شعار سال: شاید بتوان مجتمع تجاری پالادیوم را کلکسیونی از تخلفات دانست. از منطقهای که در آن واقع شده تا اسمش. از دو تونل زیرگذر انسان رو و ماشینرو بین دو ساختمان گرفته تا صد چیز دیگر. اما سوال اینجاست که چرا این گونه و در این موقع حساس سال باید به مسئله، ورود قانونی صورت پذیرد؟
در آذرماه سال جاری حمید محمودی، شهردار ناحیه ۲ منطقه یک در زمان پلمپ پل هوایی این مرکز تجاری گفته بود که تخلفات مجتمع پالادیوم به ماده ۱۰۰ ارسالشده است. در شعبه بدوی بعد از بررسی کارشناسی رأی به جمعآوری و تخریب ساختمان جنوبی و جمعآوری تونل و پل هوایی داده شد که مالک این مجتمع نسبت به رأی صادره اعتراض کرد و موضوع مورد تجدیدنظر قرار گرفت، اما با صدور رأی نهایی، حکم پلمپ اجرا شده بود و امروز پلعابر پیاده تخریب شد.
سوال ما این است که تونل زیر زمینی یا پل هوایی غیر مجاز پالادیوم، شاکی خصوصی داشت؟ امنیت کافی نداشت؟ مشکل برای همسایهها ایجاد کرده بود؟ باعث اختلال در ترافیک شده بود؟ و.. مسلما پاسخ تمامی این سوالات منفی است. این تونل و پل هوایی فقط مشکل تخلف قانونی داشت.
حال سوال دوم این است که چرا شهرداری، با مالکان پالادیوم توافق برای کاربری موقت و اخذ عوارض ننموده است. مثلا ماهی ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومان گرفته شود و هر وقت هم شهرداری دستور دهد، پل جمع گردد. این نوع معرکه گیریهای قانون محور، چه علل پشت پردهای میتواند داشته باشد؟ بازرس ویژه شهردار تهران را دعوت به ورود به داستان میکنیم.
معتقدیم حتی با در دست داشتن حکم قانونی، شهر را نمیتوان بر خلاف گذشته با زور و تهدید و ارعاب مدیریت نمود. دوره این گونه سلطنت اداری در گام دوم انقلاب مسلما گذشته است. تخریب پل و تونل حق شهرداری بوده و هست. اما وقتی صدمه و آزاری برای کسبه ندارد، چرا بعنوان منبع درامد موقت بدان نگریسته نمیشود؟ اگر این پیشنهاد هم توسط شهرداری (البته بشکلی منطقی) مطرح شده و مالک نپذیرفته باشد، حق را به شهرداری میدهیم.
اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، برگرفته از منابع گوناگون