شعار سال: با یک بررسی سرانگشتی می توان پی به وضعیت وخیم برخی از ساختمان های بلند مرتبه شهر تهران برد. حال بد این ساختمان ها طبق بررسی هایی که توسط کارشناسان شهری و سازمان آتش نشانی انجام شده است، دو بخش دارد.

نخست ساختمان هایی که ازعمر مفید آن چند دهه می گذرد و از آنها به عنوان ساختمان های فرسوده نام برده می شود و ساختمان هایی که به رغم تازه ساز بودن با ظاهری آراسته و دارای رنگ و لعاب اما ایمنی لازم را برای ساکنانش ندارد.

در مورد ساختمان های نوع اول یعنی بلند مرتبه هایی که به مانند پلاسکو قدیمی بوده و طبق مقررات ساختمان سازی در گذشته ساخته شده اند، با شناسایی شهرداری مناطق و بازدید کارشناسان ایمنی سازمان آتش نشانی تذکرات ایمن سازی به آنها داده می شود. این بناها شامل پاساژها و مجتمع های تجاری ای است که قدمتی بالای 50 سال دارند و چنانچه در گزارش های تهیه شده از وضعیت ایمنی این ساختمان ها استراکچر یا فندانسیون آن مشکلی به لحاظ باری که تحمل می کند، نداشته باشد مالکان آن باید اقدام به ایمن سازی هایی که مد نظر سازمان آتش نشانی است و در صورت بروز حوادثی چون آتش سوزی امکان دارد به آن صدمه وارد شود را رعایت کنند.

هر چند این ساختمان ها با نصب تجهیزات ایمنی و اطفای حریق، بهبود وضعیت سیستم برق ساختمان، بهبود وضعیت راه پله ها و... مدعی هستند که ایمن سازی های لازم را انجام داده اند اما مشکل اصلی که در گزارش های سازمان آتش نشانی همچنان به آن اشاره می شود، این است که وضعیت راه پله های این ساختمان ها برای تخلیه آسان، همچنان مشکل دارد.

ایمن سازی اصل فراموش شده ساخت و ساز در تهران

طراحی قدیمی راه های عبوری این ساختمان ها مشکلی است که به سادگی قابل بهسازی نیست و تنها در صورت تخریب و نوسازی این مشکلات بر طرف می شود. البته در برخی از مراکز تجاری همین راه پله های باریک و ناایمن مالکان اقدام به انبار کردن کالاهای خود می کنند که همین مساله در زمان بروز اتفاقات ناگوار مانند آتش سوزی مشکلات حادثه را بیشتر می کند.

هر چند مالکان چنین ساختمان هایی در مقابل تذکرات سازمان آتش نشانی و شهرداری ها مقاومت می کنند اما با ورود قوه قضائیه و اعمال قانون آنها نیز راهی جز اجرای تذکرات ایمنی را ندارند.

موضوع مهمی که در این میان ازسوی مردم و متولیان مغفول مانده این است که زمانی ایمنی در یک شهر ایجاد میشود که حس ایمنی و تفکر ایمن در میان افراد آن جامعه نهادینه شده باشد.

زمانی که سازندگان و مالکان در زمان ساخت ساختمان های بلند مرتبه ازمصالح ایمن استفاده نمی کنند و تنها با آراستن ظاهر این ساختمان ها سعی دارند هر چه سریعتر بهسرمایه اولیه و سود مد نظر خود برسند و تا زمانی که سازمان هایی مانند شهرداری ها و سازمان نظام مهندسی ساختمان بدیهی ترین وظایف قانونی خود طبق مقررات ملی ساختمان را رعایت نمی کنند؛ نمی توان انتظار داشت که در تهران و به طور کلی در کشور تمامی ساختمان ها به ویژه بلند مرتبه ایمن در مقابل آتش سوزی، زلزله، سیل و ...ساخته شود.

