شعار سال: او در بخش دیگری از سخنانش به دیوار ستبری اشاره کرد که میان ایران پیش و پس از اسلام کشیده شده و گفت:«شاید این از دیدگاه تاریخی درست باشد اما همه می‌دانیم فرهنگ مقطع ندارد، تداوم دارد. فرهنگ‌ها به صورت‌های گوناگون جلوه‌گر می‌شوند و ادبیات از این مقوله به دور نیست.»

تبدیل شعر کلاسیک به نثر

یکی دیگر از گفته‌های آموزگار در ارتباط با اقبالی بود که در روزگار فعلی بیش از شعر متوجه نثر یا به عبارتی ادبیات داستانی است، او ادامه داد:«در دوران امروز نثر را می‌پسندند و کمتر کسی است که بخواهد داستانی را به شعر بخواند. گلبو رسالتی را برعهده گرفت و آثار کلاسیک را به نثر درآورد. اگر او این کار را نمی‌کرد، شاهکارهای ادبیات ما از دید نسل حاضر ناشناخته می‌ماند.در دوره هخامنشی و بعد از آن آثار ارزنده‌ای در ادبیات داشتیم اما به مرور به دست فراموشی سپرده شد. ادبیات بزمی که بر زبان خنیاگران جاری می‌شد هم در دربار شاهان خوانده می‌شد و هم در میان مردم رواج داشت.»

خلق رمان های متعدد

به گفته آموزگار، کاری که گلبو دراین سال‌ها انجام داده به هیچ وجه اقدام آسانی نیست. گلبو با قریحه‌ای که در داستان‌نویسی دارد و با پس و پیش کشیدن ابیات مسیری شیرین به حوادث می‌دهد، آنچنان که وقتی آن را می‌خوانید احساس نمی‌کنید با نثری سنگین روبه رو هستید. این زبان شناس پیشکسوت ادامه داد:«مقدمه‌های جامع و کامل آثار کلاسیک گلبو نشان می‌دهد که با مطالعه و پژوهش پا به این عرصه گذاشته و بی‌گدار به آب نزده است.»

فریده گلبو، داستان‌نویس و پژوهشگر ایرانی که این نشست بهانه‌ای برای گرامیداشت فعالیت‌های او به شمار می‌آمد، از دیگر سخنرانان این مراسم بود که درپاسخ به «چرایی سکوتی که چند دهه در کارهایش در پیش گرفته بوده است»، گفت:«هرگاه در جامعه‌ای انقلاب یا جنگ رخ می‌دهد، فضایی برای بروز آثار تخیلی باقی نمی‌ماند. به همین دلیل من هم از سال 57 تا 70 تقریباً سکوت کردم، البته برای خودم می‌نوشتم اما نوشته‌هایم را چاپ نمی‌کردم. با آغاز دهه 70 شروع به چاپ آثارم کردم.»

همان طور که این پژوهشگر کشورمان در تشریح برخی فعالیت هایش گفت او از سال 70 به بعد دست به خلق رمان‌های متعددی می‌زند که برخی از آنها جوایزی هم کسب می‌کنند. در دوره‌ای هم زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت، دست به سفرهایی به مناطق تاریخی مختلف کشور می‌زند که نتیجه‌اش انتشار آگاهی نامه‌هایی درباره اماکن تاریخی ایران و معرفی آنها می‌شود. او گفته هایش را با پیشنهادی برای علاقه مندان به داستان نویسی به پایان برد و گفت:«به عقیده من «واژه» زبان را غنی می‌کند و در هر جنگی این واژگان هستند که بین دو کشور درگیر رد و بدل می‌شود. اما آنچه زبان را از بین می‌برد، از بین رفتن و آشفتگی دستور زبان است. دستور زبان باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. باید یک وحدت تدریس وجود داشته باشد. در نوشتن علاوه بر قریحه، نیاز به تسلط بر دستور زبان داریم. افزون بر این نویسنده باید آثار کلاسیک را مطالعه کند. هر رمان‌نویسی باید این را بپذیرد که رمان انعکاس زندگی بیرونی است. اگر اثری ماندگار می‌شود به این دلیل است که از فطرت انسانی حسی را بیرون می‌کشد و آن را می‌پروراند. به نظر من باید به قصه عنصر جذابیت تزریق شود و نویسنده باید بتواند این کشش و جذابیت را در رمان به ظهور برساند و پخش کند.»

صادق رحمت سمیعی، مدیر مسئول انتشارات کتابسرا هم یکی دیگر از سخنرانان این نشست بود که گفت:«یکی از شانس‌های ناشران فرصتی است که در آشنایی با بزرگان فرهنگ و ادب نصیب آنان می‌شود، آشنایی با گلبو هم یکی از همین شانس‌هایی بود که 20 سال قبل از طریق دوستی نصیبم شد، هنگامی که قرار شد کتاب‌هایش را چاپ کنیم هیچ علاقه‌ای به صحبت درباره مسائل مالی نداشتند و تنها علاقه‌ او کارش بود.حدود 300 هزار نسخه کتاب از گلبو نزد ما ایرانی‌هاست که امیدوارم تعداد آن بیشتر شود.»

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه ایران تاریخ انتشار 11اسفند 97، کد خبر: 503040، www.iran-newspaper.com