المپیک ۲۰۲۰ توکیو در حالی در آستانه برگزاری است که قوانین چند فدراسیون جهانی برای توزیع سهمیه این رقابتها بسیار عجیب و ناعادلانه به نظر میرسد. یکی از این فدراسیونها، کاراته است. رشتهای که احتمالا تنها حضور خود در این مسابقات را پیش رو دارد و از همین رو انتظار میرفت راه کسب سهمیه به نحوی باشد که ستارهای از این مسابقات بیرون نماند. اما در نهایت برخی کاراتهکاها با وجود شایستگی با برنامهریزی غلط فدراسیون جهانی پشت دیوار بلند ورودی المپیک ماندند. ذبیحا... پورشیب کاراتهکای تیم ملی که با وجود شایستگی از حضور در المپیک باز مانده است، هنوز نتوانسته این اتفاق را درک کند.
شعار سال: دیواری که تلاشهای کاراتهکاها برای تخریبش کافی نبود. این تجربه تلخ در کاراته ایران نصیب ذبیحا... پورشیب شده است. کاپیتان بااخلاق تیم ملی کشورمان که با وجود شایستگی بسیار به خاطر قوانین عجیب و ناعادلانه فدراسیون جهانی راهش به توکیو بسته شد.
او که ماهها در رقابتی تمام ایرانی با سجاد گنجزاده حضور داشت، همچنان درک این موضوع که چرا نباید در المپیک حضور داشته باشد، برایش سخت است. پورشیب با وجود مصدومیت دست از تلاش نکشید و خودش را به صدر رنکینگ وزن ۸۴- کیلوگرم رساند. اما در مسابقات قهرمانی اروپا، اوگور آکتاش ترکیهای با رسیدن به فینال مسابقات خودش را به صدر این وزن رساند تا پورشیب به رده دوم برود.
از سوی دیگر گنجزاده نیز نفر نخست رنکینگ ۸۴+ کیلوگرم است. در این میان با وجود اینکه در رنکینگ وزن المپیکی ۷۵+ کیلوگرم پورشیب بالاتر از گنجزاده قرار دارد، با توجه به اینکه گنجزاده در رنکینگ وزن خود که ۸۴+ کیلوگرم است در صدر قرار دارد و پورشیب در رنکینگ خود در وزن ۸۴- کیلوگرم در جایگاه دوم است، در نهایت گنجزاده بهدلیل صدرنشینی در وزن خود راهی المپیک توکیو شد.
در هر حال این اتفاق برای پورشیب رخ داده و او با وجود شرایط سخت این روزهایش، برای کمک به شهرام هروی و همتیمیاش امیر مهدیزاده راهی پاریس شد تا آنها را در آخرین مسابقه گزینشی المپیک تنها نگذارد. او با وجود اینکه روزهای سختی را در پاریس سپری کرد و حضور در این مسابقات سودی برایش نداشت، دست از کمک به تیم نکشید.
پورشیب از شرایطش در این روزها صحبت و عنوان کرد هیچ چشمداشتی به پاداشی که مسئولان با مدالآوری گنجزاده وعدهاش را دادهاند، ندارد. در اینجا همچنین باید روی این جمله تاکید کرد که این المپیک است که پورشیب را از دست داده و به قول شهرام هروی، کاراته دنیا یک مدال المپیک به پورشیب بدهکار است.
از تجربه حضورتان در مسابقات پاریس که آخرین میدان کسب سهمیه المپیک بود، بگویید.
من در این مسابقات بدترین حس و حال را داشتم. واقعا حضور در پاریس خیلی برایم سخت بود. چراکه من سهمیه المپیک را داشتم و در حالی نتوانستم به این مسابقات برسم که اینجا میدیدم کسانی که پشت سر من قرار داشتند، در این مسابقات مبارزه میکنند و این شانس را دارند که به المپیک برسند. کسانی که بارها و بارها با آنها مبارزه کردم و شکستشان دادم. در هر حال این شرایطی است که وجود دارد. من با اصرار استاد هروی و به خاطر امیر مهدیزاده به پاریس آمدم. چون حضور در این مسابقات هیچ فایدهای برایم نداشت و در این چند روز خیلی به من سخت گذشت. متاسفانه مهدیزاده هم با وجود تمام شایستگی که دارد موفق نشد سهمیه را بگیرد تا جای یکی از بهترین سبکوزنهای دنیا در المپیک خالی باشد.
در روز مسابقه امیر مهدیزاده چه اتفاقی رخ داد که به سهمیه نرسید؟
بالاخره شرایط مسابقه هست و خودش بهتر از هر کسی میداند که در چه وضعیتی قرار داشت. شانس و قسمت او هم چنین رقم خورد که در المپیک حضور نداشته باشد. با این حال همانطور که گفتم این اتفاق از شایستگیهای ایشان کم نمیکند، چراکه او یکی از بهترین سبکوزنهای دنیا است.
از مسابقات پاریس که بگذریم، باید گفت جای شما واقعا در المپیک خالی است.
متاسفانه فدراسیون جهانی کاراته ناعادلانهترین شرایط را در تمام رشتههای ورزشی برای کسب سهمیه المپیک برقرار کرد. کاراتهکاها هم از این شرایط و اتفاقاتی که رخ داده ناراحت و ناراضی هستند. وقتی با اختلاف امتیاز نفر دوم رنکینگ المپیک باشی، اما نتوانی در این مسابقات حضور داشته باشی، سختترین و بدترین اتفاقی است که میتواند یک ورزشکار تجربه کند. هیچکس هم جای من نیست که بتواند این موضوع را درک کند. چون من تلاشم را کردم و کارم را به درستی انجام دادم، اما دستهای پشت پرده و اتفاقاتی که باید میافتاد، افتاد و مانع رسیدنم به المپیک شد. به هر حال اتفاقی است که افتاده. خیلی چیزها را دیدم و حس کردم، با هر شرایطی مسابقه دادم و نتیجهام هم مشخص است. وقتی سهمیه داشته باشی و به این مسابقات نروی، جای سوال بسیاری دارد.
توانستهاید با این اتفاق کنار بیایید؟
راستش هنوز برایم قابل پذیرش و درک نیست که نمیتوانم در المپیک شرکت کنم. این ناعدالتی ضعف بزرگ فدراسیون جهانی را میرساند؛ چون این، اولین و آخرین شانس من برای حضور در المپیک بود و طبیعی است که نمیتوانم به راحتی آن را هضم کنم و نمیدانم چطور باید با آن کنار بیایم. چون برای این اتفاق تلاش کردم و جایگاه به دست آوردم. فقط میتوانم خدا را شکر کنم و همه چیز را به حساب سرنوشت بگذارم. سرم را بالا میگیرم، چون خیالم راحت است که تلاش کردم و نتیجه گرفتم. وظیفهام این بود که در تاتامی مبارزه کنم و این کار را هم انجام دادم، اما مدیریت اتفاقاتی که بیرون از تاتامی رخ میدهد در اختیار من نیست و نه میتوانم آن را توجیه کنم و نه حرف خاصی دربارهاش بزنم. واقعا اتفاقات ناجوانمردانهای خارج از تاتامی رخ داد. ولی همانطور که گفتم سرم را بالا میگیرم، چون حقم المپیک بود؛ اما این حق را بیرون از تاتامی از من گرفتند. فدراسیون جهانی با یک برنامهریزی غیرکارشناسی و تغییر مدام برنامهها و بخشنامهها این ناعدالتی را رقم زد. فدراسیون جهانی ۵۰، ۶۰ روز قبل از المپیک بخشنامه جدیدی ابلاغ کرد که مانع حضورم در المپیک شد و واقعا قابل درک نیست. هیچکس هم جای من نیست که این موضوع را بفهمد.
با توجه به اینکه گفته شد معادل نیمی از پاداش گنجزاده در المپیک به شما پرداخت میشود، انگار او باید به اندازه دو نفر در توکیو مبارزه کند.
امیدوارم سجاد گنجزاده بتواند بهترین نتیجه را در المپیک به دست بیاورد. اما نباید به خاطر من روی گنجزاده فشاری باشد. او برای خودش و کسب بهترین نتیجه برای تیم ملی تلاش کند. هیچ چشمداشتی به پاداش و این چیزها ندارم و اصلا برایم اهمیت ندارد. متاسفانه توجهاتی که باید میشد، نشد. توجه خیلیها زمانی جلب شد که حرف زدم. موقعی که دیگر ارزشی برایم نداشت. وقتی بعد از چند روز سکوت، صحبت کردم مورد توجه بعضی از مسئولان قرار گرفت. از زمانی که بحث نرسیدنم به المپیک مطرح شد، هیچکس واکنشی نشان نداد و وقتی سکوتم را شکستم، همه یادشان افتاد که ذبیحا... پورشیبی هم وجود دارد. از طرفی در وزارت ورزش که کلا کسی به فکر نیست و گوششان زمانی میشنود که انتقاد کنی. اگر سکوت کنی و سرت در لاک خودت باشد، چیزی نمیشنوند. بارها هم دیدیم کسانی که بیشتر انتقاد کردند و بیشتر داد و فریاد کشیدند، بیشتر مورد توجه قرار گرفتند. متاسفانه مسئولان ما کسانی که سکوت میکنند را دوست ندارند و میگویند بگذارید به حال خودشان باشند که واقعا این طرز نگاه جای تاسف دارد.
کاراته سالهاست خودش را ثابت کرده، با این حال اینکه انتظارات از این تیم در المپیک بالاست و روی مدال میچرخد، فشاری روی تیم ایجاد نمیکند؟
امیدوارم کاروان ایران به خصوص تیم ملی کاراته بتوانند در المپیک نتایج خوبی بگیرند. بله، انتظارها از کاراته بالا است، اما بچهها هم برای کسب بهترین نتیجه تلاش میکنند. این هم جزو سرنوشت من است که نمیتوانم در این مسابقات حضور پیدا کنم.
در فاصله کوتاهی که تا المپیک مانده، چه صحبتی با مسئولان درباره تیم دارید؟
من واقعا هیچ صحبتی با مسئولان ندارم. فقط امیدوارم ورزشکاران بتوانند بهترین نتیجه را در المپیک توکیو به دست بیاورند. به خصوص بچههای کاراته که شایستگی کسب بهترین مدالها را دارند.
شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از ستارگان کاراته، تاریخ انتشار: ۲۷خرداد ۱۴۰۰، کد خبر: spstk.com، ۶۵۱۰