پایان همکاری آرمین امیر با دانشگاه علامه‌طباطبایی

استاد جوان دانشگاه علامه‌طباطبایی. متنی که او در اینستاگرام خود منتشر کرده است حکایت از پایان همکاری او با دانشگاه علامه دارد. سخت بود این تصمیم، دو سال طول کشید. الان می‌دانم ماندن در دستگاه دولتی که اهمیتی به مطالبات مردم نمی‌دهد، تکثر انسانی را به رسمیت نمی‌شناسد و حلقۀ خود را هر روز بسته‌تر می‌کند با روحیات و آرمان‌هایی که به خاطرشان مسیر خود را از مهندسی به علوم انسانی تغییر دادم قرابتی ندارد. وی افزود: همواره به سکوت توصیه می‌شوم، در زمانه‌ای که هنگام گفتن است. در دانشگاه علامه «سیاسی‌ترین استاد» خوانده می‌شوم در حالی که تصویر خودم از خودم این نیست. برعکس، فکر می‌کنم خیلی کم و ناکافی سیاسی‌ام.

شعار سال: فرآیند فشار و تهدید اساتید جوان پایان ندارد. این بار این فرآیند گریبان آرمین امیر را گرفته است.

استاد جوان دانشگاه علامه‌طباطبایی. متنی که او در اینستاگرام خود منتشر کرده است حکایت از پایان همکاری او با دانشگاه علامه دارد.

پایان همکاری آرمین امیر با دانشگاه علامه‌طباطبایی
او نوشت: امروز آخرین امتحان دوران شغلی‌ام در دانشگاه علامه را برگزار کردم، امتحان درس جامعه و سیاست. تلاش کردم در این نیم‌سال این مسئله را با دانشجویان خوب رشتۀ علوم سیاسی طرح کنم: که اقتضائات سیاست‌ورزی در جامعۀ امروز ایران چیست؛ و مهم‌ترین پرسش امروزم از دانشجویان: آیا ایران جامعه‌ای مدرن است و باید طبق قواعد جامعۀ مدرن اداره شود یا ماجرا شکل دیگری دارد؟

چندماهی است احساس می‌کنم عمر اثرگذاری‌ام در دانشگاه علامه به پایان رسیده. از نظر حرفه‌ای باید بگویم نه دانشگاه از من راضی است و نه من از دانشگاه. پروژه‌های شخصی‌ام در قالب دانشگاه علامه جلو نمی‌رود.

سخت بود این تصمیم، و دو سال طول کشید. الان می‌دانم ماندن در دستگاه دولتی که اهمیتی به مطالبات مردم نمی‌دهد، تکثر انسانی را به رسمیت نمی‌شناسد و حلقۀ خود را هر روز بسته‌تر می‌کند با روحیات و آرمان‌هایی که به خاطرشان مسیر خود را از مهندسی به علوم انسانی تغییر دادم قرابتی ندارد.

از دو سال پیش که گفتم کاندیدا‌های تأیید صلاحیت‌شدۀ شورای نگهبان برای انتخابات ریاست جمهوری هیچ‌یک توان حل مسائل امروز ایران را ندارند، در دانشگاه بسیار تحت فشار قرار گرفتم، تهدید به اخراج شدم و پیشنهاد دادند استعفا دهم.

قرارداد دو سال قبلم ده و نیم ماه دیرتر و با مشقت تمدید شد. قرارداد پارسالم هنوز تمدید نشده، نزدیک ده ماه است بدون قرارداد کار می‌کنم و حقوقم را طبق اشل فروردین پارسال می‌گیرم.

همواره به سکوت توصیه می‌شوم، در زمانه‌ای که هنگام گفتن است. در دانشگاه علامه «سیاسی‌ترین استاد» خوانده می‌شوم در حالی که تصویر خودم از خودم این نیست. برعکس، فکر می‌کنم خیلی کم و ناکافی سیاسی‌ام.

دلایل خیلی زیادی برای ترک دانشگاه علامه دارم، که در فرصتی بازگو خواهم کرد.

عجالتا این فرصت را برای تشکر از دانشجویان بیدار علامه و همکارانی که شش سال در کنارشان بودم، به ویژه عزیزانی که در استخدام من و اخراج‌نشدنم تاکنون تلاش کردند و هزینه هم دادند، مغتنم می‌شمرم. امیدوارم روزی در دانشگاهی که دانش و تکثر را ارج می‌دهد باز شما‌ها را ببینم.