- اتاق فکر برای فلسفه اسلامی تشکیل شود
- متمدن شدن با ثبت لایحه عملی نیست
- در شرایط کنونی بسیاری از پژوهشگاهها به صورت جزیرهای عمل می‌کنند
- علوم انسانی بخشی از زنجیره حکمرانی علم در ایران است و تحقق این مقوله نیازمند اراده ملی است
- سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در دیگر جوامع اسلامی نیز قابل اجراست
- پیشنویس الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت به رهبر انقلاب تقدیم می‌شود
- چهارضلعی وزارت علوم با پوست و استخوانشان غربمحور عمل می‌کنند
- لازمه آزادی در جامعه همگرایی علم، سیاست و دین است
- مشارکت ۵۰ مرکز دانشگاهی در کنگره علوم انسانی
- یکی از آسیبهای جدی امروز ما مسئله حکمرانی است
- نقش اساتید حوزه و دانشگاه در مقابل دروغپراکنیها و پاسخ به شبهات
- تمدن نوین اسلامی یک نقشه راه برای دولتمردان و آینده انقلاب است
- سیستم آموزش عالی طوری است که کیفیت آموزش علوم انسانی، سطح نازلی دارد
- گفتمانسازی ملی، از الزامات اجرای موفق سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت است
- اسلامی کردن علوم انسانی به معنای ایدئولوژیک کردن آن نیست
پنجشنبه ۰۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 25 
توسعه علوم انسانی بخشی مهم از توسعه ساختار سیاسی اجتماعی محسوب می شود. بررسی وجوه توسعه علوم انسانی برای کشورهای در حال توسعه بسیار مهم و ضروری است. در مباحث مربوط به توسعه علوم انسانی در ایران و کشورهای در حال توسعه، دو جریان مهم معرفتی «بومی گرایی کارکردی» و «بومی گرایی معرف تشناسانه» قرار دارند و همواره تقابل های رویکردی را با یکدیگر داشته اند که موجب کندی تحول در توسعه علوم انسانی گشته است.
توسعه علوم انسانی بخشی مهم از توسعه ساختار سیاسی اجتماعی محسوب می شود. بررسی وجوه توسعه علوم انسانی برای کشورهای در حال توسعه بسیار مهم و ضروری است. در مباحث مربوط به توسعه علوم انسانی در ایران و کشورهای در حال توسعه، دو جریان مهم معرفتی «بومی گرایی کارکردی» و «بومی گرایی معرفت شناسانه» قرار دارند و همواره تقابل های رویکردی را با یکدیگر داشته اند که موجب کندی تحول در توسعه علوم انسانی گشته است.
در این پژوهش قصد آن داریم که با یک روش کیفی و بهره گیری از ابزارگردآوری داده ها کیفی به این سوال پاسخ دهیم (سوال اصلی) که «تقابل رویکرد بومی گرایی کارکردی و رویکرد بومی گرایی معرفت شناسانه در بومی سازی و توسعه علوم انسانی چگونه سبب کارآمدی و یا ناکارآمدی این حوزه می گردد؟.
فرضیه اصلی ما در این پژوهش بیان میدارد که «تقابل رویکرد بومی گرایی کارکردی و رویکرد بومی گرایی معرفت شناسانه سبب کُندشدن فرآیند توسعه علوم انسانی و عدم تحقق بومی سازی در ایران شده و حرکت به سمت رویکرد تلفیقی ـ ترکیبی در این حوزه، راهگشای وضعیت فوق می باشد».
متن کامل مقاله را اینجا بخوانید.
شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از وبسایت پژوهشنامه علوم سیاسی، تاریخ انتشار:بهار 1396 ، کدخبر: 315، www.ipsajournal.ir
برگزیده ها