کد خبر: ۸۴۱۶۳

تعداد نظرات: ۱ نظر

تاریخ انتشار : ۱۳ مهر ۱۳۹۶ - ۰۸:۴۵

مدرسه، دانشگاه و مهارت » آموزشگران

سخنان نوبخت و گروگان گیری مطالبات معلمان

مطالبات معلمان هم یک داستان ناتمام شده است .

شعار سال: دادن و گرفتن حقوق و مزایای قانونی که براساس تکلیف مصوبات قانونی می باشد، آن هم پس از مدت ها و گاهاً سال ها چطور می تواند به گروگان گیری ترجمه گردد؟!

چندی پیش رئیس سازمان برنامه و بودجه سخنانی را در مورد پرداخت مطالبات معلمان بیان کرد که از طریق صدا و سیما بیان گردید .

مسئولان رسانه ملی در تبیین و یا اعلام خبر چنین بیان کردند :

” بودجه اضافه به آموزش و پرورش دادیم اما آن ها همیشه یک « گروگان برای گرفتن بودجه بیشتر دست شان دارند . »

متن کامل سخنان نوبخت به شرح زیر است :

” سر بسته می گویم روزی که بنده وارد مجلس شدم و از روزی که شروع کردم همه اش آموزش و پرورش بدهکار بود .

هر دفعه گفتیم این را بدهیم صفر می شود . گفتند این را بدهید صفر می شود .

به محض این که صفر کردیم بالاخره باز هم دوباره کنتور افتاد .

دو هزار میلیارد تومان بازنشستگی دادیم .

دو هزار میلیارد تومان بدهی های دیگری که داشتند . باز هم گفتند اگر دوباره ۱۲۰ میلیارد تومان ندهید ورقه های امتحانی تصحیح نمی شود .

همه اش هم ما یک گروگانی داریم که دوباره یک پول دیگری برداریم و باز هم تقدیم کنیم "

این سخنان بازتاب و واکنش های مختلف و بعضا تندی در فضای مجازی را به همراه داشت .

بسیاری از فرهنگیان و معلمان این حرف های نوبخت را نوعی منت گذاری و توهین به خودشان تلقی کرده و موضع گرفتند .

عکس العمل اکثریت مسئولان وزارت آموزش و پرورش در برابر این سخنان سکوت بود .

اما دو نماینده مجلس به این سخنان واکنش نشان دادند .

نخست فاطمه سعیدی نماینده تهران و عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس بود .

او سخنانی کوتاه در این مورد بیان کرد . ( ۱ )

اما میرحمایت میرزاده سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در برابر این سخنان واکنش تندی داشت و با صراحت بیشتری سخن گفت. ( ۲ )

پس از آن نوبخت به این موضع پاسخ داد :

” همکاران گران قدر فرهنگی، باسلام

وقتی پس از سال ها خدمت در آموزش و پرورش و آگاهی از آنچه بر فرهنگیان عزیز می گذرد به مجلس رفتم، به رغم آنکه با توجه به رشته تحصیلی در کمیسیون های اقتصاد و برنامه و بودجه عضویت یافتم ولی در چهار دوره حضور در مجلس مسئول مجمع فرهنگیان بودم تا بتوانم با مشارکت در تصمیم گیری های اساسى ضمن تقدیس جایگاه و منزلت فرهنگیان در تقویت اعتبارات این نهاد بزرگ آموزشی و فرهنگی نقش آفرینی نمایم ، شاید ترمیم اعتبارات صورت گرفته در آموزش و پرورش در دهه هفتاد نمادی از این تلاش بوده است.

اقدامی که در مدیریت سازمان برنامه وبودجه استمرار یافت و تلاش شد تا عادلانه در راه احقاق حق فرهنگیان عزیز در حد امکان گام بردارم و هنوز هم معتقدم که افزایش بیش از دو برابری بودجه آموزش و پرورش دردولت یازدهم و حتی پرداخت های ١١٠ درصدی ؛ یعنی ١٠ درصد بیش از آنچه مجلس محترم تصویب می کرد، اجرای طرح رتبه بندی با بیش از ۴٠٠٠ میلیارد تومان بار مالی در دو سال گذشته، پرداخت بیش از هفت هزار میلیارد تومان فقط در کمتر از شش ماه گذشته برای پرداخت مطالبات بازنشستگان عزیز و شاغلین و اجرای بند ١٠ ماده ۶٨ قانون مدیریت خدمات کشوری برای کادر اداری …با همه مضایق خزانه برای تقویت آن منزلت شایسته و بایسته مورد انتظار عزیزان فرهنگی لازم بود ولی کافی نیست.

مع الوصف با این وضعیت از همکاران پرتلاشم در مدیریت آموزش و پرورش انتظار نبود در حالی که بیش از ٣۴٠٠ میلیارد تومان در ماه گذشته علاوه بر اعتبارات ماهانه برای تادیه مطالبات دریافت نموده و به آنها اطمینان داده شد که بازهم با پرداخت های خرداد ماه رفع مشکل خواهد شد موضوع عدم تصحیح ورقه را مطرح نمایند و با وجود این مساعی بیش از پیش، این حقیر را نزد همکاران بزرگوار فرهنگی شرمنده تر نمایند.

شب ٢١ ماه مبارک رمضان "

حال باید دید در این میان مشکل کجاست و مقصر چه کسی و یا کسانی هستند ؟

میرزاده در حرف های خود اشاره می کند که برخی از این مطالبات از سال ۱۳۸۸ پرداخت نشده اند .

حاجی بابایی وزیر سابق آموزش و پرورش در تدوین لایحه بودجه ۹۰ رسما اعلام کرد که بودجه در نظر گرفته شده برای وزارت آموزش و پرورش کافی است .

این سخنان انتقاد علی عباس پور رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس را به همراه داشت .

” دولت در تدوین لایحه بودجه ۹۰، افزایش اعتبارات را به نسبت لایحه بودجه ۸۹ محاسبه کرده نه قانون بودجه ۸۹٫ این در حالی است که مجلس با تصویب قانون بودجه ۸۹، مبالغی را به سقف بودجههای آموزشی کشور افزوده بود که با محاسبه آن،میزان افزایش اعتبار اعلام شده این بودجهها از سوی دولت واقعی نیست.

البته این تنها نقد علی عباسپور رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات به بودجه آموزشی سال بعد نبود. او انتقاداتی به مراتب پررنگتر به شخص وزیر آموزش و پرورش از یک سو و نگاه دوگانه به بودجه دانشگاههای پزشکی و غیرپزشکی از سوی دیگر داشت. کما اینکه از اظهارات حاجیبابایی مبنی بر اینکه بودجه در نظر گرفته شده برای وزارت آموزش و پرورش کافی است، تعجب میکند و میپرسد وقتی ۹۵ درصد بودجه ۹۰ صرف حقوق و پرسنل این وزارتخانه میشود، وزیر چگونه می خواهد به اجرای دیگر برنامههایش بپردازد که می گوید بودجهام کافی است؟!

تشبیه این نماینده تهران از وضعیت وزارت آموزش و پرورش و بودجهاش به ماشین بنز بدون بنزین نیز نکته جالبی است که در گفتوگوی خبرآنلاین به آن اشاره شده است. مشروح این مصاحبه را در ادامه بخوانید:

« وضعیت بودجه آموزشی کشور را در لایحه بودجه ۹۰ چگونه می بینید؟ البته به تفکیک از بودجه آموزش و پرورش شروع کنیم و بعد هم بودجه وزارت علوم را بسنجیم ؟

بودجه آموزش و پرورش با این وضعی که لایحه بودجه را آوردهاند، فقط ۸ درصد افزایش یافته است. این عدد بدون در نظر گرفتن مازادی است که سال گذشته توسط مجلس به بودجه افزوده شد که هنوز هم به آموزش و پرورش پرداخت نشده است.

بر اساس گزارشات رسیده در سال ۱۳۸۹ کل پرسنل رسمی آموزش و پرورش حدود ۸۵۵ هزار نفر است که در سال ۱۳۹۰ با توجه به تکالیفی که در ارتباط با استخدام معلمان حق التدریس و آموزشیاران نهضت سوادآموزی به عهده آموزش و پرورش گذاشته شده و ۴۰ هزار نیرویی که به استخدام وزارت آموزش و پروش درآمده اند، نیروهای آموزش و پرورش به ۹۲۲ هزار نفر خواهد رسید، بنابراین بیش از ۷۰ هزار نفر در سال ۹۰ به پرسنل رسمی حقوق بگیر آموزش و پرورش افزوده می شوند.

با توجه به اینکه هم اکنون حدود ۹۳ تا ۹۵ درصد از اعتبارات هزینه ای آموزش و پرورش صرف پرداخت حقوق و مزایای پرسنل می شود، اگر حقوق و مزایای این ۷۰ هزار نفر را هم اضافه کنیم، افزایش فقط ۸ درصدی که برای اعتبارات هزینه ای دیده شده به این معناست که احتمال دارد باز درصد اعتبارات پرسنلی آموزش و پرورش از کل اعتبارات هزینه ای افزایش پیدا کند یعنی از حدود ۹۵ درصدی که در سال ۸۹ پیش بینی می شود بودجه جاری آموزش و پرورش صرف پرسنل شود بیشتر خواهد شد.

از آنجا که بیشتر بودجه وزارت آموزش و پرورش در سال آتی، صرف حقوق پرسنلی افراد میشود. بنابراین بودجهای برای کار زیربنایی در این وزارتخانه باقینمیماند.

* معمولا علیرغم توافقاتی که در دولت برای تدوین لایحه بودجه میشود، باز هم وزرا از بودجه وزارتخانههایشان اعتراض دارند و در لابی با کمیسیونهای تخصصی و تلفیق میکوشند تا این بودجه را افزایش دهند. اما گویا آقای حاجیبابایی از همین بودجه تعیین شده برای وزارت آموزش پرورش راضی هم هستند. همین طور است؟

نقدی بر سخنان نوبخت در مورد گروگان گیری مطالبات فرهنگیان و معلمان و عملکرد فاطمه سعیدی و میرحمایت میرزاده و منصور مجاوری

بله. البته من هم از حرف آقای وزیر تعجب میکنم که میگویند بودجه تعیین شده برای وزارت آموزش و پرورش کافی است. با این موضع آقای حاجی بابایی، مشکل است که ما در مجلس بگوییم که درآمدهای در نظر گرفته شده برای بودجه آموزش و پرورش غیرحقیقی و منبسط است و جایی برای ایجاد درآمد بیشتر برای دولت نیست. یعنی وقتی وزیر از بودجه تخصیصی راضی هستند، مشکل است که ما در مجلس برای تخصیص بودجه بیشتر به این وزارتخانه چانه زنی کنیم و نمایندگان را در کمیسیون تلفیق و صحن علنی قانع کنیم که برای کار زیربنایی در آموزش و پرورش باید، بودجه بیشتری به این وزارتخانه تعلق بگیرد. این هم کار سختی است که بخواهیم از فصل دفاع یا بخش راه و ترابری و سلامت بخواهیم بودجه برداریم و به بخش آموزش بدهیم.

وقتی وزیر معتقد است که با همین بودجه، با به کارگیری منابع و نیروی انسانی میتواند تحول بنیادین سیاستهای کلان را محقق کند، مسلم است که باید از ایشان انتظار این را هم داشته باشیم که به ارتقاء کیفی و مسائل دیگر در آموزش و پرورش بپردازند و مسائل این وزارتخانه فراتر از مشکل تامین حقوق و مزایای معلمانش باشد.

در لایحه بودجه سال آتی، ۱۲ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان اعتبار برای وزارت آموزش و پرورش داریم که بیش از ۹۰ درصد آن صرف حقوق پرسنل میشود و بعید به نظر میرسد که با این وصف این وزارتخانه بتواند هیچ حرکت توسعهای نداشه باشد و به اهداف اصلی خود برسد. حکایت بودجه آموزش و پرورش و وعدههای وزیر، مثل حکایت آن ماشین بنز پر زرق و برقی میماند که برای راه رفتنش باید بنزینش هم تامین شود والا صرف ماشین بنز داشتن که کسی را جا به جا نمیکند! باید بنزین آن هم فراهم شود تا راه بیفتد. از این رو به آقای وزیر توصیه می کنم که به جای مطرح کردن برخی مسائل سطحی و طرحهای ناپختهای مثل تعطیلی مدارس ابتدایی در روزهای پنجشنبه و یا ارائه طرح ۳-۳-۶، به کارهای اصلی این وزارتخانه بپردازد. »

حاجی بابایی در حالی عنوان می کند که بودجه آموزش و پرورش کافی است که رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس از کسری بودجه ۲۷۰۰ میلیارد تومانی آموزش و پرورش خبر می دهد و چنین می گوید :

” کسری بودجه دوهزار و ۷۰۰ میلیارد تومانی آموزش و پرورش مازاد بر بودجه سال ۱۳۸۸ این وزارتخانه نیست.

بودجه مصوب سال ۱۳۸۸ آموزش و پرورش در مجلس ۱۰ هزار میلیارد تومان بوده اما دولت نتوانست بودجه این وزارتخانه را ۱۰۰درصد اختصاص دهد و تا کنون هشت هزار میلیارد تومان آن پرداخت شده و دو هزار و ۷۰۰ میلیارد آن باقی مانده است. "

در مهر ماه سال ۱۳۸۸ مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی درباره علت کسری مزمن بودجه آموزش و پرورش از مقامات مسوول توضیح خواست:

« براساس اصل ۵۲ قانون اساسی، دولت مسوول تهیه و پیشنهاد لایحه بودجه است و به همین دلیل برآورد منابع و مصارف برای هر سال مالی با رعایت قوانین و مقررات و عملکردهای پیشین در صلاحیت دولت بوده و ابزارهای تهیه و تنظیم بودجه نیز در اختیار این قوه است. توضیح مقامات مسوول بودجه ریزی کشور در رابطه با کسری اعتبارات مزمن وزارت آموزش و پرورش ضروری است چراکه در مرحله بررسی و تصویب بودجه سال های ۱۳۸۶ ،۱۳۸۷ و سال های قبل قوه مقننه هیچ گاه اعتبارات ردیف های مربوط به آموزش و پرورش را کاهش نداده است بنابراین پاسخگویی دولت در مورد مبانی عملیاتی و سیاستی برآوردها و تایید میزان کسری کنونی ضرورت دارد.»

مرکز پژوهش ها در گزارش خود تاکید کرد: «تامین کسری هزینه های آموزش و پرورش به معنای افزایش هزینه های ریالی دولت است و با توجه به تامین بخش قابل توجهی از بودجه عمومی دولت از درآمدهای حاصل از صادرات نفت و اثر تبدیل آن به ریال توسط بانک مرکزی، نیاز است تا در انتخاب راهکار تامین بخش نقدی کسری اعتبارات، دقت لازم صورت گیرد لذا اولویت و پیشنهاد اول این بررسی، تامین بخش ریالی کسری از طریق اصلاحیه قانون بودجه است که طبق آن دولت از طریق اولویت بندی مجدد فعالیت های خود، بخشی از منابع را صرف تامین کسری های مذکور کند و راهکار و پیشنهاد دوم نیز وضع عوارض خاص روی یک یا چند کالای ضروری و صرف منابع آن برای تامین کسری هاست.»

پس از اعلام رقم۶۷۰۰ میلیارد تومانی کسری سال ۸۷ دفتر مطالعات فرهنگی مرکز پژوهش های مجلس در گزارش خود آورد که متاسفانه بودجه سالانه فقط به صورت افزایش درصدی به ارقام مصوب – و نه- عملکرد تعیین می شود که این امر موجب کسری بودجه آموزش و پرورش و به وجود آمدن دور تسلسل باطل برای آن شده است.

همیشه برای من به عنوان یک کنش گر رسانه ای و نیز معلم این پرسش مطرح است که چرا دولت های نهم و دهم با آن درآمدهای افسانه ای در طول مدت هشت سال هیچ گاه بودجه آموزش و پرورش را بر اساس ” نیازهای واقعی ” آن مصوب و اجرا نکردند و چرا هیچ گاه کسری بودجه آموزش و پرورش در این هشت سال صفر نشد ؟

فردی که بدون مطالعه و کارشناسی و علی رغم نظر تخصصی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس اعلام می کند که بودجه آموزش و پرورش کافی است چگونه و دوباره سودای دوباره وزیر شدن را در سر دارد ؟!

البته داستان در این جا خاتمه پیدا نمی کند !

مدیرکل برنامه و بودجه وزارت آموزش و پرورش هنگام بررسی بودجه ۹۶ آموزش و پرورش در مورد روند پیش بینی بودجه در وزارت آموزش و پرورش با بیان اینکه بحث اصلی در این وزارتخانه تفاوت «بودجه تخصیصی» و «بودجه مورد نیاز» است، اظهار داشت: تفاوت آموزش و پرورش با دستگاه های اجرایی دیگر در این است که محصول این نظام آموزشی ۱۲ سال بعد تحویل جامعه داده می شود.

مجاوری با بیان اینکه باید بتوانیم هر سال بودجه مورد نیاز خود را بر اساس داده هایی محاسبه کنیم، افزود: در همین راستا برای بودجه سال آینده، برنامه تمامی معاونت ها دریافت و به مدت دو ماه پالایش و پردازش شد و تحت برنامه جامع بودجه آموزش و پرورش شامل ردیف های بودجه استانی، ملی، درآمد – هزینه، متفرقه و تبصره های پیشنهادی آماده و طی نامه رسمی به سازمان برنامه و بودجه تحویل داده شد.

مدیرکل برنامه و بودجه وزارت آموزش و پرورش ادامه داد: کمترین انتظار از این اداره کل به عنوان متولی تنظیم سیاست های کلان بودجه و برنامه مالی کشور این است که بودجه آموزش و پرورش را که بر اساس حداقل های ممکن تنظیم شده است، مدنظر قرار دهد.

مجاوری در ادامه عنوان می کند که با یک رشد نسبتا مناسب برای سال ۹۶، ۴۵ هزار میلیارد تومان پیش بینی کرده بودیم و در این صورت بسیاری از مشکلات این وزارتخانه رفع می شد.

اما از ۴۵ هزار میلیارد تومان بودجه مورد نیاز آموزش و پرورش فقط ۳۲ هزار میلیارد تومان عاید آموزش و پرورش می شود !

مدیرکل برنامه و بودجه وزارت آموزش و پرورش یادآور می شود: اگر دولت مبلغ پیشنهادی ۴۵ هزار میلیارد تومان را اختصاص می داد، مشکلات اعتباری آموزش و پرورش قابل حل بود.

مجاری اضافه می کند: این در حالیست که بر اساس برآوردها برای سال ۹۶، سه هزار و ۴۰۰ میلیارد تومان با کسری بودجه مواجه هستیم و اگر کسری بودجه سال ۹۵ جبران نشود، این کسری نیز به این میزان اضافه خواهد شد. "

در واقع بین بودجه مورد نیاز و یا واقعی آموزش و پرورش و بودجه مصوب آن ۱۳ هزار میلیارد تومان اختلاف وجود دارد .

پرسشی که مطرح می شود این است که چرا همین مدیر کل محترم وزارت آموزش و پرورش و یا از آن مهم تر وزیر آموزش و پرورش ” سماجت " لازم را در مجلس و هنگام بررسی و تصویب بودجه آموزش و پرورش به خرج ندادند مگر نه این است که دانش آشتیانی تفاوت مهم خود را با فانی در ” سمج ” بودن هنگام بررسی و تصویب بودجه عنوان کرده بود !

آقای مجاوری نیز ظاهرا برای آن که از قافله عقب نماند و سنگی را متبرکا به طرف مقابل پرتاب کند دل نوشته ای در این مورد و در حمایت از معلمان به رشته تحریر درآورده است . ( ۳ )

آقای مجاوری همچنین توضیح دهد که چر تاکنون به پرسش ها و تلفن های صدای معلم در مواقع حساس و ضروری پاسخ نداده است ؛ بردن مقام معلم به قله های دست نیافتنی و تعریف های آن چنانی از معلم گچ به دست پیش کش !

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟ !

و اما در مورد آقای میرزاده !

پرسش این است که چرا سخنگوی محترم کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی این سخنان ” آتشین و معلم پسند ” را در صحن علنی مجلس و هنگام بررسی و تصویب بودجه آموزش و پرورش برای سال ۹۶ بیان نکرد ؟

چرا ایشان و بسیاری از اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات در آن زمان سکوت کرده و یا سماجت لازم را به خرج ندادند تا به قول معروف کار به گروگان گیری مطالبات و قطره چکانی برای تامین مطالبات به حق معلمان نرسد ؟

آیا آقای میرزاده زمانی هم که سمت هایی مانند : ” رئیس سازمان آموزش و پرورش استان آذربایجان شرقی ، عضو شورای تحقیقات سازمان مدیریت ، عضو شورای برنامه ریزی و توسعه و… را داشت از این ادبیات استفاده می کرد ؟

نقدی بر سخنان نوبخت در مورد گروگان گیری مطالبات فرهنگیان و معلمان و عملکرد فاطمه سعیدی و میرحمایت میرزاده و منصور مجاوری رای ایشان برای ابقای زاهدی رئیس فعلی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس بر کدام استدلال و منطق استوار است …

بیان این جملات و نیز موضع گیری هایی که از آن بوی ” پوپولیسم " استشمام می شود این ظن قوی را تقویت می کند که احتمالا ایشان هم سودای وزارت را در سر می پروراند و در پی شانی برای پرتاب به سکوی بالاتر ! ( امید که این گونه نباشد )

سخن آخر :

کسری بودجه داستان همیشگی آموزش و پرورش است، بودجه این وزارتخانه همواره بدون احتساب کسری سال قبل و جاری که تجمیع می شود تعیین شده و دوباره در میانه هر سال با بالا گرفتن مشکلات مالی، مسوولان از کسری بودجه گلایه می کنند.

تا زمانی که بودجه این وزارتخانه بر اساس عملکرد واقعی بودجه و نیازهای آموزش و پرورش محاسبه نشود مشکلات همچنان گریبانگیر حوزه آموزش خواهد بود و این داستان ادامه خواهد داشت .

در کنار تخصیص بودجه واقعی باید اصلاح ساختار اداری و نیروی انسانی در دستور کار قرار گیرد .

و اما مقصر اصلی !

مقصر نه نوبخت ، نه حاجی بابایی ، نه سعیدی ، نه میرزاده ، نه مجاوری و… هستند .

مقصر اصلی ما هستیم که بدون تفکر ، بدون نقادی ، بدون مطالعه ، سکوت های ناهنگام و با تعریف و تمجیدهای بی مورد آدم ها را بزرگ و غیرقابل نقد می کنیم !

گر چه پیش خردمند خامشی ادب است به وقت مصلحت آن به که در سخن کوشی

دو چیز طیره عقـل است دم فـرو بستن به وقت گفتـن و گفتــن به وقت خامــوشـی

( سعدی )

( ۱ ) ” سخنان اخیر نوبخت در مورد مطالبات وزارت آموزش و پرورش از دولت بهتر بود با بیان دیگری عنوان مى شد.

آقاى نوبخت تعبیر گروگان را برای مطالبات آموزش و پرورش استفاده کردند که با شیطنت برخى رسانه ها این گونه القا شده که ایشان مى گوید مطالبات معوق معلمان مانند گروگان در اختیار آموزش و پرورش است تا بودجه بیشترى بگیرند. همین مساله نیز موجب ناراحتى قشر وسیعى از فرهنگیان شده است.

از سخنگوى دولت در این چهارسال متانت و اخلاق و بیان خوب را سراغ داشتیم و امیدواریم با همین رویه نیز کارشان را ادامه دهند.

ما باید به دنبال وضعیتى باشیم که آموزش و پرورش هر روز در حال خواهش و تمنا براى دریافت بودجه جهت پرداخت بدهی هایش نباشد. این کار شدنى است و مى توان با برنامه ریزى صحیح وزارت آموزش و پرورش را از این وضعیت نجات داد. "

( ۲ ) ” اینجانب تاحد توان کمک حال دولت بوده وبرای جنابعالی احترام زیادی قائل هستم .

با این وصف به استحضارمی رساند:

دیروز خبری در رسانه ها منتشر شد که تعجب اهالی فرهنگ خصوصا معلمان شریف را برانگیخت واژه جدید درگفتمان جنابعالی:

"گروگان گیری آموزش وپرورش! "

هردم از این باغ بری می رسد….این یکی را اصلا انتظارنداشتیم آن هم ازفردی که معلم و مدیر فرهنگ بوده وامروزدومین شخصیت اجرایی کشوراست.

اصطلاح گروگان گیری را به کاربردید برای حقوق مسلم معلمین، در کنارصدها حقوق ضایع شده آنها!

ما ز یاران چشم یاری داشتیم …اولا معلمین شریف هیچ وقت گروگان گیری نکرده اند وگرنه شما وهمکاران تان درآن جایگاه تشریف نداشتید.

ببخشید اجازه بفرمایید راحت تر عرض کنم :

سازمان برنامه وبودجه به چه حقی حقوق معلمان را سال ها به تاخیرمی اندازد که امروز شما با این ادبیات سخن می گویید ؟

به چه حقی حق الزحمه نه چندمیلیونی،نه چندصد هزار تومانی، بلکه چندهزار تومانی معلمان را ازخرداد سال قبل پرداخت نکرده است ؟

به چه حقی حق التدریس معلمان را که در اصل حقوق است نمی دهد؟

به چه حقی اضافه کاراکثر ادارات را کامل ولی برای آموزش وپرورش قطره چکانی آن هم با منت عمل می کند؟

ظاهرا آموزش وپرورش بدهکار هم شده است !

اگر واقعا کارشناس دارید لطفا دستور فرمایید بررسی شود چرا بودجه آموزش وپرورش بر اساس عملکرد داده نمی شود؟

اگربه عملکرد ایراد دارید لطفا بفرمایید کجا خلاف قانون عمل شده تا برخورد شود.

اگرچه می دانم گرحکم شود مست گیرند درشهرهرآنچه هست گیرند!

لطفا دستور فرمایید بررسی شود اگر معلمان کارمندهستند چرا قانون خدمات کشوری در مورد آنها کامل اجرا نمی شود؟

اگر هیات علمی هستند با آن قانون برخوردشود که به نظرمی رسد هیچ کم وکسری از این باب ندارند مگر به جرم فرهنگی بودن !

اصلا اگر آموزش وپرورش دولتی لازم نیست لایحه بیاورید به مجلس برای غیردولتی نمودن تا برای اصلاح قانون اساسی در کشور فکری شود.

آخر مسلمان !

نامه هایی دردست بنده است که نشان می دهد برخی از همکاران فرهنگی از سال ۱۳۸۸ بخشی از مطالبات خود را دریافت نکرده اند که حقش گروگان گیری خود شماست نه ورقه امتحانی فرزند شما.

کدام دستگاه این همه شرمنده کارمندان خود هست!

در کدام دستگاه آن هم در ماه مبارک رمضان این همه ایثار و فداکاری است علیرغم نگرفتن مطالبات یک سال قبل عاشقانه پروانه وار به فکر بچه های شما هستند!

شما را به خداتمامش کنید، در مورد امور مالی معلمان مصاحبه نکنید،در هرمصاحبه خرابش می کنید، بروید وظیفه اصلی خود را درمورد آموزش و پرورش سریع انجام دهید.

راستی شاخص توزیع امکانات و اعتبار در سازمان شما چیست؟

اگر شاخص تعداد نیروست قبول، اگر آمار مراجعین به ادارات است قبول، اگر مساحت حوزه فعالیت است قبول، اگر ساعات مفید کاری است قبول،فعلا نخواستیم حق و حقوق شب هایی که معلم نمی خوابد تا طرح درس بنویسد تا تکالیف دانش آموزان را بررسی کند، تا نامه ها ومشکلات دانش آموزان را رسیدگی نماید شاید سنگ صبورشان باشد، مطرح کنیم.

پاسخگویی به تلفن و پیامک و تلگرام هم که امروزه زیاد شده پیشکش.

گاهی شنیده می شود برخی از همکاران سازمان برنامه و بودجه صحبت از تعطیلی تابستانی معلمان می کنند ؛ لطفا بفرمایید درخواست انتقال به آموزش و پرورش دهند تا باهمکاران ماجابه جاشوند، تا سیه روی شود هر که دراو غش باشد.

شما می دانید با این سرعت تغییرات علمی در جهان و ضرورت تغییرات کتاب های درسی حتی کل تابستان برای معلمان دوره و بازدید گذاشته شود کم است.ضمن اینکه به علت نبودن یا کمبود بودجه معلمان برای اینکه کیفیت آموزشی بالارود از جیب خودبرای دوره و بازدیدهای آمورشی هزینه می کنند تا به روزتر در مهر وارد کلاس شوند.

آقای دکترنوبخت ؛ فعلا نمی خواهم صدها درد بی درمان را مطرح کنم که در خیلی از دستگاه ها حق الزحمه اضافه کارانجام نشده بیش از حقوق معلمان ماست، پرداخت های متعدد به مناسبت های مختلف که در مواردی بیش ازحقوق برخی همکاران ماست و ازهزینه ماموریت های که هم فال است و هم تماشا گرفته تا هزینه سفر و حمل ونقل و خدمات رفاهی و…. که قانون شامل تمام معلمان هم نموده و همکاران ما در تعطیلات با شرمندگی کنار خانواده به جرم زیاد بودن که از منظر برخی شایدهم زیاده بودن، به عوض هتل اسکان درمدارس را تحمل می کنند.

در پایان تقاضا می کنم به هرطریق ممکن تا دیرنشده جبران مافات شود که بهترین شیوه فعلا فقط در گام اول پرداخت سریع مطالبات با هر قانونی که سازمان شما قبول دارد تا برای برداشتن گام های بعدی جهت احقاق حق فرهنگیان شریف برنامه ریزی عملیاتی شود . "

( ۳ )

با سلام واحترام

آموزش و پرورش نطفه و جرقه اولیه توسعه هر کشور با هر ایدئولوژی و ساختار فکری و مذهبی می باشد.

حال که ما یک نظام دینی و مذهبی بسیار قوی هستیم و از قرآن که کلام خداوند است تا سخنان و فرمایشات پیامبران الهی و ائمه اطهار(علیهم السّلام) و رهبر کبیر انقلاب و مقام معظم رهبری، همگی بر مقام، اهمیت و شخصیت والای معلمی تاکید دارند، که می فرمایند معلمی شغل انبیاء است.

واقعاً بنده به عنوان یک معلم و فردی از قشر زحمت کشِ واقعی و دلسوز نظام وکشور بوده ام.

کسانی که برای این مرز و بوم همراه دانش آموزان خود خون ها داده اند، کسانی که با پذیرش ساعت ها کار مجانی و اضافه، سعی در بارور نمودن در خت دانایی و آگاهی بخشی به جامعه با حداقل در یافتی ها داشته اند.

کلامی سنگین از زبان شخصی بالامقام از جایگاه برنامه ریزی کشور و فردی عزیز که خود سال ها معلم بوده و سکان هدایت این سیستم را به دست داشته اند، شخصی که بر کرسی قانونگذاری تکیه داشته و سال ها قوانینی را تبیین و تصویب نموده اند، شخصی که امروز سخنگوی دولتی هستند که ریاست آن دو هفته پیش از این قشر آگاه و با دانش و تلاشگر در راه انتخابات بزرگ کشور همراهی نموده اند، و یک ورق زرین دیگر به افتخارات جمهوری اسلامی افزودند، تشکر و قدر دانی نمودند، شاید حرفی ناخودآگاه بوده باشد و مطمئن هستم که ایشان از روی کین و قصد و عمد بر زبان جاری نکرده اند، زیرا که دلسوزی و تلاش شان را در طول سال گذشته بارها و بارها حس کرده و از نزدیک دیده ام.

اما جناب دکتر نوبخت، اینجانب به عنوان یک فرهنگی و معلم باید به عرض برسانم که:

بله معلم گروگانگیر است اما، گروگان او جهل، نادانی و تاریکی است،

سهمش زندگی کردن در خط فقر اعلامی بانک مرکزی، تحمل گرسنگی وبی خانمانی و تجملات و تشریفات، نگرفتن حق و حقوق سالیان رنج در کوره راه های عشایری و روستایی این سرزمین است،

سهمش گرما و سرمای کلاس بی تجهیزات و تنفس نفس گرم دانش آموزان است،

سهمش ندیدن حق بهره وری و کارانه و عیدانه و جبران کاری و حق پایان نامه و پژوهش و سختی کار و هزینه راه و محرومیت از حق سرویس ایاب و ذهاب و غذای گرم است.

خودش گروگان است:

گروگان مهر و محبت پدرانه ومادرانه به دانش آموز، گروگان اشک چشمان عزیزش برای فرزندان این کشور و گروگان دلِ در گرو بالندگی این کشور است.دکتر عزیز:

معلم شغلش هنر و کارش عشق به کشور است،

معلم تلاشش برای رشد درخت آگاهی است،

معلم راهش راه روشن سعادت است،

معلم شمعی است که می سوزد تا نسل هایی در سعادت باشند.

معلم درختی است که ثمره اش رشد فکر و دانش و آگاهی فرزندان زیر سایه اش است.

دکتر عزیزی که دوستت داریم،

معلم یاد می گیرد که دروغ نگوید و درخواست اشتباه ندهد، چون فردا باید همین را به دانش آموز بیاموزد.

نظام و دولتم را دوست دارم، ولی امرم فرمودند: "در آموزش وپرورش هرچه هزینه بکنید، هزینه نیست سرمایه گذاری است”

اگر قانونی هست،

اگر پرداختی هست،

اگر پاداشی هست،

باید برای همه باشد،

پس منتی نیست و گفتنش ظلم است بر جایگاه معلمی.

دادن و گرفتن حقوق و مزایای قانونی که براساس تکلیف مصوبات قانونی می باشد، آن هم پس از مدت ها و گاهاً سال ها چطور می تواند به گروگان گیری ترجمه گردد؟!

"حق کارگر را بدهید قبل از اینکه عرق جبینش خشک شود” این آموزه پیامبر عزیز ماست.امید دارم با نگاه واقعی و دقیق کارشناسی به آموزش و پرورش، نگاهی به توسعه کشور بیندازیم.

آیا فکر نمی کنیم تمام این گرفتاری های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و بسیاری از نیازهای کشور به خاطر عدم نگاه درست و بهتر به آموزش و پرورش است؟!

آیا وقت آن نرسیده است که دولت محترم و عزیزی که برخواسته از رأی آگاهانه مردم و همراهی قشر عزیز فرهنگیان است، اصلی ترین اولویت خود را به مقوله آموزش و پرورش و معلم اختصاص دهد؟!

محدودیت داریم، صحیح

مشکلات داریم، صحیح

گرفتاری داریم، درست

مسائل زیادی هست که از ویرانی های قبلی به جا مانده، قبول

اما معلم برای امروز درس نمی دهد،

او باید قادر باشد و انگیزه داشته باشد که برای فردای بهتر کشور و نظام درس بدهد.

اگر حق و حقوقش را به موقع نمی دهیم و یا اصلاً انکار می کنیم و غیرکارشناسی حذف می کنیم ایرادی ندارد، تحمل کرده و می کنیم،

اما زخم زبان را چگونه بپذیریم؟!

معلم نه گچی بر زمین می گذارد و نه برگه ای از امتحان را.

معلم قد و قامت دانش آموز را و لبخند زیبایش را و چشمان پر از مهر و محبت و امید و انرژی فرداهایش را با هیچ چیزی عوض نمی کند و تعطیلی ندارد،

ما ایستاده ایم برای نظام،

برای لبیک به رهبری عزیز،