شعار سال: همسرکشی بعنوان اصطلاحی کلی در معنای از بین بردن زن یا مرد بدست همسر قانونی او بکار میرود. بشکل اختصاصیتر، این واژه دو نمود مصداقی زن کشی و شوهرکشی یافته است. همسرکشی را در قالب جوامع علاوه بر نگاه مجرمانه در قالب نوعی آسیب اجتماعی نیز مورد بررسی قرار میدهند. در جوامع سنتی و مرد سالار بدلیل بسته بودن و خصوصی پنداشتن حریم خانواده، شیوع این آسیب از جنبه شوهرکشی بشدت کم بوده و جنبه زن کشی آن نیز عموما مخفی میماند. اما در جوامع جدید این پدیده توسط قانون بشدت تحت کنترل و بررسی قرار میگیرد و ابعاد مخفی آن تا حد زیادی کاهش یافته است.
بررسیها گویای این واقعیت است که در جوامع در حال گذار، بر شدت پدیده شوهر کشی افزوده شده و زنان برای رهایی از محدودیتهای عدیده قانونی و اجتماعی، تمایل به این کار آنهم با واسطه قرار دادن فرد ثالث را پیدا میکنند. در مقابل این داستان و در بحث زن کشی در جوامع در حال گذار، تحقیقات نشان میدهد که در ۸۵ درصد از زنکشیها، شوهر به دلایلی مانند بدگمانی یا تحت تأثیر مواد مخدر و روانگردان دست به زنکشی میزند.
متاسفانه شرایط اقتصادی کشور، گذار تدریجی جامعه از حالت سنت به سطوحی جدید، تغییر در الگوهای اعتقادی- ارزشی افراد، سبب تشدید آسیبهای اجتماعی همسرکشی در کشور شده است. در این بین، تهران بدلیل تراکم جمعیتی و فشار بالای تغییرات، رتبه نخست کشور در قتلهای خانوادگی را دارد.
یکی از رسانه ها(خبرگزاری فارس) با انتشار یک اینفوگرافی پژوهش محور مدعی شده که نسبت دو پدیده زن کشی و شوهر کشی در ایران برخلاف دنیا بوده و ۶۰ درصد قربانیان را مردان تشکیل میدهند.
اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال
خبرگزاری فارس، در یک اینفوگرافیک اعلام کرد که نرخ زنکشی در ایران، کمتر از نرخ شوهرکشی است. رضا در فکت نامه توضیح میدهد که فرایند بررسی این ادعا چه بوده و چرا ما به آن نشان نادرست دادهایم.