شعار سال : مدتی ست علوم انسانی از جهاتی مختلف در معرضِ وضعیت نابسامانی قرار گرفته است. بویژه جامعه ی دانشگاهیِ علوم انسانی در نوع خود از وضعیت بغرنجی برخوردار است.

ضعف و کسالتی که امروزه حیاتِ علوم انسانی را در برگرفته است هر خردمندی را به این نیاز می خواند که برخیزد و مسایل و مشکلاتی که علوم انسانی را به هر دو معنا: تهدید – تحدید می کند، به قصد درمان، شناسایی و طبقه بندی نماید.علوم انسانی در سایه ی تحولاتی که برای جامعه ی انسانی ایجاد شده است، از قبیل مکانیسم های تکنولوژی و اقتصادی و به تبع آنها در تاثیرات ناشی از حاکمیت نظام سرمایه داری، منفعل و منزوی عمل کرده است. راه برون رفت از این انزوا می تواند این شاخصه ی معرفتی را به نُمود عینی و کارآمد ارتقاء دهد.

برای روشن شدن وضعیت امروزه ی علوم انسانی، نخست لازم است دانشی را که به آن علوم انسانی گفته می شود از جهت تعیین حدود معرفتی – نه صرفاً دانشگاهی مورد بازبینی و بررسی قرار داد. و به عبارتی؛ لازم است که در تحلیل معرفتی از علوم انسانی بتوان فلسفه – اخلاق – و الهیات را با شاخص های معرفتی در مقایسه با علوم روانشناسی، اجتماعی، تربیتی، سیاسی و اقتصاد، بررسی نمود که آیا می توان آنچه را در دپارتمان آموزشی دانشگاه در ذیل یک عنوانِ شاخص به نام علوم انسانی گنجانده شده است، موجه نمود؟

اما آنچه که از اوضاع علوم انسانی در نگرشی فلسفی و بیرونی تحلیل می شود بیانگر آن است که این دانش باید در ترازی شایسته برای برون رفت از ناکارآمدی، کالبد شناسی و تجزیه شود. از همین رو، باید دو عنصر تشکیل دهنده ی آن یعنی: "علمی و انسانی”، مورد تحلیل و بررسی قرار بگیرد. اینکه دانش در علوم انسانی به چه معناست و مصادیق آن چگونه می توانند یکدیگر را در کنار امری انسانی توجیه کنند تا امکان کارآمدی آن فراهم گردد، یک شقّ ممکن در تجزیه ی اندام علوم انسانی است. اما شقّ دیگر؛ خودِ انسان است، که متعلّق این دانش و معرفت است. انسانی که از میانِ همه ی موجودات هستی حاویِ پیچیدگی های فردی و اجتماعی است که با همراهیِ جریان های تاریخی – معرفتی، همچون: وجود ادیان و عرفان و فلسفه، بر شگفتی هایش افزون شده است.

از اینرو، معرفت شناسیِ علومی که برای انسان است و می تواند حلقه ی مطمئنی را برای اتصال شاخه های علوم انسانی فراهم کند در کنار پیچیدگی های انسان و به طبع نیازهای فطری و بومیِ آن، در هر دو ساحت فردی و اجتماعی، کار را دقیق و حساس می سازد که نمی توان به راحتی از آن گذر کرد.در نهایت اینکه؛ باید توجه داشت که آنچه از این رهگذر می تواند علوم انسانی را در مسیر کارآمدسازی قرار دهد تعیین تکلیف با کیفیت علومی است که پس از کالبد شناسی آن می خواهد نیاز انسان را در وجوه تولیدِ اندیشه هایی قرار دهد که بتواند قدرت، رفاه، لذت و … را به طور عینی و محسوس در خدمت بگیرد نه اینکه آن نیازها، انسان را در خدمت خویش قرار دهند.