در خط اول ماده 39 آمده «حق شهروندان است که از اطلاعات شخصی آنها که نزد دستگاهها و اشخاص حقیقی است حفاظت و حراست شود.» حقی که میبینیم چندان سازمانها و اشخاص حقیقی و حقوقی به آن پایبند نیستند. به طوری که هرازگاهی اطلاعات شخصی بدون آنکه آن شخص مطلع باشد مانند شماره تماس، آدرس محل زندگی، کدملی و شماره شناسنامه و... دست به دست میچرخد...
سیمکارتهای رایتل و سایت سماح
اگر به یاد داشته باشید بعد از ایام اربعین کسانی که در سایت سماح ثبتنام کرده بودند پیغامی دریافت کردند که رایتل، سیمکارت هدیهای را برایشان در نظر گرفته و اعلام کرد از طریق پست و بهصورت رایگان این سیمکارتها را ارسال میکند! اما سوالی که در اینجا مطرح میشود این است که چرا سازمان حج و زیارت اطلاعات ثبتنام کنندگان در سایت سماح را که شامل شماره تلفن و شماره کارت ملی است بدون اجازه ثبتنام کننده در اختیار رایتل قرار داده؟ آیا کسی که اطلاعات شخصیاش را در یک سازمان دولتی قرار میدهد بهدلیل اعتمادش به سازمانهای دولتی نیست؟ در صورتی که این سازمانها به راحتی اطلاعات شخصی را در اختیار سایر شرکتها قرار میدهند.
سیل تبلیغات مؤسسات کنکوری
همه ما به نوعی تجربه شرکت در کنکور را داشتهایم. برای همین کم و بیش برایتان این تجربه هم بهوجود آمده تلفنخانه یا همراهتان به صدا در بیاید و مؤسسات کنکور از محسنات و ویژگیهای موسسه کنکورشان برایتان بگوید. حتی برخی از این مؤسسات پا را فراتر گذاشته و از شماره تلفن هم فراتر میروند تبلیغات خود را بهنام شما تا در خانهتان میآورند. چرا باید موسسههای کنکور که اکثراً هم خصوصی هستند اطلاعات شخصی افراد را داشته باشند و به راحتی با اشخاص گوناگون تماس بگیرند؟ چه اشخاص و سازمانهایی باید در زمینه قرار گرفتن اطلاعات شخصی به این مؤسسات پاسخگو باشند؟
اطلاعات سیم کارتها و شماره تلفنهای ثابت
بعید است در طول روز به تلفن همراهتان پیامکهای تبلیغاتی نیاید. پیامکهای رنگارنگی که به هر در بزنید و هر کاری کنید به هر حال برای شما ارسال میشود و فرار کردن از آنها به نوعی غیرممکن به نظر میرسد. یکسری از شرکتها حتی با شمارههای ثابت تماس میگیرند و برای ترغیب شما در استفاده از کالای معرفیشده تلاش میکنند. حتی اگر گوشی تلفن خانهتان را جواب ندهید و تلفن ثابت شما مجهز به پیغامگیر باشد حتماً برای شما پیغام خواهندگذاشت. چرا باید شماره تلفنهای منزل و همراه که جزو شخصیترین اطلاعات افراد است در اختیار این شرکتها قرار داشته باشد و آنها بهراحتی برای تبلیغات بیشتر با شما تماس بگیرند؟ پیامکهای این افراد نیز به خوبی با توجه به محل سکونت شما ارسال میشود که نشان میدهد این شرکتها دست کم به اطلاعات محل سکونت شما دسترسی پیدا کردهاند.
بیمهها و شرکتهای خودروسازی
زنگ تلفنتان به صدا در میآید و فرد پشت خط نخستین سوالی که از شما میپرسد این است که خودروی شما بیمه هست؟ یا میپرسد خودروی شما دارای کپسول آتشنشانی یا جعبه کمکهای اولیه است؟ و با شنیدن یک جمله «احتیاج ندارم» گوشی را روی شما بدون آنکه خداحافظی کرده باشند قطع میکنند! چرا باید شرکتهای بیمه و خودروسازی این اجازه را داشته باشند تا اطلاعات شخصی شما را در اختیار این اشخاص قرار بدهند؟ آیا آنها نباید از اطلاعاتی مانند شماره تلفن افرادی که از آنها خودرو گرفته یا خودرویشان را بیمه کردند حفاظت کنند؟
باید ببینیم با نوشته شدن منشور حقوق شهروندی تا چه حد حریم شخصی افراد مورد حفاظت قرار میگیرد و تا چه حد میتوان امیدوار بود دیگر نقض حقوق شهروندی رخ نخواهدداد.
با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از خبرگزاری تسنیم، تاریخ انتشار: 4 دی 1395، کد مطلب: 1276566، www.tasnimnews.com