شعارسال:

اپیزود_یکم: حجت عبدالملکی وزیر کار پیشین و دبیر کنونی مناطق آزاد کشور با اشاره به درگیر شدن اتاق‌های بازرگانی کشور‌هایی مانند چین و امارات برای سرمایه گذاری خارجی در ایران تصریح کرده است؛ امارات برای سرمایه گذاری ۱۰۰ میلیارد دلاری (معادل بودجه یک سال ایران) در کشور اظهار آمادگی کرده است!

اپیزود_دوم: محمد فاضلی، جامعه شناس توییت کرده است؛ بدبختی فقط این نیست که شخص عبدالملکی در سالیان گذشته حرف‌های خاشیه‌ای گفته و دائم پاداش گرفته است. به نظر می‌رسد این کم و بیش خصیصه ساختار حکمرانی شده که هر که حرف‌های نامعقولانه تری بگوید پاداش می‌گیرد. عجیب است!

گزافه گویی به مثابه جبران ناکارآمدی: نظام‌های ایدئولوژیک از آن جا که واقعیت‌ها را به رسمیت نشناخته و به دنبال تحمیل ذهنیت‌ها بر عینیت‌ها هستند ذاتا دچار نارسایی می‌باشند. همان حکومت‌هایی که از یک سو داعیه مدیریت جهان و تغییر مناسبات حاکم بر آن را دارند و از سوی دیگر در انجام وظایف اولیه خود همچون ایجاد امنیت، تامین رفاه، و تکریم شهروندان ناتوان اند. در فقدان این توانمندی، نظام‌های ایدئولوژیک می‌کوشند تا با ایجاد نوعی فضای احساسی و شعارزده، گزافه گویان را برای القای حس کارآمدی به جامعه بر صدر نشانند.

گزافه گویی به مثابه تولید روایت: نظام‌های ایدئولوژیک با بی اعتنایی به واقعیت ها، عرصه‌های داخلی و خارجی را جلوه‌ای از جنگ روایت‌ها می‌بینند که در آن دشمنان می‌کوشند با تولید و انتشار هدفمند روایت‌های مغرضانه توان و انگیزه مردم را دچار فرسایش سازند. برای جبران این کاستی چنین حکومت‌هایی می‌کوشند تا به جای اصلاح شیوه حکمرانی، گزافه گویی را به عنوان وجهی از تولید روایت به نفع جبهه خودی مورد حمایت قرار دهند.

گزافه گویی به مثابه غیریت سازی: نظام‌های ایدئولوژیک عرصه روابط بین الملل را مشحون از توطئه چینی‌های دشمنان و نبرد‌های نابرابر رسانه‌ای می‌بینند. در چنین شرایطی هویت بخشی به نیرو‌های خودی بیش از ایجاد کارآمدی برای حکومت اولویت داشته و موجب ترجیح اقلیت بر اکثریت می‌شود. از همین رو غیریت سازی در عرصه گفتمانی به یک استراتژی تبدیل شده و گزافه گویی‌ها به عنوان سوخت تبلیغاتی جبهه خودی مورد تشویق و پاداش قرار می‌گیرند.

گزافه گویی به مثابه تولید رانت: نظام‌های ایدئولوژیک از آن جا که مبتنی بر خط کشی خودی - غیر خودی، بسیج وفاداران، و ایجاد تبعیض‌های چند جانبه میان شهروندان هستند به منبعی برای تولید و اعطای رانت تبدیل می‌شوند. در حقیقت رانت‌ها به مثابه امتیازی برای پیوستن شهروندان به جبهه خودی عمل کرده و وفاداری آن‌ها به سیستم را خریداری می‌کند. در همین راستا گزافه گویی‌ها می‌توانند به عنوان سند معتبری برای دریافت رانت و پاداش از نظام سیاسی به کار آیند.

شاید صحبت‌های مهران صولتی بشکلی جهت دار و حتی تلخ به نظر برسد، ما به ظاهر اپوزیسیونی و تلخ این صحبت‌ها کاری نداریم. آنچه که برای ما مهم است، رسالت تمدن سازی گام دوم انقلاب است که با صحبت‌های گل درشت نه تنها محقق نمی‌شود، بلکه حتی ایجاد انحراف هم می‌کند.


پایگاه تحلیلی خبری شعار سال برگرفته از کانال تلگرامی سخنرانی‌ها