شعارسال: «هیچ گونه ازدحامی در ایستگاه‌ها و خطوط مترو تاکنون مشاهده نشده است.»؛ این جمله خلاصه مدیریت فعلی گروهی از مدیران در رابطه با کرونا است.
پس از اجرای منطقی فاصله‌گذاری اجتماعی، رشد ابتلای کرونا متوقف و سپس کاهشی شد، اما شب گذشته خبری مبنی بر حرکت سر خود وزارت صمت در بازگشایی برخی مشاغل موجب نگرانی بسیاری از مردم حتی وزرای کابینه یعنی نمکی شد.
نمکی در نامه اعتراضی خود به روحانی هشدار داد هر گونه تصمیم آتش به اختیار توسط هر دستگاه دولتی، غیردولتی، فرهنگی، مذهبی و ... که مورد تائید نباشد شعله‌هایش به سرعت دامن نظام سلامت و متعاقب آن اقتصاد کشور را خواهد گرفت.
تصاویری که امروز از مترو و خیابان‌های پایتخت منتشر شد نشان از به‌جایی این نگرانی است؛ عمده افرادی که در شلوغی پایتخت حضور داشتند کسانی‌اند که تصور کنترل و پایان نزدیک کرونا را دارند.


تصوری که شاید منجر به افزایش شدید ابتلا و چاهی شود که امروز کشور‌های اروپایی و آمریکا در آن افتادند.
حسن روحانی در ایام عید مدعی شد طرح قرنطینه چینی و مدل‌های اروپایی جوابگوی ایران نبود و ما مدل بومی خود را اجرا کردیم؛ جدا از درستی یا غلطی این سخن، مقاومت رئیس‌جمهور در روز‌های ابتدایی شیوع برای تعطیلی مشاغل و جلوگیری از سفر‌ها موجب شد حتی صدای رئیس دستگاه قضایی و بسیاری از مسئولین و مردم در انفعال دولت مقابل کرونا درآید.

در حالی که دولت دیر، اما بالاخره تن به فاصله‌گذاری اجتماعی داد، خطای وزارت صمت در بازگشایی مشاغل بدون توجه به نظرات کارشناسی وزارت بهداشت ممکن است به فاجعه بینجامد.

شیوع کرونا به جنگ جهانی سوم شباهت پیدا کرده است، جنگی که تمام اجزای زندگی انسان‌ها را تحت تاثیر قرار داده و به‌نظر می‌رسد تنها آن کشور‌هایی در این جنگ قرن بیست و یکمی کمترین آسیب را خواهند دید که دولت‌هایشان خودخواهی‌ها را کنار بگذارند، با ذهنی باز و دریافت داده‌هایی واقعی‌تر از واقعیات جامعه، سناریو‌ها و رویکرد‌های مختلف کارشناسی را تحلیل کنند و مسیری که بیشترین منفعت بلندمدت اجتماعی را برای مردم کشورشان دربردارد برگزینند.

تمهیدات سفت‌وسخت برای مهار کرونا فقط کافیست چند هفته تداوم داشته باشد، تا پس از آن شاهد اوج گرفتن خیلی زیاد شیوع این بیماری نباشیم. همۀ این اقدامات درحالی‌که جان میلیون‌ها انسان را نجات می‌دهد، با هزینه‌های قابل توجیه برای جامعه انجام‌شدنی است، اگر این تمهیدات را اجرا نکنیم ده‌ها میلیون نفر مبتلا خواهند شد، تعداد بسیاری خواهند مرد، ازجمله همه آن‌هایی که به مراقبت شدید نیاز دارند، چون نظام مراقبت سلامت ازهم می‌پاشد.

در هفته‌های گذشته کشور‌های مختلف جهان از اعلام وضعیت «کرونا مشکل حادی نیست»، به سمت وضعیت اضطراری حرکت کردند. اما با این حال تعدادی از کشور‌ها هنوز اقدام زیادی در این رابطه انجام نداده‌اند. تمام کشور‌ها پرسش یکسانی می‌پرسند: چگونه باید واکنش نشان دهیم؟ پاسخ این پرسش برای آن‌ها بدیهی نیست. برخی کشو‌رها مثل فرانسه، اسپانیا و فیلیپین دستور محبوس کردن شدیدی صادر کردند. بقیه مثل امریکا، انگلیس، سوئیس یا هلند اقدام به اجرای برنامه‌های عملیاتی برای ایجاد فاصله‌های اجتماعی نمودند.

کشور‌ها فعلا دو گزینه پیش‌رو دارند یا الان با جدیت و سختی با کرونا مبارزه کنند یا در آینده گرفتار بیماری همه گیر وسیعی بشوند. با انتخاب گزینه دوم صد‌ها هزار نفر یا حتی میلیون‌ها نفر در دنیا کشته خواهند شد و تازه چنین اتفاقی جلوی از بین رفتن شیوع موج‌های بعدی بیماری را نیز نخواهد گرفت. اگر ما الان مبارزه سخت خود با کرونا را شروع کنیم می‌توانیم:مرگ‌ومیر انسانی را محدود کنیم؛ نظام درمان عمومی را محکم و استوار نگه داریم؛ آمادگی بیشتری برای آینده داشته باشیم و در این فاصله چیز‌های زیادی بیاموزیم.

مردم جهان تا به حال هیچ‌گاه با این سرعت در مورد مسئله‌ای مطلب نیاموخته‌اند و واقعیت این است که ما به سرعت بیشتر در یادگیری نیاز داریم، چرا که چیز‌های خیلی اندکی درباره ویروس کرونا می‌دانیم. تمام این اقدامات باعث می‌شود ما یک عامل حیاتی در اختیار داشته باشیم: زمان اضافی برای مبارزه بهتر با بیماری.

الان درست آن وقتی است که آقای روحانی باید رئیس «جمهور» باشد، در حالی که شواهد گویای پاسخ‌دهی طرح فاصله‌گذاری اجتماعی است، بر طبق ادعای دولت مرحله دوم طرح یعنی فاصله‌گذاری هوشمند را اجرا کنند تا مردم را در مقابل ویروس وحشی کرونا مصون نگه دارند.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از خبرگزاری دانشجو ، تاریخ انتشار: 16 فروردین 1399 ، کدخبر: ۸۳۷۹۲۷ ، www.snn.ir