شعار سال : مهدی خطیبی مدیرعامل ایران خودرو از توقف تولید دو خودروی سمند معمولی و پژو ۴۰۵ در روزهای آینده خبر داد و مدعی شد که با خداحافظی از این دو خودرو، تا یک ماه آینده خودروی (تی اف ۲۱) TF ۲۱ ( شباهت بالا با پژو 207 کراس) رونمایی میشود. وی ادامه داد، تولید خودروی اقتصادی مشترک با گروه سایپا را دنبال میکنیم.
این در حالی است که برخی از منتقدین به چند دلیل به وعده درمانی های زشت خودروسازهای ایرانی بی اعتماد بوده و ان را نوعی توهین به شعور مخاطب و شهروندان می پنذارند:
*** خارج کردن پژو 405 و سمند معمولی با نوعی جبر تاریخی مواجه بود که چرا این محصولات در بازار جلوه و نگاه خاصی در نزد خریدار نشده و به نفع خودرو ساز است که روی محصول دیری با قیمتی مناسب تر کار کند.
*** تجربه ثابت کرده که عموم تغییرات وعده داده شده برای تغییر خودرو از نوع تغییرات پلتفرمی بوده و کیفیت موتور و شاکه کلی خودروهای جدید تغییر چندانی پیدا نمی کنند. لذا این تغییرات، بغیر از افزایش بازار پسندی، اثرات چندانی روی ارتقا بهره وری ملی ،کاهش سوخت ، ارتقا ایمنی ،کاهش قیمت تمام شده برای خریدار و مواردی همانند ندارد. بعنوان نمونه توقف تولید پراید معمولی و تغییر پلتفرمی پراید ، چه تاثیری روی ارتقا امنیت ، کاهش قیمت ، ارتقا کیفیت خودرو و مواردی همانند داشته است؟
*** تجربه ثابت کرده که بسیاری از این وعده ها در دامنه زمانی تعریف شده (مثلا یک ماه در صحبت های آقای خطیبی) نمی گنجد و بشکل وعده یکساله و چند سال،خود را نشان می دهد. بعنوان مثال ، قرار بود 405 در سال 1399 از خط تولید کنار برود و امسال 1401 است.
زشت کای های سازمان استاندارد ، سازمان محیط زیست ، پلیس راهور و وزارت صمت در دادن استاندارد به خودروهایی که چیزی به اسم سپر ندارند( آن قطعه پلاستیکی برای تزئین است وکارکرد سپر را ندارد)، غالبا از نظر استحکام بدنه بدلیل کم فروشی ها و کم گذاشتن ها ، مشکل دارند ، قیمت تمام شده خودرو با واقعیات صنعت تولید در جهان ، تفاوت فاحش دارد ، میزان مصرف سوخت و آلایندگی غیر متعارف و بالایی دارند و ...، جز خیانت ، تعبیر دیگری نمی تواند داشته باشد . خیانتی که عقبه حضور گروه های خاص برای ایجاد انحصار، رانت و دلالی در انتصابات را فریاد می زند.
حرکت با این فرمان در صنعت خودرو سازی ایران ، مثل بازنویسی کلمه درد است. از هر طرف بنویسید ، همان درد است. تا لایه فساد پشت این صنعت پاکسازی نشود، داستان همین داستان تغییر پلتفورم خواهد بود و بس. میزان مصرف سوخت، آلایندگی، تصادفات منجر به فوت، نقص عضوها و معلولیتها، اثرگذاری تشدیدی قیمت محصولات تولیدی روی تورم و کاهش رفاه، پرداخت خسارات بیمهای و افزایش نرخ ریسک منجر به افزایش قیمت بیمه برای شهروندان، ادعای زیانهای سنواتی تحمیلی بر بودجه سالیانه کشور، واردات قطعات و تضعیف صنعت قطعه سازی، انحصار در تولید و ممانعت از ارتقا سطح نوآوریهای ملی مرتبط و ...، تنها نمونه ای از این دردها است.
خودرو سازهای داخلی با سه بهانه ممانعت از خروج ارز برای واردات خودرو ، اشتغال و خودکفایی داخلی، حفظ جایگاه می کنند که هر سه مورد ان هم دروغ است. ممانعت از خروج ارز با شدتی که قطعه وارد می کنند و یا اقدام به ورود خودروی مونتاژی می کنند، معنایی ندارد. اشتغال خودرو سازی عموما از جنس اشتغال کاذب بود و به راحتی می توان با یک سوم این میزان هم تولید خودرو نمود. خودکفایی داخلی هم فریبی بیش نیست، هنوز آهنگ مطرح در تبلیغات تلویزیونی حرکت سمند به اسم خودروی ملی- افتخار ملی در گوشمان است و به احمق بودن تاریخی خودمان دلگیریم. شرمتان باد با این حجم فاجعه سازی به اسم خودرو سازی .
اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال