یک زمانی بر شیوه هزینه کرد ارز ۴۲۰۰ تومانی خرده می‌گرفتیم که چرا برای غذای سگ، واردات دسته بیل و سنگ پا، واردات مربا و مواردی همانند باید هزینه شود. اما امروز با بحث تهاتر بدهی‌های نفتی دقیقا داریم همان کار را می‌کنیم. سوال این است که چرا در تهاتر بدهی، لیست اولویت‌های مورد درخواست را به طرف خارجی نمی‌دهید که آن را برای کشور تهیه کند و ارسال نماید؟ فروش نفت که همراه با انواع تخفیف‌ها صورت پذیرفته است (با یک جمله کشککی محرمانه حتی نمی‌توان فهمید که وزارت نفت چه خاکی بر سر ما می‌ریزد یا چه تاجی روی سر ما می‌گذارد؟)، پول نفت که بلوکه شده و سد منفعت ایجاد کرده است. حالا طرف مقابل کالایی که باید بفروشد و ۳۰ درصد سود فروش هم دارد را بر ما تحمیل می‌کند؟ واقعا این چه بدبختی است که گریبان این کشور را از شدت جهل مدیریتی گرفته است. خواهش مستقیم از مقام معظم رهبری برای صدور دستور بررسی امور توسط نهاد‌های نظارتی را داریم. خاضعانه عرض می‌شود که سو مدیریت نامدیران، کشور را به تاراج بیگانه گذاشته است حضرت آقا.