وقتی ساختمان های متولی وظایف خود را فراموش می کنند

موضوع دیگری که در این میان مغفول مانده، این است که چرا رعایت ایمنی در ساختمان ها چه از نظر آتش سوزی و چه از نظر ایمنی در مقابل حوادث طبیعی مانند زلزله در همان زمان ساخت مورد بررسی نهادهای مسئول و متولی قرار نمی گیرد؟

به عنوان مثال در زمان ساخت یک ساختمان بلند مرتبه کارشناسان سازمان آتش نشانی مصالح به کار رفته را ازنظر ایمنی در مقابل آتش سوزی رصد نمی کنند و یا شهرداری ها مقاومت مصالح را در مقابل حوادث طبیعی رصد نمی کنند تا در آینده مشکل ناایمن بودن بلند مرتبه های تهران به یک معضل در حوزه شهرسازی و معماری تبدیل نشود؟

از همه مهمتر چرا شهروندان در زمانی که تصمیم به سکونت و یا کار در مجتمع های جدید التاسیس شهر تهران هستند به جای اینکه مجذوب ظاهر زیبا و موقعیت مکانی این ساختمان ها قرار بگیرند، به مستحکم بودن و مقاوم بودن این ساختمان ها توجه کنند.

از همه مهمتر شهرداری ها چرا در زمان ارائه پایان کار به این ساختمان ها آیتم ایمنی را در کنار ساخت و سازهای غیر مجاز و اضافه تراکم بیشتر و ... مد نظر قرار نمی دهند تا در این صورت مالکان و سرمایه گذاران ملزم به رعایت نکات ایمنی در زمان ساخت شوند؟

به رغم تمامی راه حل هایی که برای ایمن سازی ساختمان های بلند مرتبه وجود دارد، اما متولیان ساخت و ساز در تهران به ویژه مدیریت شهری بعد از ساخت این بلند مرتبه های ناایمن تازه به فکر پیگیری وظایف قانونی خود می افتند و تا زمانی که این تفکر برای داشتن شهری ایمن در میان مسئولان و شهروندان وجود دارد، نمی توان انتظار داشت که ایمنی به مهمترین اصل در سبک زندگی تهرانی ها تبدیل شود.

نوشدارو بعد از مرگ سهراب، ایمن سازی ساختمان ها بعد از ساخت و ساز ناایمن

طبق آخرین اعلام مدیرکل معماری و ساختمان شهرداری تهران در تهران 1800 ساختمان بالای 12 طبقه وجود دارد که در بررسی های اولیه 900 برج در تهران از نگاه معاونت شهرسازی و معماری طبق آخرین دستور العمل های ساختمان سازی ساخته شده و به عبارتی ایمن هستند.

آنطور که سید حمید موسوی عنوان کرده 900 ساختمان بلند مرتبه در تهران هستند که ناایمن اند. البته در این میان تعدادی از این ساختمان ها قبل از ابلاغ آئین‌نامه ۲۸۰۰ یا مبحث سوم مقررات ملی ساختمان ساخته‌شده‌اند که نمی‌توان با قطعیت گفت پرخطر محسوب می‌شوند.
به همین دلیل تا کنون 200 اخطاریه به ساختمان هایبلند مرتبه در ماه های گذشته ارسال شده است. گان بعدی این معاونت همکاری با سازمان آتش نشانی برای اجرای پروژه ایمن سازی 999 است.

براساس پروژه 999 سازمان آتش نشانی موظف است تا آموزش هایی را در راستای ایمن سازی ساختمان هایبالای 12 طبقه به ساکنان آن ارائه دهد. بر ایناساس برخی از مالکان این ساختمان ها با همکاری هایی که با سازمان آتش نشانی دارند، اقدام به تجهیز ساختمان خود به وسایل ایمنی می کنند.

آنطور که ازصحبت های مدیرکل معماری و ساختمان شهرداری تهران استنباط می شود؛ شهرداری تهران در نظر دارد تا تمامی نظارت‌های خود را با دو هدف جلوگیری از ساخت ساختمان‌ها خارج حیطه مقررات ملی ساختمان و کاهش تعداد ساختمان‌های ناایمن انجام دهد تا بتواند ساختمان‌های ناایمن را به بناهای بی‌خطر تبدیل کند. البته در این میان نیز برخی از ساختمان ها چاره ای جز تخریب ندارند که عمده ساختمان های این چنینی در مرکز شهر قرار دارد.

در واقع شهرداری تهران در نظر دارد تا ساختمان های پر خطر را به ساختمان های کم خطر تبدیل کندبه همین دلیل یک دستور العمل توسط معاونت شهرسازی و معماری در این رابطه تهیه کرده است. البته در این میان نیز برخی از ساختمان های پرخطر در تهران، مجهول‌المالک است که بر اساس بند ۱۴ ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها، شهرداری باید در این مورد راساً اعمال قانون کند.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از وبسایت تیتر شهر، تاریخ 17 تیر 97، کد مطلب: 13970417000226: www. titreshahr.com