شعار سال: ایران پیش از شروع رقابت‌های جام جهانی برزیل با کمپانی آل‌اشپرت به توافق رسید ولی اعتراض بازیکنان و اعضای کادر فنی مبنی بر اینکه کیفیت این لباس‌ها چندان مناسب نیست، موضوع همکاری با این کمپانی را تحت‌تأثیر قرار داد؛ هرچند دست‌آخر شاگردان کی‌روش با همان لباس‌ها به جام جهانی رفتند و تورنمنت بزرگ برزیل را سپری کردند. برندهای مختلفی در این بازه چهارساله تلاش کردند خودشان را به فدراسیون فوتبال نزدیک کنند؛ از «لگیا» که حتی سایز لوگوی این شرکت استاندارد نبود گرفته تا کمپانی چینی «لینینگ» که یکی دو سالی می‌شود با همکاری با دو تیم استقلال و پرسپولیس خودش را به فوتبال ایران معرفی کرده. بااین‌حال مسئولان فدراسیون فوتبال هر بار تلاش کردند زمینه را برای مذاکره با یکی از برندهای معتبرتر باز کنند؛ از آنجا که برند نایکی با توجه به آمریکایی‌بودنش گزینه اول فدراسیون فوتبال ایران نبود، در نهایت در رایزنی با دو کمپانی اصلی تولید لباس دیگر، یعنی پوما و آدیداس که هر دو هم آلمانی هستند، فدراسیون فوتبال با آدیداس به توافق رسید تا تأمین‌کننده پوشاک تیم ملی ایران در جام جهانی 2018 باشد؛ هرچند از این موضوع نباید غافل شد که نظر مساعد فدراسیون بیشتر روی آدیداس بود تا پوما. ایران به‌هرحال با بستن یک قرارداد عجیب که پیش‌تر دلایلش بارها در «شرق» توضیح داده شد، با آدیداس قرارداد بست تا در جام جهانی و (در صورت توافق) بعد از جام جهانی، همکاری با این برند ادامه داشته باشد.

تحریم ایران از سوی آدیداس
همه‌چیز در ظاهر خوب پیش رفت؛ هرچند اعتراض‌هايي نسبت به نوع قرارداد با آدیداس به گوش می‌رسید ولی دیگر کسی از کیفیت لباس‌های ایران ایرادی نگرفت و بازیکن یا مربی‌ای نسبت به این البسه اعتراضی نداشت. قرارداد همکاری با آدیداس تا جایی پیش رفت که یکباره این کمپانی آلمانی نام کشور «ایران» را در سایت‌های اروپایی‌اش تحریم کرد. «شرق» به تاریخ اول مرداد 1397 در مطلبی با نام «آدیداس اسم ایران را هم تحریم کرد» اولین‌بار این خبر را رسانه‌ای کرد و بلافاصله بعد از انتشار، با واکنش مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال ایران همراه شد؛ تاج در صحبت با مسئولان بخش کمیته بازاریابی فدراسیون فوتبال، دستور داد تا برند دیگری جایگزین آدیداس شود و در پیامی از مسئولان آدیداس هم خواست از مردم ایران عذرخواهی کنند. این‌طور شد که بند توافق در صورت رضایت طرفین بعد از جام جهانی 2018 خود به خود لغو شد و قرارداد ایران با آدیداس که از آن به‌عنوان یک قرارداد تجاری نه اسپانسری یاد می‌شد، به هم خورد.

آل‌اشپرت نزدیک شد
بعد از آن اتفاقات کمیته بازاریابی فدراسیون فوتبال سریع دست به کار شد و برای پیداکردن اسپانسر پیراهن تیم ملی طرح مناقصه را به اجرا گذاشت؛ یازدهم شهریور ماه امسال بود که فدراسیون فوتبال با صدور بیانیه‌ای خبر داد که «برند پوشاک تیم ملی مشخص شد». اگرچه تیتر این خبر غلط‌انداز بود و به نظر می‌رسید قرارداد همکاری با آل‌اشپرت نهایی شده ولی یکی، دو موضوع در سطور این خبر بود که نشان می‌داد همکاری با آل‌اشپرت چندان قطعی هم نیست. خط اول همان خبر می‌نویسد: «اقدامات نهایی درخصوص انتخاب برند پیراهن تیم ملی فوتبال ایران صورت گرفته و انتظار می‌رود با طی مراحل اداری به‌زودی قرارداد همکاری مشترک بین فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران و شرکت آل‌اشپرت به امضا برسد». استفاده‌کردن از کلماتی مانند «انتظار می‌رود» یا اینکه به «امضا برسد» بیانگر این بود که چندان هم این توافق برخلاف تیتر مطلب نهایی نشده است. بااین‌حال، از آنجا که این کمپانی پیش‌تر هم سابقه همکاری با فدراسیون فوتبال را داشت، همه این موضوع را نهایی‌شده می‌دانستند و منتظر بودند تا تیم ملی در ادامه مسیر «آل‌اشپرت» بپوشد. اتفاقی که البته خیلی سریع دوباره تغییر مسیر داد و آل‌اشپرت از تیم ملی دور شد.

کی‌روش در «نود»
این را که قرار نبود تیم ملی حداقل در آینده‌ای نزدیک آل‌اشپرت بپوشد، می‌شد از صحبت‌های کی‌روش در برنامه «نود» حدس زد. او در بخشی از صحبت‌هایش با اشاره به البسه تیم ملی گفت «باید از لباس‌هایی که در انبار مانده استفاده کرد» و خبر داد که حداقل آدیداس هنوز قرار است بر تن ملی‌پوشان باشد. داستان از این قرار بود که بعد از قطع همکاری با آدیداس مسئولان فدراسیون فوتبال از تعداد لباس‌های زیاد این کمپانی خبر دادند که طبق قرارداد به دست ایران رسیده ولی بلااستفاده در انبار مانده است. اینکه کی‌روش دوباره با آل‌اشپرت به مشکل برخورده یا خیر، هنوز مشخص نیست ولی مورد مشخص فعلا این است که قرارداد با آل‌اشپرت نهایی نشده و قرار است دوباره رایزنی‌هایی صورت بگیرد. این را می‌شود از بیانیه تازه فدراسیون فوتبال فهميد. بیانیه‌ای که روز گذشته منتشر شد و خبر داد که هنوز قرارداد البسه نهایی نشده است. فدراسیون فوتبال در بیانیه‌اش نوشته: «از آنجایی که فرایند مناقصه البسه تیم ملی هنوز به اتمام نرسیده و تا زمانی که فدراسیون به یک توافق نهایی با یکی از برندهای معتبر در این زمینه برسد و از سوی دیگر با توجه به اینکه درحال‌حاضر اقلامی که در این بخش در دسترس فدراسیون فوتبال است و به اندازه کافی در محل ذخیره البسه موجود می‌باشد، تصمیم فدراسیون بر این شده است که از تمامی اقلامی که درحال‌حاضر در اختیار فدراسیون قرار دارد و از سرمایه موجود در زمان و مکان مناسب استفاده شود. بدیهی است تا زمان مشخص‌شدن اسپانسر تیم ملی در زمینه البسه و تصمیم‌گیری نهایی دراین‌باره و به دلیل دفاع و حفاظت از منابع فنی و مالی تیم ملی فوتبال کشورمان از محل ذخیره البسه موجود استفاده خواهد شد.»

و دوباره آدیداس
موضوع حالا ساده شده است؛ فدراسیون فوتبال کلی لباس از آدیداس در انبار دارد که بلااستفاده مانده؛ از سوی دیگر هنوز هم دلخوری‌های اعضای کادر فنی و بازیکنان تیم ملی از آل‌اشپرت به قوت خودش باقی است. پس چه راهکاری ساده‌تر از اینکه تیم ملی دوباره آدیداس به تن کند. درست است که ایران قرارداد اسپانسری با این کمپانی آلمانی ندارد و حتی این کمپانی در اقدامی عجیب نام کشور ایران را تحریم کرده ولی از آنجا که این لباس‌ها متعلق به قرارداد قبلی است و هنوز دست‌نخورده باقی مانده فدراسیون تصمیم گرفته آن را تن بازیکنان کند. اتفاقی که شاید در نگاه اول و با توجه به کاری که آدیداس کرده، احساسات را تحریک كند و کار فدراسیون را زیر سؤال ببرد ولی با نگاهی عقلانی‌تر می‌شود به فدراسیون حق هم داد. با توجه به گرانی ارز، فدراسیون دو راهکار بیشتر ندارد؛ یا اینکه سریع‌تر با یک اسپانسر برای تیم ملی به توافق برسد یا فعلا از یک برند دیگر لباس خریداری کند. هر دوی اینها ایراداتی دارد؛ بستن قرارداد سریع با اسپانسر می‌تواند دوباره تکرار مکررات شود و لباس‌های بی‌کیفیتی تن ملی‌پوشان برود. از طرف دیگر، خریدن لباس‌های جدید هم هزینه‌بر است؛ پس منطقی به نظر می‌رسد که ایران فعلا تا اطلاع ثانوی همچنان آدیداس بپوشد تا تکلیف اسپانسر مشخص شود؛ اسپانسری که شاید تا پیش از شروع رقابت‌های جام ملت‌های آسیا تکلیفش مشخص شود.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه شرق، تاریخ انتشار 17 شهریور 97، شماره: 3238