود امکانات آموزش از یک سو و نیز پایین بودن توان اقتصادی خانواده‌ها از سوی دیگر، راه تحصیل را بر بسیاری دانش‌آموزان این استان می‌بندد و آن‌ها را وارد مشاغلی می‌کند که حتی در آینده هم نمی‌تواند کسب درآمدی پایدار و مناسب را تضمین کند. به صورت کلی، کارشناسان تربیتی دلایلی همچون بیماری جسمی یا روانی در والدین، اختلاف خانوادگی، سبک فرزندپروری نامناسب، شرایط اقتصادی نامناسب و اعتیاد در خانواده، و نگرش خانواده به تحصیل را از جمله مهم‌ترین دلایل افت تحصیلی دانش‌آموزان می‌دانند. با این احوال اگر حتی هیچ یک از این عوامل هم دلیل افت تحصیلی دانش آموزان نباشد، تغییر سبک زندگی و بروز ابزار‌های جدید و تکنولوژی روز می‌تواند عاملی باشد برای اینکه بسیاری از دانش‌آموزان را از تحصیل دلسرد کند.
وزیر جدید آموزش و پرورش جناب آقای علیرضا کاظمی از منظر درون نظام اموزشی، برای حل این مشکل چه فکری کرده است؟

اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال